ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ BOB DYLAN
Ο Bob Dylan τραγούδησε και τραγουδάει στη γλώσσα του Μεγάλου Βάρδου, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, και του Χένρι Μίλερ, και του Άλεν Γκίνσμπεργκ, και όσων αγαπήσαμε μες στα ερείπια μιας εποχής. Ο Dylan, τραγουδώντας και δημιουργώντας στη γλώσσα του Μεγάλου Βάρδου, άλλαξε τη ζωή μας, άλλαξε τη ζωή χιλιάδων αντρών και γυναικών. Είναι κάτι περισσότερο από εκφραστής της εποχής μας, και φυσικά είναι κάτι πολύ περισσότερο από τραγουδοποιός: ο Dylan είναι ποιητής, είναι ένας από τους σπουδαιότερους χρονικογράφους του δεύτερου ημίσεος του εικοστού αιώνα. Η...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΟΚΕΝΡΟΛΛΑ
«Οι φίλοι είναι η συγγνώμη του Θεού για τους συγγενείς», θυμάμαι τον γιατρό και φίλο (από το 1984) Λεωνίδα Κωνσταντόπουλο να σκύβει και να μου ψιθυρίζει βραχνά ένα μεθυσμένο μεσημέρι στο Ουζερί Φώντας, τέλη της δεκαετίας του 1990. Παρών και ο συγγραφέας Δημήτρης Νόλλας (ο οποίος μας μύησε στο εν λόγω ουζερί). Στρώνομαι και γράφω το βιβλίο Η Λεγεώνα των Φίλων (εκδ. Περισπωμένη). Τώρα, 27 Μαρτίου 2020, αναμένω αναμμένος να ανοίξει ο δερματοστίκτης της Φωκίωνος Νέγρη για να χτυπήσω τατουάζ τη φράση Φίλε Φέρε Φίλους Φάγε Φύγε. Χθες, στο Άλαμου...
Διαβάστε περισσότερα...

GUY DEBORD
Ο Guy Debord (1931-1994) ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ανατρεπτικά πνεύματα του περασμένου αιώνα. Υπήρξε μια προσωπικότητα γοητευτική, ένας άνθρωπος της περιπέτειας, ένας λαμπρός θεωρητικός, ένας απόλυτα πρωτότυπος δημιουργός. Ήταν ποιητής, αλλά ποιητής του αρνητικού. Όλες του οι δραστηριότητες ήσαν οργανωμένες αυστηρά από τον ίδιο και δημοσιοποιημένες αυστηρά από τον ίδιο. Εξέδωσε πειραματικά βιβλία σε ελάχιστα αντίτυπα, που άσκησαν σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία τους τεράστια επίδραση στην τέχνη της τυπογραφίας. Δημιούργησε εφτά κινηματο...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΟΚΟ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ
"Η μουσική, μικρέ", είπε στρέφοντας το βλέμμα του στο απορημένο δικό μου βλέμμα, "ναι, η μουσική, Νίκο, μας πήγαινε και μας έφερνε, και συνεχίζει να μας πηγαίνει και να μας φέρνει, όσους έχουμε απομείνει -ή να πω: ξεμείνει;-, ξέρω κι εγώ, τέλος πάντων, τα τραγούδια, η μουσική, και ο κινηματογράφος, και κάποια βιβλία. Ήμασταν παιδιά του βινυλίου, του σελιλόιντ, και του χαρτιού". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

PARIS
Η Ποίηση είναι ένας παρατεταμένος στεναγμός. Η Ποίηση είναι ένα δάκρυ που δεν χάνεται μες στη βροχή, μα μένει αιώνιο. Η Ποίηση είναι ένα γέλιο που ακούγεται μες στον Ύπνο της Λογικής, μες στη Νύχτα του Θεάματος, όπου όλες οι αγελάδες είναι γκρίζες, όλοι οι Φιλισταίοι καθεύδουν, όλοι οι άλλοι θαυμάσιοι τρόποι μας σιωπούν. Η Ποίηση είναι ένα ουρλιαχτό με σιγαστήρα. Η Ποίηση είναι ένας ψίθυρος που κραυγάζει. Η Ποίηση είναι ένα σημάδι ανεξίτηλο στο εσωτερικό του αριστερού μηρού μας που λέει ότι ζούμε ακόμα. Η Ποίηση είναι ένα χρυσό βλέμμα που ...
Διαβάστε περισσότερα...

AU REVOIR
Ένα ταξίδι στην εφηβεία και τη μέθη της, μια ερωτική περιπλάνηση από συγκίνηση σε συγκίνηση, μια παθιασμένη κατάδυση στη μνήμη, μια ανατομία της απώλειας. Οδόσημα, κάποιες βραδιές με φίλους, η Πατησίων, ένα μπαρ που την ορίζει δεκαετίες τώρα, και πάνω απ' όλα δυο μάτια -τα μάτια της Μάρθας. Ο χαμένος χρόνος του ήρωα, έτσι όπως αναδύεται μέσα από θραύσματα, υπαινιγμούς ο ξανακερδισμένος, έτσι όπως αποκαλύπτεται μέσα από τον παραληρηματικό διάλογο με τον εαυτό του. Ένα βιβλίο που μιλάει για τον τρυφερό σπαραγμό της νιότης, αλλά και για το γ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ
Γίναμε παντοτινά αδέρφια, ναι, αδέρφια ταμένα στων φίλων μας την ιερή χαμούρα μνήμη, αδέρφια πιστά στων αδερφιών μας την έλλογη τρέλα, στων αδερφιών μας το άλκιμο σακατιλίκι, στων αδερφιών μας τα απραγματοποίητα σχέδια. Μείναμε η Εύα κι εγώ να κάνουμε ρεπεράζ στον ουρανό, να μοντάρουμε όνειρα, να μουσκεύουμε τις σελίδες του Γονατά με άδολα δάκρυα. Μείναμε η Εύα κι εγώ να κάνουμε συλλαλητήρια στο δωμάτιό μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΙΟΥΑΡΝΤ ΜΠΑΡΟΟΥΖ: Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Υπάρχουν επαναστάτες που από μόνοι τους αποτέλεσαν μιαν ολόκληρη Κεντρική Επιτροπή (κλασικό παράδειγμα: ο Γκυ Ντεμπόρ). Υπάρχουν συγγραφείς που από μόνοι τους αποτέλεσαν μια ολόκληρη σχολή (κλασικό παράδειγμα ο Μπόρχες). Υπάρχουν καλλιτέχνες που από μόνοι τους αποτέλεσαν ένα ολόκληρο κίνημα (κλασικό παράδειγμα: ο Μαρσέλ Ντυσάν). Υπάρχει μία προσωπικότητα, μια εμβληματική μορφή του Εικοστού Αιώνα που υπήρξε και τα τρία, και όχι μόνο στο συμβολικό επίπεδο: επαναστάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης, και, συνάμα, κεντρική επιτροπή, σχολή, κίνημα. Ά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ
Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ορισμένα πρωτοποριακά κινήματα που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος, στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας - αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν. Αν και σήμερα πολλοί επιχειρούν έ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΙΛΙΓΓΙΩΔΕΣ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ
Υπάρχουν επαναστάτες που από μόνοι τους αποτέλεσαν μια ολόκληρη Κεντρική Επιτροπή (κλασικό παράδειγμα: ο Γκυ Ντεμπόρ). Υπάρχουν συγγραφείς που από μόνοι τους αποτέλεσαν μια ολόκληρη σχολή (κλασικό παράδειγμα ο Μπόρχες). Υπάρχουν καλλιτέχνες που από μόνοι τους αποτέλεσαν ένα ολόκληρο κίνημα (κλασικό παράδειγμα: ο Μαρσέλ Ντυσάν). Υπάρχει μια προσωπικότητα, μια εμβληματική μορφή του εικοστού αιώνα που υπήρξε και τα τρία, και όχι μόνο στο συμβολικό επίπεδο: επαναστάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης, και, συνάμα, κεντρική επιτροπή, σχολή, κίνημα. Άκ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ HAPPY FEW
"...Ήμασταν από τότε οι λίγοι ευτυχείς, οι happy few, και παραμένουμε και τώρα οι λίγοι ευτυχείς, οι happy few. Δεν είναι πάντα εύκολος ο δρόμος, δεν είναι πάντα απών ο τρόμος. Αλλά ο τρόπος μας ήταν και παρέμεινε τρόπος ευγενικός, ανθοφορία αισθημάτων εξαιρετικών και συγκινήσεων μοναδικών, πώς να τ' αφήσεις όλ' αυτά, με τι να τ' ανταλλάξεις, γιατί ν' αλλάξεις; Μας ψέγουν ότι παίζουμε τη Διαλεκτική στα δάχτυλα - ποιο το κακό; Μας επιπλήττουν ότι δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους - μα που αλλού είμαστε τόσα χρόνια; Μας είπαν και εστέτ - από πό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΗΣ ΤΟΥ '68
«Ο Μάης του '68 ήταν εκείνη η κομβική στιγμή στο βιβλίο της Ανησυχίας του εικοστού αιώνα, που μπόρεσε να συνοψίσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα όλες τις κρίσιμες απειλές εναντίον ενός καταρρέοντος πολιτισμού. Πέρα από την επιτυχία ή την αποτυχία του στο πολιτικό επίπεδο, ο Μάης, εναντιωμένος με ευφορική σφοδρότητα ακόμη και σε ό,τι παλιό, μολυσματικό και φθαρτό δέσποζε σε αυτό το επίπεδο, εναντιωμένος σε μια αντίληψη για την πολιτική που, με τη σειρά της, εναντιωνόταν επί δεκαετίες σε ό,τι γνήσια ανθρώπινο υπάρχει στην ποίηση της εξέγερσης...
Διαβάστε περισσότερα...

GUY DEBORD (1931-1994)
Ο Guy Debord (1931-1994) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ανατρεπτικά πνεύματα του περασμένου αιώνα. Υπήρξε μια προσωπικότητα γοητευτική, ένας άνθρωπος της περιπέτειας, ένας λαμπρός θεωρητικός, ένας απόλυτα πρωτότυπος δημιουργός. Ήταν ποιητής, αλλά ποιητής του αρνητικού. Όλες του οι δραστηριότητες ήσαν οργανωμένες αυστηρά από τον ίδιο, και δημοσιοποιημένες αυστηρά από τον ίδιο. Εξέδωσε πειραματικά βιβλία σε ελάχιστα αντίτυπα, που άσκησαν, σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία τους, τεράστια επίδραση στην τέχνη της τυπογραφίας. Δημιούργησε εφτά κιν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΑΠΗ / LOVE
«Ο Φοίβος ήπιε μια γουλιά, άφησε το τσιγάρο να καίγεται στο σταχτοδοχείο, σηκώθηκε από τον μαύρο καναπέ, τράβηξε τις κουρτίνες, έβαλε στο πικάπ τα ταξίμια του Ιορδάνη Τσομίδη. Ετοίμασε το απογευματινό ούζο της Έλλης, έκοψε την ντομάτα τριαντάφυλλο, έβαλε τις ελιές στο μικρό πιάτο, μούσκεψε τον ντάκο, άπλωσε ρίγανη και χοντρό αλάτι. Έγειρε από πάνω της, χώρισε τα μαλλιά της, φανέρωσε τον αυχένα της, φίλησε απαλά το χνούδι της, την ένιωσε να αναρριγεί. Η Έλλη γύρισε, του χαμογέλασε. Ο κόσμος εξακολουθούσε να υπάρχει.» Σε μια Αθήνα που τρεκλί...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
α΄ Η Φιλία είναι το Βαρύ Πυροβολικό που γκρεμίζει τα απανταχού Σινικά Τείχη της ανοησίας. β΄ Φίλε Φέρε Φίλους Φάγε Φύγε. γ΄ Η Λεγεώνα των Φίλων (και μάλιστα των ηττημένων φίλων) είναι, φυσικά, αήττητη! δ΄ Η Φιλία είναι ο σεβασμός της ιδιοφυίας του φίλου. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

LA VIE EST BELLE, ET FACILE

ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ
"Ωδή στον Malcolm lowry": Σου γράφω τώρα δα το ποίημα και στο δωρίζω, Καραβασίλη Γιώργο, το ποίημα εκείνο, την Ωδή, που πήρες να συνθέτεις. Σε βλέπω καθώς ανάβω το τσιγάρο και αρχίζω, ψέματα: συνεχίζω, από κει που τ' άφησες εσύ, σαν ο χάρος ο άχαρος ο καμπούρης ο κανάγιας ο γκαντέμης σου πήρε το μολύβι από το χέρι σου πήρε το ποτήρι με το ουίσκι σου πήρε την καρδούλα που "Κάθε καλό!" σ' έκανε να λες προτού απολαύσεις την πρώτη την ωραία τη γουλιά. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΡΚΟ
"ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΜΑΝΙΦΕΣΤΑ, ΕΘΝΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ, τρόπος ζωής, σύνθημα και παρασύνθημα, θυμήσου: "Gimme Shelter", "Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη", "While my Guitar gently weeps", "Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι", "Δημοσθένους λέξις", "Let it Bleed", "Famous Blue Raincoat", θυμήσου βιβλία, σελίδες, ποιήματα, διηγήματα, φράσεις, γραπτό λόγο, θυμήσου: Το Πάλι, όλος ο τόμος, το Ιδεοδρόμιο, Η χαμένη άνοιξη, Το μεγάλο παζάρι του Daniel Cohn-Bendit, Η κοινωνία του θεάματος του Guy Debord, το θρυλικό En αγκαλιά de Κρισγιαούρτι y otros ταχυδρά...
Διαβάστε περισσότερα...

HOTEL HEGEL, 1976-2006
Κύλησαν οι στιγμές, οι ώρες, οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια. Κύλησαν οι δεκαετίες. Η ποίηση, παρούσα πάντα. Έγραψα/συνέθεσα/τραγούδησα ποιήματα στην Αθήνα. Σε κατοικίες (Δεληγιώργη, Καλομοίρη, Νάξου, Μαρωνείας, Τσαμαδού, Κοσμά Μελωδού, Καλλισπέρη, Στουρνάρη, Αγίου Μελετίου, Ουίλλιαμ Κίνγκ, Κονδυλάκη). Σε μπαρ (Ράτκα, Ίντριγκα, Au revoir, Galaxy, Ένοικος). Σε ταβέρνες και μεζεδοπωλεία (Πειναλέων, Άμα λάχει, Κρητικός, Καφενές, Καπετάν Μιχάλης). Και στο Βερολίνο, το Λονδίνο, το Παρίσι. Αγάπησα και με αγάπησαν. Διάβασα πολύ. Δεν εί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ
Στο βιβλίο παρουσιάζονται κινήματα της πρωτοπορίας που άρχισαν να συγκροτούνται και να δρουν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιστορία τους έμεινε μια κρυφή υποσημείωση, ένας θαμπός αστερίσκος, στο βιβλίο της ανησυχίας του εικοστού αιώνα. Κι όμως, αν ο αιώνας μας κοχλάζει, συνέβαλαν αυτά ακριβώς τα κινήματα στην αύξηση της θερμοκρασίας -αυτά πυροδότησαν τους μηχανισμούς που οδήγησαν σε εκρήξεις, αυτά οργάνωσαν τον πυροκροτητή. Και τούτο, επειδή έτσι αποφάσισαν, έτσι θέλησαν, κι έτσι έδρασαν. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...