ΜΠΕΝΤΙΛΛΑ-ΚΑΚΑΡΑΤΣΙΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΚΡΑΣΙ ΜΕ ΒΟΤΑΝΑ
Στην καλύβα του μπαρμπα-Ηλία, ψηλά στο βουνό, ο βοηθός του ο Θωμάς βράζει κρασί προσθέτοντας τα κατάλληλα κατά περίπτωση βότανα και υποδέχεται κόσμο από κάθε γωνιά της χώρας. Με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του γεννά στους επισκέπτες την ανάγκη να εξομολογηθούν πριν από τη θαυματουργή "μετάληψη". Ανάμεσά τους και η όμορφη Ελπινίκη, που κερδίζει αμέσως τη συμπάθεια του Θωμά. Άνθρωποι με ξεχωριστές προσωπικότητες και ξεχωριστά προβλήματα ο καθένας ψάχνουν τη σωτηρία στη φύση. Και ο Θωμάς είναι εκεί για να τους βοηθήσει με τον τρόπο του. Εκείνον ό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
Μια οικογένεια ευτυχισμένη, το όνειρο του καθενός μας. Το πάθος μπαίνει από μια χαραμάδα του παρελθόντος και τη διαλύει. Είναι όμορφος, ευγενικός, ερωτικός ο επισκέπτης και ξυπνάει απωθημένα και χαρίζει ηδονή και υποσχέσεις. Ώσπου η προδοσία ενεργοποιεί τη συνείδηση των "αθώων" και ο "ένοχος" τιμωρείται. Μετά το έγκλημα όμως; Τα μέλη της πληγωμένης οικογένειας πώς θα μπορέσουν να επανακτήσουν την ευτυχία που δικαιούνται; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΥΟ ΦΙΛΕΣ
Σιωπή. Ακουγόταν μόνο η θάλασσα και ρεμπέτικα τραγούδια του ραδιοφώνου από μακριά. Απροσδιόριστα από πού. Η Θοδώρα απήγγειλε με τόνο ποιητικό την επιστημονική εξήγηση του φαινομένου. "Το φαινόμενο αυτό του φωτός είναι αρκετά σπάνιο, γιατί προκειμένου να συμβεί απαιτείται καθαρή ατμόσφαιρα με ήρεμα αέρια στρώματα. Η εικόνα της δύσης που βλέπουμε δεν είναι πραγματική. Ο Ήλιος έχει ήδη δύσει και αυτή η εικόνα του φωτεινού δίσκου που ακουμπά στον ορίζοντα προτού εξαφανιστεί, δημιουργείται από τις ακτίνες του που διαθλώνται μέσα από τη γήινη α...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΣ
«Αλήθεια, δεν έβρισα ποτέ γυναίκα, δε χτύπησα, δεν καταπίεσα... Μόνο τις φιλούσα και τις χάιδευα με την καρδιά μου περισσότερο παρά με τα χέρια... Κι έτσι μεγάλωσα. Νόμιζα για χρόνια ολόκληρα πως ήξερα καλύτερα από τον καθένα τι πάει να πει αγάπη! Έφτασα τριάντα χρονών να περνάω κάθε χειμώνα μου όπως και τα καλοκαίρια, από αγκαλιά σε αγκαλιά. Χωρίς να νοιάζομαι για το μέλλον, για τις ευθύνες μου πάνω σ' αυτή τη γη, για το τι θα παραδώσω στον τόπο που με γέννησε... Μόνο το χαμόγελο του κατακτητή θα θυμόντουσαν από μένα, καταλαβαίνεις. Ένα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ
Κύριοι, υπεύθυνοι και αρμόδιοι, ονομάζομαι Βαλάντης Παπακώστας του Νικολάου. Για όποιον ενδιαφέρεται, κατοικώ στην Αθήνα και ζω με την αξιοπρεπή σύνταξη ενός δημοσίου υπαλλήλου που υπηρέτησε συνετά και έντιμα την πατρίδα και τον λαό της επί τριάντα συναπτά έτη. Αν θέλετε να με βρείτε, ελάτε στον καφενέ της οδού Θρασύλλου, στην Πλάκα. Σας στέλνω αυτό το οπτικο-ηχητικό σημείωμα, επειδή έχω νόμιμο συμφέρον, ως πολίτης, να καταγγείλω μια παράβαση των κανόνων του παιχνιδιού προσομοίωσης της καθημερινότητας, το οποίο πρόσφατα διοργανώσατε και πρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ
Ο Στέργιος έκλεισε τα μάτια του και άφησε το γλυκό ποτάμι της ευτυχίας να κυλήσει στο κορμί του απολαυστικά, σαν βάλσαμο. Είχαν περάσει τόσα χρόνια, είχε πάρει η ζωή του το δικό της δρόμο και τώρα ξαφνικά, εκεί που δεν το περίμενε, την ξαναείδε μπροστά του. Κι ήταν γι’ αυτόν όλα τα όνειρα που έμειναν μισά, όση ζωή στερήθηκε μακριά της... Η Δώρα, με τα μεταξωτά της, γλίστρησε πιο βαθιά μέσα στα μυρωμένα της σεντόνια. Πολυτέλεια η ανταμοιβή του αγώνα της ή το κουκούλωμα άλυτων προβλημάτων; Ο φόβος της απώλειας και της αποτυχίας την κατέτρωγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ
Μάτια γεμάτα μυστήριο, χαμόγελο σφιγμένο, όμοια με τη ζωγραφιά του Λεονάρντο. . . Τώρα την έβλεπε ξαφνικά ν' αποχωρεί, σ' ένα τηλεπαιχνίδι που τάχα άλλαζε ζωές. Φορούσε μαύρα ρούχα, τα μάτια της ακτινοβολούσαν θλίψη, τα χείλη έτρεμαν από την αγωνία, μην ανοίξουν και πουν τις λάθος λέξεις τη λάθος στιγμή. Έτρεξε πίσω στην ίδια φτωχογειτονιά για να μάθει ποιο ήταν εκείνο το μυστικό που θαρρείς τη βάραινε ακόμα περισσότερο τώρα που η ζωή της θα "άλλαζε ριζικά". Βρήκε το σπίτι εγκαταλειμμένο, μόνο σκουριές και αγριόχορτα. Χτύπησε την πόρτα του...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΠΙΑ !
Συμμαθήτριες και φίλες αχώριστες, αποφοίτησαν κι ονειρεύτηκαν ένα μακρινό ταξίδι. Μόνες τους μ' ένα σάκο στην πλάτη. Ελεύθερες απ' όλα εκείνα τα "μην" και τα "δεν" γονιών και δασκάλων. Η Πέπη βρίσκει ένα διαφημιστικό φυλλάδιο, φωνάζει τη Ρόη, κλείνονται στο δωμάτιό της και καταστρώνουν σχέδια. Σε λίγο μια αξέχαστη περιπέτεια αρχίζει. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...