ΜΠΗΤΣΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΙΣΜΟΣ
Μέσα από το πρίσμα του αυτιστικού διακυβεύματος, ο Σοφοκλής μοιάζει να παρατηρεί την εξέλιξη της τραγωδίας με επίκεντρο τον άνθρωπο-εαυτό -την ευριπίδεια τραγωδία, δηλαδή, τη σαφώς επηρεασμένη απ' τα "καινά σωκρατικά δαιμόνια"- και να αντιπαραθέτει το αίνιγμα... Η σοφόκλεια τραγωδία, με επίκεντρο τον μύθο του Οιδίποδα -ενός ισόθεου στον νου, άρα και στο παράδοξο- αναρωτιέται για τη γνώση: Τι μπορεί να είναι γνώση μπρος στο απροσπέλαστο του αυτισμού (του φόβου, δηλαδή, που εκκινεί μια ιδική πραγματικότητα) που μονάχα η αμοιβαιότητα δύναται ...
Διαβάστε περισσότερα...

«ΕΚΕΙ... (Η ΟΔΥΝΗ-ΗΔΟΝΗ ΤΟΥ ΣΗΜΑΙΝΟΝΤΟΣ)»
"Πώς είναι εκεί;". Αυτό ρωτάει κάποιος όταν του κάνουν αναφορά σ' έναν Τόπο. Η προέλευση ανακύπτει από την αναλυτική αυτού του ερωτήματος - ο τόπος απ' όπου ξεκίνησε κάποιος ή κάτι, αλλά και η αφετηρία: η Αρχή. "Πώς είναι εκεί;". Οι νόμοι ανακύπτουν, οι αξίες, η πιθανή εξουσία που ασκείται, και τέλος τα αίτια όλων αυτών... Τι είναι τόπος του Λόγου; Είναι το μέρος που κατοικεί ο Λόγος με πιθανή έρευνά του (του τόπου) ανακύπτει η καταγωγή-προέλευση του είναι, και οι νόμοι -αξίες- εξουσία και αίτια αυτών, του πώς: δηλαδή, ο τρόπος... Ο Λόγος...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΘΙΒΟΛΙΟ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ Ποτέ δεν θα βρεις την αλήθεια. Αλήθεια - θυμάσαι; - κάποια στιγμή Στ' όνειρό σου Η καρδιά σου χτυπούσε δυνατά Κι όταν ξύπνησες, σε χτυπούσε στα Δέντρα Προσπαθώντας να σε ξυπνήσει. [Από την έκδοση...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ... ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΩΝ
"Να τους αγαπάς τους ανθρώπους..." θυμήθηκα ότι με νουθέτησε η περαστική της λιποθυμίας μου κάνοντας ένα γύρο στα εκθέματα και επιστρέφοντας "...ένας άνθρωπος είναι ένας μικρός θεός έτοιμος να σε κατασπαράξει αν δεν τον λατρεύεις..." κι έκανε το σταυρό της περισσότερο για να με καταστείλει που επέμενα να κάθομαι ειρωνικά άπραγος. Κατάλαβε ότι αυτό το τίποτα ήταν μομφή... Ενώ οι υπόλοιποι που με κοιτούσαν συμμάζευαν τα πράγματά τους και τα ρούχα τους ανανεωμένοι: η ζωή συνεχίζεται - η δε πτώση συμμαζεύει τη σιωπή και την πετά στα σκουπίδια....
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΙΔΙΟΣ
Οι μοναχικοί ήρωες τούτης της μυθιστορίας κατοικοεδρεύουν μες στα καθημαγμένα σαγόνια του Παραλόγου... Στιγμές ζουν· κι άλλες "χάνονται" για λίγο μόνο: για να αποκαλυφθούν οι άκαμπτοι - αέναοι μηχανισμοί Του... Και συνεχώς "επιστρέφουν" κι οι ίδιοι, ακούραστοι μηχανισμοί: να αναδεύουν τη μονολογία Του τόσο, ώστε να απομείνει γυμνό το κουφάρι του, κρυερό κι "αστείο"... Κι είναι τούτο το αστείο που το ανακινά... και το γεννά ξανά απ' την αρχή. Να φθείρει. Να γελά. Και πανταχού... να υπάρχει. (Με τα άτομα να καταλήγουν να είναι αυτιστικά υποκ...
Διαβάστε περισσότερα...