ΜΠΛΑΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΦΩΤΗΣ ΑΓΓΟΥΛΕΣ
Πως ο Αγγουλές ήταν απλά "ένας λαϊκός τροβαδούρος του πόνου, της αγάπης, της ανθρωπιάς" θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Τα συναισθήματα που διατρέχουν τα ποιήματά του είναι κάπως κοινά, με την έννοια που δίνουμε στον όρο "κοινή αίσθηση", αλλά η νοοτροπία του απέχει πολύ από τον κοινό νου. Το έργο του έχει βέβαια τα όριά του, αλλά είναι φανερό πως ανήκει σ' εκείνον τον τύπο ποιητή που γέννησε ο Καρυωτάκης ανένταχτος διανοούμενος, που αδυνατεί να αναγνωρίσει δικαιώματα στην αρχή της πραγματικότητας και χάνεται στην προσωπική του άβυσσο, υπερασπίζ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
«Αργά ή γρήγορα, η Ρώμη θα δει το μεγαλείο της σε όλη του την φρίκη. Εγώ, ο Κόμμοδος, ο αυτοκράτοράς της, ισόθεος ηγέτης των διεστραμμένων απολαύσεών της, Ηρακλής των αισχρών κατορθωμάτων της, θα λυγίσω στην αρένα το ανθρωποφάγο κτήνος της αυτοκρατορίας. Το πλήθος θα μαγευτεί, βλέποντας την εξουσία να αιμορραγεί πανάκριβη πρόνοια. Οι συγκλητικοί θα φρίξουν, βλέποντας το δημόσιο χρήμα να εξανεμίζεται, νέους φόρους να έρχονται, νέες εξεγέρσεις να ρημάζουν τα χωράφια, τους κήπους, τις επαύλεις τους. Μόνον εγώ, ο πλέον ακατάλληλος για κριτική ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
Αυτές οι σχηματικές θέσεις για την μετάφραση του αρχαίου δράματος κατατίθενται εδώ μετά από την προσωπική επισήμανση μιας εξαίρετης πανεπιστημιακού πως «πρέπει να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τη λογική με την οποία γίνεται μια μετάφραση και μετά να την καταδικάζουμε». Ελπίζω πως με αυτόν τον τρόπο ίσως αποφύγω κάθε μελλοντική ακούσια εμπλοκή μου σε δυσάρεστες καταστάσεις, τροφοδοτούμενες από την χυδαιότητα υπερσυντηρητικών «φρουρών» της τριτοκοσμικής ταυτότητάς μας. Ελπίζω να μην χρειαστεί ν' ασχοληθώ με την υπεράσπιση του αυτονόητου δικαιώ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ
Τι είναι ο Αναρχισμός; Μια πολιτική ιδεολογία, ένα σύνολο ιδεών που περιγράφουν και εξηγούν τα κοινωνικά φαινόμενα, προτείνοντας λύσεις για την βελτίωση ή και απαλλαγή από τα κοινωνικά προβλήματα. Αλλά αυτή η απάντηση είναι κάπως γενική. Όλες οι ιδεολογίες το ίδιο κάνουν. Στην περίπτωση του αναρχισμού το ουσιώδες είναι το δικαίωμα και η υποχρέωσή μας να σκεφτούμε εμείς οι ίδιοι τα κοινωνικά προβλήματα, να σκεφτούμε κριτικά, να απορρίψουμε ό,τι μας αναιρεί ως προσωπικότητες απέναντι σε προσωπικότητες και να προτείνουμε τις δικές μας λύσεις....
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΥΧΤΑ
Συχνά του ύπνου η συντροφιά με ξαγρυπνούσε· ώρα πολλή τα λόγια του πάσχιζα να σηκώσω μέσα στης νύχτας την ακάματη τριβή: σιωπή σπαρμένη χώσματα ακάμωτων σωμάτων, κραυγές που δεν ανθίσανε σε γλώσσα ερημική. Τρόμαζα την επιμονή τέτοιας αδυναμίας· ψιθύριζα και κάποτε κάτι ειπωμένο αλλού σαν να 'δειχνε η φωνή μου, σιωπούσα κι ακουγότανε λαλίστατη η σιωπή μου. Συχνά του ύπνου η συντροφιά με βοηθούσε, απ' όσα του ύπνου: θάνατος, ό,τι επίμονα δικό να περισώσω. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ
Οι λέξεις είναι νωθρές καλέ μου φίλε, σε διαβεβαιώ. Έχουν μανία να κάθονται πάνω σ' αυτό που θέλουν να πουν, μέχρι να βρωμίσει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
Αν έχεις κάποια ιδέα τι σκέφτεται ο Θεός για την κατάντια μας, γράψε μου αμέσως. Δεν θα 'θελα να μ' έβλεπε έτσι ανοχύρωτο μπροστά του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΟΤΣΥΦΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Ο έρωτας: αυτό το ρόδο που πληγώνει την ξυπόλητη νύχτα. Ο έρωτας: αυτό το αγκάθι που χαϊδεύει τα στήθη της αγρύπνιας. Ο έρωτας: ο θάνατος τρελός από έρωτα για τον έρωτα. Ο έρωτας: έτσι κι αλλιώς χαμένος από έρωτα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ
Τουλάχιστον εγώ δεν θα στερήσω τη Μούσα απ' τους παροξυσμούς που δικαιούται. Κι όποιος ακούσει, άκουσε· κι όποιος στραφεί και φύγει, κακό του κεφαλιού του. Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής γνωρίζεται απ' τα δόντια που χώνουν τα κοπρόσκυλα των λέξεων στο θρασύ χέρι της εξουσίας. Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής τεκμαίρεται απ' τα όνειρα που γρούζουν τα κοπρόσκυλα των στίχων στο ηλιόλουστο πλατύ της Ιστορίας. Χώρια ή μαζί, κοπρόσκυλο· εδώ ή εκεί, ο ξένος! Τι έχω να χάσω απ' τη φωνή, του Λόγου ο μετανάστης; [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΡΑΦΟΡΟ!
Νιώθω πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να ναι το σπίτι μας. Η εξορία μας ίσως. Πάει καλά! Θα μας χωρέσει ή θα τον χωρέσουμε, θα μας αφανίσει ή θα τον αφανίσουμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ
Η νουβέλα του Γιώργου Μπλάνα συναντάει την Καλή Μωραΐτη την 284 Μαΐου 1943. Το απόγευμα εκείνης της ημέρας, κι ενώ τρεις κατοχικοί στρατοί εργάζονται εντατικά για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα ακόμα ζωντανό μουσείο ανθρώπινης αθλιότητας, η 22χρονη οικιακή βοηθός επιβεβαιώνει μια οδυνηρή υποψία: ο Θεός είναι εντελώς ανήμπορος μπροστά στη συμπαιγνία των ανθρώπων με τον θάνατο. «Αλλά ο έρωτας δεν είναι σπίτι - εξορία είναι. Και αν τύχει και φτιάξει μαι φωλιά, σε τόπο ξένο, μακρινό τη φτιάχνει. Μπορεί κάθε φορά που ανοίγεις την πόρτα και βγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ
Φιλανθρώπου δε παύεσθαι τρόπου! Βλέπω, ω, Δία, ουράνιε, γαμήλιε, κτήσιε, οικουρέ - διαλέγεις έτσι κι αλλιώς εδώ που έφτασε η παλιά διένεξή μας και τα πλέον ηχηρά επίθετα δεν έχουν να πουν κάτι βαρύτερο -βαθύτερο αν θέλεις- από το χάλκινο κενό των μύθων βλέπω, λέω, πως χάνεις συνεχώς -σχεδόν κεραυνοβόλα θα έλεγα- τα εργαλεία της εξουσίας σου. Άκου εκεί Φιλανθρωπία! [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΟΛΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ
Η διοίκηση με αναθέσεις έργου θεωρείτε το κυρίαρχο στο αναδυόμενο πρότυπο διοίκησης. Η νέα διοίκηση χαρακτηρίζεται από δίκτυα ανεξάρτητων οργανισμών ή ημι-εξαρτημένων διοικητικών μονάδων που λειτουργούν με εκχωρούμενο έλεγχο και παρέχουν υπηρεσίες με αναθέσεις βάσει συμβολαίων. Ο όρος "Δικτύωση Ολικής Ποιότητας" (Total Quality Networking) δείχνει την αναγκαιότητα της συνεχούς ανάπτυξης και βελτίωσης της αναγνωρισμένης διοικητικής μεθοδολογίας της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας (Total Quality Management) σε ένα όλο και πιο δυναμικό και πιο αντα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΑ [1-50]
Το μεσημέρι, ασύστατοι, με σκοτεινές ακίδες αλμύρας σύγκορμης αρχίζουν το τραγούδι οι αχινοί: "Αφέντη, δρυοκολάπτη των νερών και των βυθών παγόνι, σου φέρνουμε τα μήλα ζευγαρωμένα. Δέξου τη μήτρα των ακτών από του πονηρού, πονηρέ: ο επίμαχος θεός των θερινών καταγμάτων, ο καταγεγραμμένος σατανάς των αμήχανων λαχανιασμάτων, ο εκπεφρασμένος άνθρωπος των επιδέξιων αμαρτημάτων. Λοιπόν, κάποιος ασύστατος έχωσε στης μέρας τα νεφρά μια πέτρινη αιχμή (το κρυφό επίθετο της κόλασης) και αφανίστηκε ο άνθρωπος, για χάρη των τοξικών συνηθειών σας και γ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ
[...] Σ΄ έναν κόσμο ηθικά κερματισμένο, όπου το νόημα διαρκώς ολισθαίνει προς τη μη αυθεντική πλευρά της ζωής, η γλώσσα είναι το μόνο όπλο που διαθέτει ο ποιητής για να ξορκίσει τα "κακά πνεύματα" που τον στοιχειώνουν. Σε γλώσσα συναισθηματικά φορτισμένη, αλλά πάντοτε διαυγή και υποβλητική, ο Μπλάνας πλάθει ποιήματα μεγάλης πνοής και στοχαστικού βάθους, που έχουν τη δύναμη ν΄ αναγνωρίζουν "σε ποιας κραυγής την απλωσιά/ ο άνθρωπος ορθώνεται σαν δέντρο δραματικά μοναχικό" και να υπερασπίζονται με σθένος καθετί "ζωντανό που γεννιέται μέσα στη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Τα κείμενα αυτού του βιβλίου απεύχονται την σύναψη οποιασδήποτε σχέσης με την επιστημονική μελέτη της τρομοκρατίας. Απλά, διαβάζουν ορισμένα ιστορικά περιστατικά, όπως θα διάβαζαν τις σημαντικότερες σελίδες ενός μυθιστορήματος ή θα παρακολουθούσαν τις σημαντικότερες σκηνές μιας τραγωδίας. Εν τούτοις, ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως γνωρίζει τον έναν και μοναδικό λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι τρομοκρατούν με τόση επιμονή τους ανθρώπους: διότι είναι άνθρωποι. Φυσικά, η παραπάνω θέση δεν είναι δυνατόν να μας προμηθεύσει έναν νομιμόφρονα ορισμό ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΑ [51-100]
"ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ": Ω, τίποτα δεν γίνεται, ασύστατοι τίποτα παραείναι ανήσυχη η ουρά της Ιστορίας, για να την αγνοήσει - η Ιστορία. Τι βγαίνει από αυτήν την τετράποδη μανία να έχει συνεχώς στα δόντια της το παρελθόν; Κατά τη γνώμη μου, ο θάνατος -γαβγίσει δεν γαβγίσει- η σάρκα συνεχίζει να κρέμεται από την ψυχή και κανείς δεν μπορεί να δει στην ομορφιά το ισοδύναμο της αλήθειας, με την παλιά, χάλκινη σημασία. Φυσάει μέταλλο αρπακτικό: σκοτάδι το άνω πέλαγος, η νύχτα αιμάτωμα στη ράχη του ύπνου και ξαφνικά κάτι σαν φόβος ξε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΑΝ
Αφού η αντίσταση στους πειρασμούς της υστεροφημίας δεν προσμετράται στις αρετές των ποιητών, επιτρέπω στον εαυτό μου να ενδώσει στις ομολογουμένως κολακευτικές πιέσεις γνωστών και αγνώστων αναγνωστών μου για την έκδοση μιας επιλογής από τα κείμενα και τις ομιλίες, με τα οποία κλήθηκα να εκθέσω τις απόψεις μου για τον ρόλο της ποίησης στην καταιγίδα που έφερε μαζί του ο 21ος αιώνας. Από πεποίθηση πνευματικός και κοινωνικός νομάδας, είχα πάντα την εξαιρετικά ψυχοφθόρα πολυτέλεια να εκθέτω τις ιδέες μου, δίχως να εκτιμώ προϋποθέσεις άλλες από...
Διαβάστε περισσότερα...

ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ
Στο ποίημα αυτό προτίθεμαι να τραγουδήσω τον αρχιστράτηγο του μένους των Ελλήνων, Γεώργιο Καραϊσκάκη. Όχι επειδή επιθυμώ τίποτα αναίμακτα βραβεία, κι, ίσως ίσως την στρίγγλα εκείνη συντριβή του εθνικού ποιητή στη χάμω γλώσσα, αλλ' επειδή -τουλάχιστον εγώ- ταράζομαι τα βράδια, όταν είναι το φεγγάρι κάποιο είδος τροχαλίας που ανασύρει απ' το πηγάδι της σιωπής τα όνειρα της πέτρας. Τότ' επιστρέφει ο νεκρός παλικαράς της γης μου και πελεκάει τεχνικά των ζωντανών την γλώσσα... Τότ' επιστρέφει ο φωτεινός και με ξυπνάει, κι είναι απ' ώρα ποτάμια ...
Διαβάστε περισσότερα...