ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ ΜΙΝΑ

ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
«Κοιμήσου αγγελούδι μου, μωρό μου νάνι-νάνι. Κοιμήσου φως κι ονειρέψου φως. Να περπατάς μέσα στο φως. Να περπατάς στον ήλιο.» Αυτό ήταν το νανούρισμα της Άννας. Έτσι κοίμιζε τον Ιάσονα τα βράδια. Μα απουσίαζε το φως. Γύρω τους αδιαπέραστο σκοτάδι. Οι κλέφτες του ήλιου δεν τους είχαν αφήσει ούτε μια χαραμάδα, που να χωράει μια ηλιαχτίδα. «Δεν έχετε το δικαίωμα» φώναξε η Άννα, μα δεν την άκουγε κανείς. Οι άνθρωποι είχαν εξαφανιστεί. Από τα παιδικά της παραμύθια με το ευτυχισμένο τέλος, είχαν μείνει μόνο δράκοι. Ανθρωποφάγοι έγιναν οι άνθρωπο...
Διαβάστε περισσότερα...