ΝΟΜΙΚ

ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ
ΧΑΜΗΛΩΝΩ ΤΟ ΦΩΣ Χαμηλώνω το φως για να φαίνεται απόγευμα. Ανοίγω ένα μικρό συρτάρι και βγάζω έξω την καρδιά μου. Το πατρικό μου δεν υπάρχει πια. Μονάχα ο υπόνομος στην αυλή. Ξεχειλίζει ακόμα και γεμίζει σκατά την ψυχή μου. Στη γειτονιά μου ζουν πελάτες στιγμιαίου καφέ. Οι θεούσες ανάβουν τα καντήλια οι ερωμένες τα τσιγάρα. Στις βόλτες μου τα κτίρια ερωτοτροπούν. Αν οι αγκαλιές ήταν υποχρεωτικές θα ζούσαμε διακόσια χρόνια. Σπάω τον κουμπαρά και αντί για τα νομίσματα πέφτουν στο πάτωμα τα ιδανικά μου. Στους δρόμους τέτοιες μέρες πιο πό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ
Λες το απίθανο της αγάπης δεν υπάρχει. Μόνο εραστές που τρέχουν να κρυφτούν. Πες πως κοιμήθηκα σε σαράντα θάλασσες και ξύπνησα αφρισμένος απ' την πολυτελή τους ελαφρότητα και είμαι μόνος στην αφετηρία σου στη γεωγραφία σου κάθε τέταρτο της ώρας που αλλάζεις όψη και πατρίδα κι έρωτα. You say that the great impossibility of love does not exist. Only lovers running for cover. Let's pretend i slept throught the front of forty seas and woke up jetsamy and flotsamy out of the oceans' sumptuous suds and now I am alone at the starting point of ou...
Διαβάστε περισσότερα...