ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ Θ. ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΝΤΑΡΗΣ
«Στην πατρίδα με φωνάζανε Αγγελικώ. Στην ξενιτιά όπου έζησα με φωνάζανε Αγγέλα και Αγγελική. Το συνήθισα όπως συνήθισα και τόσα άλλα... Ό,τι σου πω θα τα πει η καρδιά μου. Η ζωή μου δεν ήταν εύκολη. Έζησα θάνατο και μύρισα αίμα. Πουλήθηκα σκλάβα. Αγάπησα δυο άντρες. Ο ένας χάθηκε νωρίς, ο άλλος με έκτισε απ' την αρχή. Έχω μια κόρη δική του που είναι ο ήλιος μου. Με ξέσκισαν άγρια θεριά τότες που η άνοιξη φούντωνε μέσα μου. Τότε ήταν που έμαθα πόσο κιοτής και Γιούδας γίνεται ο άνθρωπος για να σώσει το τομάρι του. Τις νύχτες ξυπνάω ακόμα γεμ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΙΣΜΕΤ
"Τη μέρα που οι νεράιδες της θάλασσας πήραν μαζί τους στα άπατα παλάτια τους τον Στρατή, τον μεγαλύτερο αδελφό μου, την ίδια εκείνη μέρα μου έδωσαν το χάρισμα να ξεχωρίζω τα χρώματα, να αφουγκράζομαι την ανάσα τους, να βλέπω το φως τους, να νιώθω τη ζεστασιά και την ψύχρα τους, την ημεράδα και την αγριάδα τους, να καταλαβαίνω τη γλώσσα τους και να οσφραίνομαι το άρωμά τους. Ήταν ένα χάρισμα, που αν και ήμουν μονάχα πέντε χρονών, το ένιωσα να μπαίνει βαθιά στο πετσί μου, να μου διαπερνάει τις φλέβες, να χώνεται στο αίμα μου, να ποτίζει τον ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Το Αγαμέμνων αντίκριζε την μπούκα του λιμανιού της Αλεξάνδρειας. Μπροστά ξανοιγόταν η αρχαία Μεσόγειος, γεμάτη σοφία και φαντάσματα. Ο πιλότος άφησε τη γέφυρα και κατέβηκε από την κρεμαστή σκάλα στη πιλοτίνα. Το χοντρό καραβόσκοινο, που είχε δεθεί στη ρυμούλκα για να σύρει το πλοίο από τον ντόκο του μέχρι το σημείο απ' όπου ο καπετάνιος θα αναλάμβανε την διακυβέρνησή του, τυλιγόταν τώρα αργά αργά, γύρω από το βαρούλκο, τρίζοντας από κούραση και γηρατειά. Οι έλικες φουλάρισαν και το σκάφος όρμησε ακάθεκτο για τον βορρά. Προορισμός η Ελλάδα....
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΘΟΛΟ ΠΟΤΑΜΙ
Αριστέα Το καθιστικό ήταν άδειο. Ο Γιάννης είχε φύγει. Κάθισα στον καναπέ, κουλουριάζοντας το σώμα μου στη μια γωνιά. Το μυαλό μου έμενε ακίνητο, λιμνασμένο. Προσπάθησα να σκεφτώ νοερά πού ήσουν. Σε φαντάστηκα να μπαίνεις στο μικρό διαμέρισμα και να σε υποδέχεται εκείνη. Εγώ ήμουν μόνο ένα τρελό πάθος. Δεν είχα δικαιώματα πάνω σου. Άλλη διεκδικούσε την αγάπη σου. Μέσα στην απόλυτη μοναξιά του δωματίου όλα είχαν εξαφανιστεί, εκτός από τη συσκευή του τηλεφώνου, που έμενε εκεί σαν μοναδικό σημάδι στο σύμπαν, καλώντας με να σχεδιάσω με κάποιου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΙΣΜΕΤ

ΖΩΕΣ ΑΠΟΜΑΚΡΑ ΧΤΙΣΜΕΝΕΣ