ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΛΑΜΠΡΙΑΝΑ

ΝΙΚΟΠΟΛΗ
«Σου 'φερα λουλούδια - οι ζωντανοί βλεπόμαστε με την αφή» [σαν να 'χει απ' όνειρο την ασυνάρτητη στιγμή]. Παραλογίζεται μισό φεγγάρι η καταχνιά: Νικόπολη με πυρετό κι εγκαύματα στα ξεραμένα χόρτα. Ποιος ν' ακουμπήσει χέρι στους θεούς; Πλησίασα κερί επάνω στα συντρίμμια: «Ψυχή σπασμένη - όργια ποντίκια». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΓΚΕΛΑΡΗΣ
[χειμώνας άγρια βραγιά και η πέτρα γλύφει πέτρα· όπου σκαλίζει χέρι: γκρίζο φως· και μπουρμπουνάρι κρύβεται σαλεύοντας με χώμα - τσιάφι ασήμι στερεύουν ήλιο τα βουνά, γκρεμίζει ο θόλος ξένεμα. και αυτός:] Βουίζει πυρετός από τη Λάκκο ώς το Βεστφάλεν και πορφυρά καμίνια χωλαίνουν το φεγγάρι· αγρύπνια τανυσμένο μέταλλο και η γυναίκα του Εμίν ζυμώνει με το σχόλασμα - μητέρα, στον ύπνο σε φωνάζω Γιάσμιν και είμαι διχαλωτό κλαδί σε σπίτι αράχνη - τι με γκρεμίζεις η σκιά μου; Χάσκουν λευκά παράθυρα -βολβοί ξεχειλωμένοι- και η καγκελόπορτα: ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ
Ν' απλώνονται μπροστά μας ταριχευμένες αμμουδιές κι εκτάσεις σκόνης. Να σκάβει η υγρασία με τις οπλές τη γη - ασκέρι αρπαχτικών να σε φοράει στέμμα. Έτσι όπως παραδέρνεις από χαρτί και χέρι ξεγραμμένος να τριγυρνάς μονογενής με τσέπες αδειανές από κουκούτσια. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...