ΠΑΠΑΝΑΣΤΟΥ ΝΙΚΟΣ

ΤΟΞΟ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
«Με χίλιες δυό προφυλάξεις περάσαμε τα δύσκολα περάσματα ανάμεσα στα κοπάδια των πάγων. Όσο κατηφορίζαμε, πετάγαμε κι από ένα ρούχο από πάνω μας. Το θερμόμετρο όπως και το υγρόμετρο όλο κι ανηφόριζαν. Άρχιζε το μαρτύριο για το προσωπικό της μηχανής αλλά και της κουβέρτας. Η λαμαρίνα άρχισε να καίει σαν την άμμο της ερήμου. Μαζευόντουσαν την ώρα του καφέ οι της μηχανής με τον ιδρώτα να τρέχει ανάκατος με την μουτζούρα, οι της κουβέρτας με σκουριές από το ματσακόνισμα και πιτσιλιές από μπογιές κολλημένες στον ιδρώτα τους». Αλλεπάλληλα μπάρκα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΛΟΞΟΔΡΟΜΙΕΣ
Το μαύρο της νύχτας έσμιξε με τη μουντάδα της παραφορτωμένης ατμόσφαιρας. Οι κορφές των αφρισμένων κυμάτων φωσφορίζανε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Τα πελώρια κύματα χτυπούσαν ανελέητα το σκάφος. Πότε από την πλώρη, πότε από την πρύμη και πότε από τις μάσκες και τα πλάγια. Όσο αγρίευε το κύμα και ο αέρας τόσο αγρίευε και το δικό μας βλέμμα, κάπως έτσι φαίνεται αγριεύει ο άνθρωπος στο πεδίο της μάχης, αψηφώντας το θάνατο. Είχαμε μπει για γερά στην κόλαση της άνισης μάχης, το μυαλό είχε θολώσει, δεν είχε περιθώρια για σκέψεις, όνειρα και φόβο. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΑΒΟΣ
«Ήταν κάποτε ο παράδεισος. Ένα προσήλιο ορεινό χωριό στις πλαγιές του Ερύμανθου. Εκεί μεγάλωνε ένα παιδί. Η αθώα ματιά του ερμήνευε τον κόσμο. Παρατηρούσε τα πάντα γύρω του με αίσθηση και χιούμορ, χάνοντας ανεπαίσθητα την παιδικότητά του καθώς μεγάλωνε. . . Τότε ήρθε και ο πόλεμος - ο πρώτος με τον εξωτερικό εχθρό, ο δεύτερος με τ' αδέρφια. Φόβο είχαν πια οι εξωδουλειές, φόβο και η κάμαρη. . .». Η γλαφυρή και ρεαλιστική πένα του βραβευμένου συγγραφέα, η απέριττη και μεστή του γλώσσα τον καθιστούν γνήσιο εκφραστή της λαϊκής συνείδησης της φ...
Διαβάστε περισσότερα...