ΠΑΠΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑΝΝΑ

ΧΡΩΜΑ ΜΕΛΑΧΡΙΝΟ
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Τα μάτια σου που μοιάζαν μισοάδεια στα στερνά Σα να 'ξερες πως θα στραφούν οι έγνοιες σου αλλού σε λίγο αν υποθέσω πως υπάρχει στεναγμός κι εκεί, κι όχι σε μας που αγάπησες. Ξέρω πώς θα με κοίταζες την τωρινή στιγμή θα άνοιγες μια θάλασσα τριγύρω να με ζώσει να μη περνάει ο στεναγμός να μη ξερνά ο πόνος και το αίμα πάνω στις πληγές σαν τον πανσέ ν' ανθίζει. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ
Ο ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ γυρίζει σε οκτώ ανέμους, τα μέρη του μυθιστορήματος. Κινείται κάπως παράξενα: σ' ένα αμφιθέατρο, σ' ένα τρένο, σ' ένα σχολείο, σ' ένα νοσοκομείο, σε κάποιο νησί, σε μια ταράτσα. Η ζωή των προσώπων της ιστορίας κυλά μέσα στη δοκιμασία της απόστασης και της κρίσης, αλλά και με τις αντιστάσεις τους. Θα τους συμβούν έρωτες, θάνατοι, αρρώστιες, χωρισμοί, κατακρημνίσεις τειχών και πύργων, θα γεννηθούν αγώνες, φτώχειες, αποστροφές και φιλίες, θ' ανθίσει η δημιουργία. Στην καρδιά του βιβλίου απλώνεται η μεγάλη Τοιχογραφία του ζωγράφ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΙΝΑ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
«...Ήταν κάτι άλλο εσωτερικό, μια δύναμη ντυμένη αδυναμία και μια φλόγα ντυμένη ευπρέπεια, μια σπάνια σπιρτάδα ντυμένη σεμνότητα. Όλα ήταν σπάνια με δυο λόγια. Τόσο, που αν υπήρχε ορισμός ή πρόσωπο για την ευγένεια, θα ήταν η μικρή Ασημίνα. Κι αν υπήρχε δικαιοσύνη στα ονόματα των βαφτισμάτων, θα την είχαν πει Ζένια, αφού έμοιαζε ηρωίδα του Πούσκιν. Αντί γι' αυτό τη φώναζαν Νίνα, το όνομα που προτίμησε η ίδια, όταν ήταν νήπιο, από το βαφτιστικό Ασημίνα. -Πώς σε λένε πουλάκι μου; -Νίνα!» Τα πρόσωπα μιας οικογένειας κι ένας ολόκληρος κόσμος ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΙ ΑΝΑΠΟΤΑΜΑ
Το δίπτυχο αυτό αντικρίζει τη δύσκολη εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών από δυο οπτικές γωνίες, αυτήν του καλού παλιού ρεαλισμού και την άλλη της εσωτερικής διερώτησης. Το πρώτο μέρος, στο ρεύμα, είναι αφιερωμένο στη μετανάστευση, ελλήνων και αλλοδαπών κάποιες πτυχές της που αντλούνται από την πραγματικότητα όπως την έζησε η συγγραφέας. Το δεύτερο, αναπόταμα, αποτελεί σύνολο οκτώ εσωτερικών μονολόγων, ανθρώπων ποικίλλων ηλικιών και κοινωνικών ή άλλων καθορισμών, που αποφασίζουν να αντιμετρηθούν με τα οδυνηρά βιώματά τους από ανήσυχη σκοπ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΟΓΧΕΣ ΚΑΙ ΘΗΚΑΡΙΑ
"Υφαίνω λόγια όπως πλέκουν οι κυρίες κασκόλ για τις ανάποδες μέρες του χειμώνα. Θα έχω χρώματα και ζεστά χνούδια να μ' ενοχλούν και να μου θυμίζουν με γαργαλητά πόσο τρελά σε αγάπησα χωμένη στα ψέματά σου μέχρι πνιγμού. Όμορφα αληθινά ψέματα που αναδύονταν, ανάγκη πάσα, από τα βάθη της δικής σου λαχτάρας και της δικής μου ανεμελιάς, αφού εμείς μόνο μέσα σε τούτα τα φανταστικά μας όρια ανασαίνουμε κι όλα τ' άλλα τα λέμε κάπως να συμβαδίζουμε με τον κόσμο, με τον ρυθμό του, αν και ακόμη βρισκόμαστε πίσω από το τεζάκι ενός καπηλειού στην Αγί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΜΑ ΦΡΑΝΚ
Πώς μετράμε το χρόνο που ζήσαμε; Mε τον πόνο και τον κόπο του, τα όνειρα, τα λάθη, τα σωστά μας. Ή με τον τρόπο της Ευανθίας Σεκέρογλου που την τρώει η ευθύνη που μας φορτώνει η ψυχή η οποία αντικρίζει την πραγματικότητα γύρω μας και βγάζει δαγκάνες και άλλα αρχαϊκά, αυτά που αρέσουν στους βίαιους και τους καβαλημένους... «Μάμα Φρανκ», μια νουβέλα, μια βιογραφούμενη σκέψη για το χθες ως σήμερα και ως αύριο. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΩΣΙΒΙΟ ΦΤΕΡΟ
Χορδές σα βελονιές μπάλωμα κουρασμένου αγκώνα κλειδιά στη ράχη μιας χελώνας και το τραγούδι κλειδωνιά να μπεις και να 'ρθεις. Αν είναι κι έρθεις μια φορά θα 'ναι για πάντα; [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΕΡΩΣ

ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ