ΠΑΡΘΥΜΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Εικονική μνήμη
Ο ΘΕΟΣ ΣΩΖΕΙ Με τη βροχή ο Θεός σώζει τον ουρανό στη μνήμη της γης. Τη σωτηρία μοιράζονται άναρχα άγγελοι με φτερά φθαρμένες παραβολές αγκιστρωμένοι στις ελλείψεις των δέντρων, άνθρωποι ένα με τη λάσπη αγκαλιά με τις κραυγαλέες τους εμμονές, άνθη που έμειναν άφωνα υπενθυμίζοντας σε όλους το ελάχιστο. Το κόσκινο του νερού αφήνει νεκρά άστρα, ληγμένες προφητείες, τις προκαταλήψεις των άνωθεν κρίσεων να ρεύσουν στη θάλασσα. Σώμα γεμάτο επουλωμένα στίγματα που πια δεν προσφέρει λύτρωση. Σβησμένη μνήμη του ουρανού το παιδικό σου νησί που έθ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΕΤΕΙΟΙ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ
Η λέξη γη διαθέτει τόσο εύρος που επί αιώνες οι άνθρωποι τη θεωρούσαν επίπεδη. Γελασμένοι, λένε, από εκείνο τον πρώιμο, αζύμωτο ουρανό που δεν είχε φως ούτε για τα μάτια του κόσμου. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ
"ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΗΚΕ": Αναγεννήθηκε από τον κόλπο του βυθισμένου σκάφους αγκαλιά με τα σκηνώματα εκείνων που τον έπλασαν κατ' εικόνα του θεού της μέθης. Τώρα το ορειχάλκινο σώμα του Σειληνού σπαρταρούσε στο κατάστρωμα κάθε που πλέαμε κάτω από έναν θηλυκό αστερισμό. Θαλασσαιμία είπαν όσοι ήξεραν από ερυθρόμορφα αγγεία. Ότι στις φλέβες του έτρεχαν φεγγάρια, άλλα ολόγιομα και άλλα λεπίδες που του μάτωναν τα σωθικά. Γελασμένος από την προξενήτρα τη θάλασσα, που κάποτε πήρε την ψυχή του αντίδωρο να του χαρίσει μιαν αγαπημένη του αμαρτία ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΡΕΠΙΔΗΜΙΑ
Με την έπαρση του εντολοδόχου της Νέμεσης, λίγο μετά την αμείλικτη πάταξη της ολιγαρχίας των Βακχιαδών, ο Κύψελος επικύρωσε βακχικά και τα δεσμά του δικού του γάμου. Πιστεύοντας πως η μετωνυμική χάρη της ιερουργίας θα ακύρωνε το ανάθεμα των προκατόχων του: την κατάρα να νεκρωθεί κάθε ευσεβής πόθος στη μελλοντική του σπορά. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...