ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΜΙΛΤΟΣ

ΑΓΥΡΙΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ' όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς και στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του '68, είχαμε ανέβει στο κάρο μαζί με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα ως την πλατεία Χόρχε ντ' Αλβαράδο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΥΟ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΟ ΣΑΡΑΝΤΙ
"Πνίγηκα τέσσερις φορές κι ακόμα ζω. Αναρωτιέμαι, ο Θεός πόσο πολύ θέλει να με παιδέψει ακόμα;" Όταν αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που σου λέει ένας άνθρωπος μετά τις συστάσεις και τα τυπικά καλωσήλθατε και χαρά μου που σας γνωρίζω, ξέρεις ότι την έχεις πατήσει. Θες να μάθεις τι γίνεται παρακάτω. Ένας γέρος που του αρέσει να λέει ιστορίες. Κι ένας μουσικός που αποσύρεται σ' ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Βοιωτίας πασχίζοντας να ολοκληρώσει τη συγγραφή ενός βιβλίου μετά από τρεις ημιτελείς απόπειρες. Αυτή είναι η καταγραφή της τυχαίας σ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΟΠΤΗΣ
Ο Μπιλ φοβόταν. Ήταν ενήλικος. Δεν είχε την απάντηση. Και φοβόταν πολύ. Ήξερε να διακρίνει τις ποιότητες του φόβου. Υπήρχε ο φόβος να μη σε πιάσει η μαμά μετά από μια μικρή αταξία. Ο φόβος να μην αποκαλυφθεί ότι αντέγραψες στο διαγώνισμα. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος να σε απορρίψει η παρέα σου (άρα ο φόβος να μείνεις μόνος). Ο φόβος για τις μέλισσες. Ο φόβος για τον οδοντίατρο. Όλες αυτές τις ποικιλίες του φόβου τις γνώριζε καλά, τις είχε επανειλημμένα αντιμετωπίσει στο παρελθόν, άλλοτε με σχετική επιτυχία, άλλοτε όχι. Ετούτο εδώ όμως -...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΥΡΙΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ (+CD)
Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ' όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς και στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του '68, είχαμε ανέβει στο κάρο μαζί με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα ως την πλατεία Χόρχε ντ' Αλβαράδο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...