ΠΑΣΧΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ
Ο μόνος που βγαίνει σώος και αβλαβής από τον λαβύρινθο των σχέσεων είναι ο καφές. Αχνιστός και περίεργα αξιοπρεπής, πάντα το δρόμο βρίσκει προς την έξοδο. Ίσως αυτό να οφείλεται στη γατίσια περιέργεια του ατμού, που αναζητά μονίμως διαφυγή, αγνοώντας τους σκύλους που στέκονται εν πλήρει τρικυμία σε περίεργες γωνιές. Ίσως να οφείλεται στις σερβιτόρες με τις κοντές μαύρες φούστες, που συνθλίβουν ματιές ανάμεσα στα πόδια τους, αγνοώντας τις σχέσεις των παρευρισκομένων. Μεταξύ μας, κάθε περαιτέρω εξήγηση ίσως να είναι περιττή έτσι και αλλιώς,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΜΑΓΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΟΝ ΝΤΟΜΙΝΓΚΟ
Οι ιστορίες του Δον Ντομίνγκο είναι το δώρο που άφησε ο Δήμος (αγνώστων λοιπών στοιχείων) στους συνανθρώπους του πριν εξαφανιστεί. Είκοσι και μία μαγικές και παράξενες ιστορίες που άλλους τρόμαξαν κι άλλους παρηγόρησαν, όταν η ζωή έσφιγγε περίεργα γύρω τους και τα περιθώρια αντίδρασης μίκραιναν. Οι ιστορίες του Δον Ντομίνγκο ελάφρυναν τις λογικές σκέψεις από το βάρος του αποτελέσματος, τον στόχο από το βάρος της αποτυχίας, απάλυναν τις ψυχές των ανθρώπων και τις γέμισαν με τον μύθο, το παιχνίδι και την αστείρευτη επιθυμία για ανατροπή. Αν ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΥ
Βράδυ, Δεκέμβρης του 2021. Εκεί που έψαχνα κάτι στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε ένα on line τεστ δυσλεξίας για ενήλικες. Ήταν δέκα ερωτήσεις κι έπρεπε να απαντηθούν με ένα ΝΑΙ ή με ένα ΟΧΙ. Στο τέλος έγραφε: Για κάθε ΝΑΙ παίρνετε έναν βαθμό. Εάν συγκεντρώσατε επτά ή περισσότερους βαθμούς, πιθανώς να έχετε δυσλεξία, οπότε θα πρέπει να αναζητήσετε τη συμβουλή ειδικού για περαιτέρω αξιολόγηση και υποστήριξη. Και στις δέκα ερωτήσεις απάντησα ΝΑΙ. Συνεπέστατος! Ήρθαν στον νου μου τα χρόνια που πέρασαν και τί έχω τραβήξει με αυτή την ιστορία από τό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΟΒΟΥ ΤΑ ΒΡΕΦΗ
ΤΟ ΦΟΒΟΥ ΤΑ ΒΡΕΦΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ενός κόσμου σε απομάγευση· ένα ανένταχτο κείμενο, μια πρόζα με ποιητικές απολήξεις και στοχαστικό υπόστρωμα. Ένας συναισθηματικός παλμογράφος που επισημαίνει τις απώλειες και τις ασφυξίες του καιρού μας. Το Φοβού τα βρέφη είναι ένας παραμορφωτικός καθρέφτης του κόσμου που ζούμε, μια εφιαλτική αφήγηση για την εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους. Ο συγγραφέας στις επτά ιστορίες του (σημαδιακός και μυστηριώδης ο αριθμός επτά ήδη από την Παλαιά Διαθήκη) πραγματεύεται "τα επτά θαύματα της αποτυχία...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΝΥΞ ΔΙ' ΕΝ ΕΤΟΣ
Στο «Μία νυξ δι' εν έτος» ο Γιάννης Πάσχος κατάφερε μες στο ελάχιστο να κλείσει το μέγιστο. Σε μικροσκοπικά φιαλίδια το μεθυστικό άρωμα μιας ζωής, πολλών επάλληλων ζωών - ν' ανοίγεις το καπάκι και να ξεχύνονται οι μυρωδιές ολόκληρου κήπου. [...] Ο Γ. Πάσχος δεν πλάθει μύθο, κατά τις κλασσικές συνταγές, τον ανακαλύπτει, ή μάλλον αρέσκεται να ντύνει μ' αίσθημα όσα οι πολλοί θα προσπεράσουν αδιάφοροι. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΖΩΗ ΕΚΤΟΣ ΩΡΑΡΙΟΥ

ΟΙ ΙΧΘΥΕΣ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΥΡΓΗΜΑ
Εργασία ιδιαίτερα σημαντική, καθώς αποτελεί έναν θεμελιώδη πυλώνα γνώσης που αφορά την ιστορική διαδρομή των ιχθύων μακριά από το υδάτινο περιβάλλον τους, στον κόσμο των ανθρώπινων συμβόλων. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό κείμενο που σηματοδοτεί μια ευρεία στροφή της σκέψης στο πεδίο της ερμηνείας της συμβολικής δυναμικής των ιχθύων. Εμφορούμενοι από την επιθυμία τους να εξερευνήσουν τις πολλαπλές διασυνδέσεις των ιχθύων, οι συγγραφείς του παρόντος τόμου έστρεψαν την αναζήτησή τους προς το ιστορικό και θρησκευτικό αρχειακό υλικό και προσπάθησ...
Διαβάστε περισσότερα...

LILA TEMAN
[...] Πρωτότυπη ποιητική προσέγγιση του θέματος του έρωτα και του πόνου. Γεμάτο από τελετουργικά και συμβολικά στοιχεία από ό,τι πιο θηλυκό και αρσενικό μπορεί να υπάρξει. Η Lila Teman είναι ένα απαιτητικό ποιητικό κείμενο που θα μπορούσε να αποδοθεί εξαιρετικά σε θεατρικό επίπεδο και να εμπνεύσει μουσικές και εικόνες μια και απορρίπτει τα καθιερωμένα και επαγγέλλεται μια ανάγνωση δια μέσου των αισθήσεων και του ενστίκτου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΩΡΥΓΕΣ
"ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ": Κάθε βράδυ ξεκινώ αρτιμελής με καλό καιρό, με δάχτυλα βουτηγμένα σε μέλι, χείλη πετροπλυμένα, τυφλός. Οργωμένος μ' αυταπάρνηση χαράζω την κοίτη του στήθους σου με γλώσσα πύρινη και το πρωί, σε χνούδι μεταμορφώνομαι, απαλό, ξανθό κι ανεπαίσθητο. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...