ΠΙΣΠΙΡΙΓΚΟΥ ΦΟΥΛΑ

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ «ΚΙΜΩΝΟΣ»
Κανόνες του πως να κρατήται το Ημερολόγιον... Το να κρατούν ένα Ημερολόγιον δεν είναι άλλο, παρά του να κρατούν λογαριασμό της οδοιπορίας ενός Καραβιού, εις τρόπον οπού να ημπορούν να εξεύρουν εις κάθε ώραν, το πλάτος και το μήκος οπού ευρίσκεται. Εκ τούτου δεν συνίσταται μόνον η υπόληψις του Ναυκλήρου, αλλά συνίσταται ακόμη η ζωή και αι περιουσίαι των ανθρώπων. Όθεν ας στοχασθούν πόσον προσεκτικοί χρεωστούν να είναι εκείνοι όπου αναδέχονται την φροντίδα του να κυβερνούν Καράβια εις το πέλαγος, και πόσην επιμέλειαν εις τούτο χρεωστούν να έ...
Διαβάστε περισσότερα...

Γυναίκες παντός καιρού
Οι δύο γυναίκες, η μικρόσωμη και η γεμάτη και δυνατή, κουβάλησαν το ντιβάνι από το παζάρι του Πειραιά -ένα Σάββατο πρωί- μέχρι το δωμάτιο. Η σκάλα όμως ήτανε στενή και δεν ανέβαινε. Επιστρατεύτηκαν δύο παιδιά από το μηχανουργείο. Το έδεσαν και το ανέβασαν από το παράθυρο. Εκείνο το παράθυρο που χρησίμευε για φως και σκοτάδι... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΔΩ;
Όλα εκ των υστέρων κρίνονται. Γέννησαν, μεγάλωσαν, δίδαξαν, παρακολούθησαν από κοντά και μακριά και, τέλος, τα άφησαν να βαδίσουν στον δικό τους δρόμο. Τα παιδιά είναι δανεικά για κάποια χρόνια και μετά ακολουθούν την πορεία τους και γίνεσαι ο επισκέπτης στη ζωή τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ 11
Η ταράτσα έγινε ένα τεράστιο πουλί που πετάει. Πιάνεται στα φτερά του, θέλει να το σταματήσει, μα κείνο είναι δυνατότερο, την παίρνει μαζί του. Έφυγε. Βλέπει τον κόσμο από ψηλά, τον περίβολο, μια μεγάλη τσιμεντένια αυλή, και δεν τον αναγνωρίζει. Προσπαθεί να διακρίνει τα χνάρια, τις γραμμές, τα πρόσωπα, μα χάνονται σιγά σιγά και γίνονται σημαδάκια, μικρές κουκκίδες που διαλύονται. Ονειρεύεται γαντζωμένη στις φτερούγες του τεράστιου πουλιού που τη μεταφέρει στην ξένη. Ακουμπάει στη γη, περπατάει δειλά, σιγά, σαν τον νεοσσό που κοιτάζει τον ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΡΙΣΙ
Τα όνειρα ξέβαψαν μες στη συνεχή βροχή της πόλης των οραμάτων και των υποσχέσεων. Τα βήματα χάθηκαν στα μεγάλα μπουλβάρ και στα σοκάκια των υποβαθμισμένων καρτιέ, εκεί όπου έσερναν τις υπάρξεις τους οι «αγωνιστές». Πρόσωπα της αλήθειας και του μύθου, ήταν όλοι εκεί στα φωτεινά ή σκοτεινά δρομάκια, στις σοφίτες και στα δωμάτια-διάδρομοι που στέγαζαν τα όνειρα του ελληνισμού των δύο ταχυτήτων. Εκείνοι που έτρεχαν στις ανοιχτές λεωφόρους, συνοδοιπόροι των μεγάλων αλλαγών κι εκείνοι που προσπαθούσαν να προλάβουν το τρένο μιας άλλης αλλαγής. Δυ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ 11
Η ταράτσα έγινε ένα τεράστιο πουλί που πετάει. Πιάνεται στα φτερά του, θέλει να το σταματήσει, μα κείνο είναι δυνατότερο, την παίρνει μαζί του. Έφυγε. Βλέπει τον κόσμο από ψηλά, τον περίβολο, μια μεγάλη τσιμεντένια αυλή και δεν τον αναγνωρίζει. Προσπαθεί να διακρίνει τα χνάρια, τις γραμμές, τα πρόσωπα, μα χάνονται σιγά σιγά και γίνονται σημαδάκια, μικρές κουκκίδες που διαλύονται. Εκείνη ονειρεύεται γαντζωμένη στις φτερούγες του τεράστιου πουλιού που τη μεταφέρει στην ξένη. Ακουμπάει στη γη, περπατάει δειλά, σιγά, σαν τον νεοσσό που κοιτάζε...
Διαβάστε περισσότερα...