ΡΙΖΟΥ ΝΙΝΑ

ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ
Δεν έχω συναντήσει ακόμη κανένα να σκουπίζει καλύτερα από μένα. Ήταν κοντή και διευκόλυνε πολύ να κρατάει τη χορταρένια σκούπα, αυτή χωρίς το ξύλινο κοντάρι, με τη λαβή σφιχτοδεμένη με σύρμα. Ακόμη στην αυλή δεν είχε πέσει τσιμέντο, και η Σίσσυ, παρατσούκλι που της κόλλησε η αδερφή μου, ταξίδευε με τη σκούπα της πάνω στο χώμα σαν μάγισσα που λεγόταν ότι ήταν. Χωρίς να έχει ακουστά για τον Σίσυφο, μου δίδαξε άθελά της και κόντρα στον χαρακτήρα της, τον μύθο του. Εκτός κι αν ήταν εν τέλει αποκλειστικά δικός της. Όταν η ενέργειά της γινόταν τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΟΧΑΔΗΝ ΣΚΙΕΣ
απλωνόταν το μεσημέρι με το χασμουρητό του πάνω στο χώμα ανάσαινε στη γεύση των δέντρων στον λήθαργο του απροσδιόριστου χρόνου πάνω στα καλοκαιρινά κρεβάτια ντυμένα βαμβακερά στην άπνοια των χωραφιών η σκιά διαλυμένη στον ήλιο έπεφτε στη σκόνη με τα τζιτζίκια να προσφέρουν πρώτες βοήθειες τα υφάσματα ξάπλωναν μαζί με τους ανθρώπους ξετυλίγοντας την μυρωδιά του τόπου Μέχρι που έφτανε για να χαϊδέψει το πρόσωπο να οριοθετήσει την ευτυχία να την τοποθετήσει απ' την αχτίδα μέχρι την καρδιά μας και τα ακίνητα φύλλα να χαιρετήσουν τα όνειρα [Από...
Διαβάστε περισσότερα...