ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΣΟΦΙΑ

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΦΡΑ ΜΟΥ ΙΧΝΟΣ ΝΑ ΜΗ ΦΥΛΑΧΤΕΙ»
...επί δισεκατομμύρια έτη, / εκάστη γενεά κληρονομεί / εις τα κατιόντα κύτταρά της / τουτέστιν / εις τους αλληλοσπαρασσομένους απογόνους, / τον τρόπον της αντιγραφής των υλικών της: / την διαθήκην της / εις τους αιώνας των αιώνων... "Στον πρώτο γιό μου, τον Ανέστη, αφήνω την αυλή στο Καραβοστάσι... Στον μικρό μου γιό, τον Λεύτερη, αφήνω την ελιά που 'ναι στη μέση της αυλής, με τον ίσκιο της μαζί. Την ευχή μου στον πιο δυνατό". "...Ουδείς δε άλλος απολύτως να συνοδεύση την εκφοράν μου ειμή οι αδελφοί μου, οι ανεψιοί μου και η Μαρία, διότ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΖΩΟΓΡΑΦΙΕΣ
Πότε πότε γίνομαι πουλί τοίχου. Χωρίς τρίτη διάσταση ανοίγουν τα φτερά μου, λευκά ανθάκια γιασεμιού σε εικόνισμα νεκρού ή Παναγίας αχράντου, σαν τη ζωή όταν γίνεται ενθύμιο, δίχως φύλο, φύλλα, όνομα, περίπατος μοναχικός ανάποδος στην γκρεμισμένη στέγη, ένα "πουλί μου, δεν μπορώ" προφορικό, ή υστερόγραφο "δεν θα 'ρθω" σε παλιό γράμμα. [Από την έκδοση] Η Σοφία Σακελλαρίου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε είκοσι χρόνια ως δημοσιογράφος. Από το 2005 ασχολείται αποκλειστικά με την επιμέλεια - διόρθωση βιβλίων. Το 2015 εξέδωσε την ποιητι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
"ΔΗΜΗΤΡΗΣ - ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ": Πλάι στο παράθυρο καθότανε. Έγερνε στο τζάμι, λες ήθελε να τη νιώσει με τα μάγουλα τη δροσιά του κόσμου που ένα χνάρι άφηνε πάνω στο γυαλί. Ο λαιμός του δεν στεκότανε ορθός, από τα χέρια του όλο έπεφτε ένα σβηστό τσιγάρο. Το μάζευα, στα δάχτυλά του που έτρεμαν το στύλωνα ξανά κοιτάζοντας τα μάτια του. Γέροι ναύτες με τους σάκους τους γεμάτους κάρτες από μέρη του κόσμου που δεν θυμούνται πια αν τα είδαν, αν ήθελαν να τα δουν και ποτέ δεν τα φτάσαν. Τα μάτια του γέροι ναύτες με τους σάκους τους γεμάτους κάρτες με δυσ...
Διαβάστε περισσότερα...

«ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;»
Πριν με σκεπάσει ολότελα η σιωπή, ένα αεράκι μάταιο, πώς η ψυχή όταν βγαίνει, φυσάει: "Δυο ζωές περίμενα το γράμμα σου. Ζωή μου, άλλη ζωή δεν μ' απομένει". [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...