ΣΑΡΑΝΤΗ ΓΑΛΑΤΕΙΑ

ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ
Εκείνο που αναμφισβήτητα χαρακτηρίζει το μυθιστόρημα της Γαλάτειας Σαράντη «Πασχαλιές» είναι η αγάπη αγάπη στον άνθρωπο, στη ζωή, στη φύση. Με απλότητα και πειστικότητα φωτίζονται και ζωντανεύουν οι ήρωες του βιβλίου -μέλη μιας οικογένειας στην επαρχία στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής- καθώς αγωνίζονται να κρατήσουν την ανθρωπιά τους και τις αξίες. Η Λίνα και ο Αλέκος, τα δύο αδέρφια, ζούνε με ένταση και συγκίνηση και ευαισθησία τις ανεπανάληπτες ημέρες της εφηβείας και της νεότητας, τη μαγεία του παραμυθιού και την έκσταση της χαρά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΟΡΙΑ
«Κρίνω τον Αργύρη μα και σε μένα συμβαίνει το ίδιο. Τίποτα δεν γράφτηκε μέσα μας "ανεξίτηλα". Χρειάστηκε να προσπαθήσω κάμποσο καιρό για να ξεφύγω από τη μαγεία της λέξης. Είδα μπρος μου, σαν να ήταν τώρα, τον πατέρα στο τραπέζι... Βρόντηξε τη γροθιά του και χοροπήδησαν τα ποτήρια. Η Ισμήνη είχε ζαρώσει κι εγώ ήμουν μαζεμένος. Δεν είχε ξαναγίνει ποτέ ώς τότε τέτοιο πράγμα. Μάλωνε τον θείο Ιάκωβο. "Βάλε μυαλό, Ιάκωβε, άμα δεν λογαριάζεις την κοινωνία μία φορά, δεν σε λογαριάζει δέκα αυτή! Έχει κρίση η κοινωνία, έχει μάτια και βλέπει, έχει α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Επιστροφή, το βιβλίο που κέρδισε το βραβείο των δώδεκα το 1953, είναι ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα της Γαλάτειας Σαράντη. Το ποιητικό και συμπυκνωμένο αυτό κείμενο, θα μπορούσε να πει κανείς, πως είναι καμωμένο από ψυχή, τόσο έντονη είναι στις σελίδες του η παρουσία αυτής της δύναμης, αυτής της εσωτερικής πραγματικότητας. Πρόκειται για την ιστορία μερικών νέων της δεκαετίας του 50, που έχουν γεννηθεί στην ίδια επαρχιακή πόλη, και έχουν ωριμάσει κάτω από την βαριά ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής. Καθένας τους είναι ένας κόσμος ξεχωρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΩΓΜΕΣ
Το Νησάκι θα είναι μια μέρα δικό μου, ολότελα δικό μου! Τούτη η βεβαιότητα ξεκινάει από πολύ μακριά, από τα παιδιάτικά μου. Ούτε που θα μπορούσα να καθορίσω πότε το πρωτοσκέφτηκα, η βεβαιότητα υπήρχε πάντα μέσα μου. Το Νησάκι θα γίνει δικό μου, μόνο δικό μου. Δεν έκανα όνειρα γι' αυτό, ούτε σχέδια, ήταν όμως από τις λίγες, τις ελάχιστες βεβαιότητες που είχα τότε. Δεν το συνδυάζω με εικόνες και λόγια, υπήρχε εκεί και με στερέωνε. Γιατί εκείνο τον καιρό είχα τόσο έντονα την αγωνία του χρόνου. Ώρες ώρες ήταν κάτι πάρα πάνω από αγωνία. Μ' αυτέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Το έβλεπα τώρα με το νου συνειδητά, έβλεπα την κάθε λεπτομέρεια στο φως και προσπαθούσα να καταλάβω τί ήταν εκείνο που τάραξε το υποσυνείδητό μου, τί ήταν εκείνο που έπρεπε να ερμηνεύσω και να προσέξω. Χρησμός δεν ήταν, μήνυμα δεν ήταν. Και όμως ο τρόμος που ένιωθα ακόμη μέσα μου, μου έλεγε πως ήταν και χρησμός και μήνυμα. Αυτό ήταν το όνειρο μια εικόνα και μια αίσθηση. Η εικόνα ήταν ήρεμη η αίσθηση τρομαχτική. Το ποτάμι, ένα καλοκαιρινό ελληνικό ποτάμι που θα μπορούσα να πω πως θα το αναγνώριζα οπουδήποτε. Στέκομαι στην όχθη και κοιτάζω...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΛΕΝΗ
Οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα στο χρόνο, αυτό είναι το βαθύτερο νόημα των διηγημάτων του βιβλίου "ΕΛΕΝΗ". Όνειρα για διάρκεια στα αισθήματα και τους δεσμούς μαζί με τη συνείδηση της φθοράς. Προσπάθεια για κατανόηση και επικοινωνία μαζί με τη συναίσθηση της καταλυτικής ροής του χρόνου. Με ορθόδοξο πεζογραφικό τρόπο, με απλότητα και ευαισθησία, στα δέκα αυτά διηγήματα δίνονται κάθετες αποκαλυπτικές τομές της ανθρώπινης ψυχής. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΟΥ
ΕΛΛΗ Σκεφτόμουν πόσο συχνά ήθελα κάποτε να αφεθώ στην μαγική στιγμή καθώς την έλεγα, που πρέπει να ήταν κάτι σαν την ανυπαρξία, κάτι σαν το κενό που δεν είναι όμως κενό. Σα να κοιτάζω με πίστη και με προσήλωση την πράσινη γυάλα των μάγων, που θα μου ανοίξει κάποτε το δρόμο που αναζητώ και θα μου δείξει τον τρόπο να καταλάβω. Μία παθητική στάση φαίνεται πως είναι, δοκιμασμένη όμως από πάντα. Είμαι βέβαιη πως οδηγεί -χωρίς έλεγχο, χωρίς ανεξέλεγκτες άλλες επιδράσεις- σε μια ελευθερία. Σιγά σιγά, σκαλοπάτι σκαλοπάτι, με υπομονή και ταπεινοσύν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗ ΧΑΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ
Μόλις που είχε σκάσει ο ήλιος στο αντικρινό βουνό. Μια ακρούλα του φάνηκε, και όλα έγιναν τριανταφυλλένια, ο ουρανός, τα σύννεφα, οι χιονισμένες πλαγιές. Ο Κωνσταντής πετάχτηκε από τα στρωσίδια κι έτρεξε να δει από το φεγγίτη, αν το έστρωσε το χιόνι. Άκουσε τη μάνα του που τάιζε έξω στην αυλή τις κότες: "Έλα, κοτούλες μου... Πι... Πι... Πι... Πι...". [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗ ΒΙΛΝΑ (ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ)
Τα διηγήματα της συλλογής "Να θυμάσαι τη Βίλνα" (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 1972), γραμμένα με απλότητα και διεισδυτικότητα, αναδεικνύουν, μέσα από την καθημερινότητα των ηρώων τους, τα βασανιστικά ερωτήματα που μας απασχολούν όλους: πως με αντιλαμβάνεται ο διπλανός μου και πως εγώ αυτόν, μπορεί να με αγαπήσει, πόσο αξίζω άραγε και πως μου αντιγυρίζει την αξία μου; Διαχρονικά θέματα, και ενωτικό νήμα της συλλογής ο αγώνας των ηρώων, ανδρών και γυναικών, για την επιβίωση, τη δικαίωση, τον έρωτα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ
Συλλογίζουμαι το πόσο μεγάλωσα. Με καθαρή σκέψη και απλότητα το συλλογίζουμαι. Έτσι όπως το καθετί που μου έρχεται στο νου τούτο τον καιρό, με ίσιες γραμμές, δίχως ξέφτια και παρακλάδια. Μια λύπη χωρίς κυματισμό στη χαρά ή στο άγχος με βάρυνε για λίγο. Έπειτα έφυγε και αυτό, κι έμεινε μέσα μου κάτι άχρωμο. Ίσως αργότερα να ερχόταν πάλι με την ίδια σκέψη: Μεγάλωσα τόσο πολύ! Έφτασα τούτο το σημάδι, που κάποτε μου φαινόταν απλησίαστο και μακρινό, είμαι τριανταπέντε χρόνων! Το ξανασκέφτηκα όταν είδα την Αλίκη να μπαίνει στο γραφείο, έτσι ψηλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΙ