ΣΕΡΕΤΗΣ ΣΑΒΒΑΣ

ΑΘΗΝΟΣΤΑΣΙΟ
Εδώ στον βυθό με τα έπιπλα αλάθητα μόνος. Περασμένες φωνές αντηχούν ξαφνικά ανοίγοντας κάποιο συρτάρι ή από μια μυρωδιά σαν σηπόμενα φύκια -ποιας θάλασσας;- ποτισμένη στη φόδρα ενός ρούχου παλιού ή όταν νύχτα καλοκαιριού απ' τ' ανοιχτό παράθυρο το πολωμένο φως της Σελήνης πέσει πάνω στο κάδρο του άλλου φεγγαριού που ήταν δικό της και δικό του και τώρα στον τοίχο αδέξιο την ντροπή του δεν έχει να κρύψει - έτσι ξαφνικά αντηχούν οι φωνές. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΔΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ΜΙΑΣ ΜΑΤΑΙΩΘΕΙΣΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ
Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο μην έχεις αυταπάτες κανείς δεν κέρδισε ποτέ, ούτε και θα κερδίσει. Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο ποτέ να μη ξεχάσεις πως "τύχη" λέμε, αφελώς, κανόνες που αγνοούμε. Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο μη παθιαστείς μαζί του μόνος σου παίζεις, άλλωστε, εσύ κι ο εαυτός σου. Όσο διαρκεί αυτό το παίγνιο πάντοτε να θυμάσαι πως παίζεις μόνος σου σ' αυτό πως τύχη δεν υπάρχει και πως δεν κέρδισε ποτέ κανείς τον ίδιο τον εαυτό του. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

SMITH AND WESSON (ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ)
«Σ' ευχαριστώ». Αντί γι' απάντηση της φίλησε τα μάτια και την έσφιξε πιο δυνατά στην αγκαλιά του. Είχαν ξυπνήσει κι οι δυο από ώρα αλλά δεν κουνήθηκαν απ’ τη θέση τους. Φοβόντουσαν θαρρείς πως όποια κίνηση θα σκόρπαε στον αέρα σαν σκόνη την αλήθεια πως ναι, ενώθηκαν και γίναν ένα όλο το βράδυ ως το πρωί. Ενώθηκαν έτσι που καθένας τους δεν πίστευε για τον εαυτό του πως μπορούσε. Ξυπνήσανε και νιώθανε την επαφή του άλλου σώματος πυρετική, ηλεκτρική και δεν σαλεύανε να μη χαθεί η αρμογή των κορμιών, όπως μόνα τους ολονυχτίς ταιριάξανε, μέχρι...
Διαβάστε περισσότερα...