ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ

ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Ο Τάκης Σινόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της λεγόμενης Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς, γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Ήταν γιατρός και έλαβε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Έργα του που κυκλοφόρησαν: Μεταίχμιο 1951. Άσματα 1953. Η νύχτα και η Αντίστιξη 1959. Το Άσμα της Ιωάννας Κωνσταντίνου 1961. Η ποίηση της ποίησης 1964. Πέτρες 1972. Νεκρόδειπνος 1975. Το Χρονικό 1975. Συλλογή I, 1976. Ο Χάρτης 1977. Νυχτολόγιο (πεζό) 1978. Ο ποιητής πέθανε το Πάσχα του 1981 στον Πύργο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΥΧΤΟΛΟΓΙΟ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ έτσι, ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ μέσα στα χρόνια. Παλεύοντας να ξεκαθαρίσω τι αξίζει τούτο ή εκείνο, που το μισόγραψα στα ενδιάμεσα της καθημερινής δουλειάς, σε στιγμές βαρυεμάρας ή κούρασης. Ή τούτο το άλλο που καρφώθηκε σε κάτι αμφίβολες περιοχές της μνήμης. Πρόχειρα χαρτιά χωρίς καμιά χρονολογία. Τα σκίζω ή όχι; Ότι έχω παραλείψει, από εκείνα που έχω παραλείψει, έρχεται καμιά φορά στο μυαλό, κάποτε με μια παράξενη ενάργεια, π.χ. το πρόσωπο του Γκρέγκορυ Κόρσο στο Σπολέτο, ή το νερό κι οι πέτρες ανάμεσα στα πλατάνια στη γέφυρα Μουργκάνι, ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΧΤΩ ΠΙΝΑΚΕΣ
Έγινε συχνά ως τώρα λόγος για σύνθεση. Νομίζω πως πολύ σπάνια στα ποιητικά μας πράγματα ο συνθετικός χαρακτήρας είναι τόσο ευδιάκριτος και φυσικός όσο στο "Γκρίζο φως": ενώ καθένα από τα οχτώ ποιήματα διεκδικεί και πετυχαίνει την κατακόρυφη θέση του, τα κύρια θέματα και οι βασικοί τόνοι της σύνθεσης προκαταβάλλονται, προβάλλονται και υποχωρούν, καθώς πραγματοποιούμε τη διαδρομή μας από το πρώτο ως το όγδοο μέρος. Έτσι εξασφαλίζεται ένα είδος σταυρολεξικής ανάγνωσης της ποιητικής συνοχής. Ωστόσο η σοβαρότερη, πιστεύω, αρετή εδώ είναι άλλη. ...
Διαβάστε περισσότερα...

Τάκης Σινόπουλος
Το πέμπτο βιβλίο της σειράς "Δύο αιώνες ελληνικής ποίησης" με εισαγωγή και ανθολόγηση του έργου του Σινόπουλου από τον Ξάνθο Μαϊντά εκδίδεται από το Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, σύγχρονοι Έλληνες ποιητές ανθολογούν και παρουσιάζουν σημαντικούς εκπροσώπους της ελληνικής ποίησης από τη μεγάλη ιστορική τομή του αγώνα της Ανεξαρτησίας έως τις απαρχές του 21ου αιώνα, επιχειρώντας ένα ανθολογικό πανόραμα της ποιητικής μας παραγωγής των διακοσίων τελευταίων ετών. (Από την παρουσ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΡΟΝΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΝ
Στα χρόνια που ακολούθησαν το σχετικά πρόωρο θάνατο του Τάκη Σινόπουλου (1917-1981), το ποιητικό έργο του αναγνωρίστηκε, χάρη στις πολλές και γόνιμες συμβολές των μελετητών του, ως ένα από τα σημαντικότερα της μεταπολεμικής εποχής. Ο Σινόπουλος παρέμεινε και παραμένει στο κριτικό προσκήνιο όχι μόνο ως ποιητής, αλλά και ως δοκιμιογράφος, κυρίως μελετητής του έργου του Σεφέρη. Μια όμως ενδιαφέρουσα όψη της κριτικής δραστηριότητάς του μένει εκδοτικά αφανής και ερευνητικά αναξιοποίητη. Πρόκειται για τη βιβλιογραφική δραστηριότητα. Ο μόνος που ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ
Ερχόταν ένα φως. Κι από το Μάρτη μήνα ερχόταν η άνοιξη στην κάμαρα που μίλαγε με πείσμα ο Φίλιππος. Το πάτωμα παλιό σανίδι σε παλιό σανίδι. Απάνου στο τραπέζι ένα κερί. Και τα χαρτιά του σα φτερά πουλιών. Κοίτα να καταλάβεις φώναξε. Τίποτα δεν είχαμε. Μήτε κρεβάτι μήτε κάθισμα. Το σπίτι ένα παλιό σαράβαλο. Παντού ο αέρας φύσαγε σε θέριζε. Η μάνα μου σκυφτή στα κάρβουνα. Κακό χειμώνα θάχουμε είπε ο πατέρας μια μαύρη συλλογή το μούτρο του. Από την τρύπα αυτή κοιτάζαμε τον ουρανό. Και το πρωί πηγαίναμε στα δέντρα. Εδώ γεννήθηκα. Εδώ μεγάλωσα....
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΛΛΟΓΗ Ι
Τοπίο θανάτου. Η πετρωμένη θάλασσα τα μαύρα κυπαρίσσια το χαμηλό ακρογιάλι ρημαγμένο από τ' αλάτι και το φως τα κούφια βράχια ο αδυσώπητος ήλιος απάνω και μήτε κύλισμα νερού μήτε πουλιού φτερούγα μονάχα απέραντη αρυτίδωτη πηχτή σιγή. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΛΛΟΓΗ ΙΙ
Ποιο στεναγμό, ποια δύναμη νάχει το νικημένο στήθος; Ένα πουλί τινάζεται απ' τα σύρματα, μεμιάς εγίνηκε ταξίδι. Τοπίο του τίποτα. Τα πιο κρυφά ποτάμια του έρωτα πότιζαν κάποτε τα χείλη σου. Ο χρόνος όλα τάχει καρπωθεί. Τώρα δεμένος στον τροχό κι εσύ με την ουράνια λάμψη, δεν έχεις ίσκιο, καθώς τ' όνειρο φλογίζοντας απ' το πρωί το σώμα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΝΑ
«ΠΡΟΛΟΓΟΣ»: 1) Αυτά τα ποιήματα ανήκουν στην Άννα στην Άννα-πουλί. Βγήκανε μέσα από δύσκολες στιγμές κι' από θαυμαστές πάλι στιγμές της νύχτας και της ημέρας. Η νύχτα είταν η μεταρσίωση και τη μέρα είταν ο ήλιος. Η Άννα-η Αννούλα, είναι η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ κι εγώ ένας τρελλός ποιητής. Λοιπόν ας βοηθήσουν οι θεοί για την αγάπη αυτή που γεννήθηκε και γεννιέται κάθε μέρα, μέσα σε τόση τρέλλα, τόσο παραλογισμό, τόση μέθη και τόσο πόνο. Αύγουστος 1963 2) Αυτά τα ποιήματα ανήκουν στην Άννα της θάλασσας την Αγαπημένη μπορεί σιγά-σιγά ν' αλλάξουν μορφή....
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΕΚΡΟΔΕΙΠΝΟΣ
Δεν τα κατάφερε να κοιμηθεί, ζέστη του κερατά, καιγότανε το μεσημέρι, η κάμαρα μια κόλαση, πλάγιασε πάλι, απέναντι η Φανή, το μάτι της Φανής ασάλευτο στο κάντρο, χρόνια δεκαεφτά που πέθανε, κι όξω απ' την κάμαρα ο σταθμός, σακατεμένες μηχανές βουλιάζοντας στο σίδερο. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΥΡΟ ΦΩΣ
Το βιβλίο Το μεγάλο μαύρο φως - Ο ποιητής Τάκης Σινόπουλος, με εισαγωγή και ανθολόγηση του έργου του Σινόπουλου από τον Ξάνθο Μαϊντά, είναι το πέμπτο της σειράς "Δύο αιώνες ελληνικής ποίησης" που εκδίδει το Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος-Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, στο πλαίσιο τριετούς κύκλου εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην έδρα του Ιδρύματος. Στο πλαίσιο του κύκλου αυτού σύγχρονοι Έλληνες ποιητές ανθολογούν και παρουσιάζουν την ελληνική ποίηση από τη μεγάλη ιστορική τομή του Αγώνα της Ανεξα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΤΡΕΣ
Σκυθρωπή περηφάνεια που είχαν εκείνες οι λέξεις, κρατώντας με πείσμα στον ήχο ένα κόσμο άδειων σχημάτων. Εσύ έλεγες ονομάζομαι ουρανός. Εγώ έλεγα τίποτα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΑΡΤΗΣ
ΑΥΡΙΟ πρωί, που θα βρεθούμε σ' αυτό το δύσκολο πέρασμα, θα σε κοιτάξω, θα σε μετρήσω, θα σε ζυγιάσω. Αύριο πρωί σκουπίδι μου θα πας με τ' άλλα σκουπίδια. ΔΕ ΘΑ πονέσετε σημάδια δε θα μείνουν θα προσπαθήσω όσο μπορώ αν θα καούν τα χέρια μου θάχω τα μάτια. ΕΚΕΙΝΟ το ποίημα πού μούσκευε η ούρα του στην όχτη του ποτάμιου, το περιφρόνησες. Όμως αυτό έδινε κάθε τόσο αναρίθμητους αντίλαλους, προεκτάσεις παράξενες, αντιφέγγιζε το καθαρό άπειρο του ποταμιού μέσα στο καθαρό άπειρο του νερού και της κίνησης. ΕΝΑΣ ΑΕΡΑΣ άξαφνα τινάζει, αν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΦΕΡΗ

ΕΝΟΙΚΟΣ ΤΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΥ ΚΕΚΥΡΩΜΕΝΟΣ