ΣΚΙΑΘΑΣ Δ. ΑΝΤΩΝΗΣ

Αφανείς μύθοι
Οι Βδέλλες Η λιμνοθάλασσα ξεράθηκε στα ταρατσάκια με τ' αλάτι. Ο Απρίλης σ' ένα σοκάκι ουρανό με γέροντες, ορφανά και ελιές σπασμένες σε θρήνους πολιορκημένων. Οι λαοί στα οδοφράγματα με τις μοίρες τους υπέρ ελευθερίας. Τους βρήκε απροετοίμαστους στα ρήματα Βυζαντινών ναών με αριθμητικές θανάτου κι αυτός ο εγκλεισμός. Όλο το βράδυ έκλαιγαν σαν τα σκυλιά οι ληστές, οι τυχοδιώκτες και οι Φιλέλληνες που ήθελαν μερίδιο στην Ελπίδα. Στις λιτανείες της νύχτας έκοβαν με τα δόντια τις αλυσίδες που τα είχαν δεμένα. Έψαχναν το χαμένο αφεντικό τους...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Η Προφητεία του Ιουστινιανού Η γνώμη που έχω για το άκτιστο φως είναι πασίγνωστη από την εποχή που ενηλικιώθηκαν τα αγκωνάρια του ναού, Σε ύστερες περιόδους θα τελεσιδικεί το σκοτάδι του εφήμερου χρόνου θερινών ηλιοστασίων. Οι βλάσφημοι θα εξοντώνουν τα μυστικά της αιωνιότητας με επιχρίσματα στα άνθη των ψηφιδωτών. Ασκέρια λεριασμένων θα τρώνε κρέατα την ώρα του Δεηθώμεν. Στις κόγχες εκεί ψηλά που ιδρώνει το μάρμαρο θα στάζουν αίμα οι αρμοί της πίστης. Σιωπή και στο κελαηδητό της πέτρας. Η ισορροπία της μαστροπείας και οι αυτοκράτορες στη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ "Ήταν φυσιολογικό να σκοτώσω κι εγώ μπροστά στο ψυγείο με τω πτώματα των ζώων σε έγχρωμες πλαστικές σακούλες, είπε στους δημοσιογράφους. Ήταν ξεβιδωμένες και άσιτες από αγάπη οι νύχτες μου. Μ' ένα καρβέλι θάνατο μοίραζα μαζί της τον αέρα του αρχοντικού. Ήταν και εκείνο το τίποτα της ψυχής, στα μικρά χωριά του καναπέ παρέα μ' ένα σκύλο μαύρο στην άβυσσο του χρόνου σχισμένο. Πρώτα, θέρισα όλες τις πορσελάνες των ήλιων που κράταγαν οι μοίρες μας στις σκιές των δωματίων. Μετά πήρα το μαχαίρι". Αυτά ανέφερε ο δημόσιος κατήγορος κατά ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΟΝΟΣ ΠΙΣΤΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ
Ο Αντώνης Δ. Σκιαθάς με ένα μωσαϊκό πλούσιο συναισθημάτων, μνήμες, λέξεων είναι ο δωρητής. Η συλλογή Υδατογραφίας "Μετα-νόηση" είναι το αντίδωρο του δώρου. Κώδικες ανάγνωσης και κατανόησης, της κοινής πορείας μας τα παιδιά. Μόνο στο παιχνίδι ενός παιδιού ή ενός καλλιτέχνη υπάρχει γέννηση και θάνατος, χτίσιμο και γκρέμισμα, πορεία και στάση, αθώα, χωρίς κανένα ηθικό καταλογισμό. (Κατερίνα Καρούλια, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...