ΣΜΥΡΛΗ-ΣΤΡΑΤΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

Ο ΓΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΨΑΘΙΝΟ ΚΑΠΕΛΟ
Θα μπορούσε ο Ρούντι να λεγόταν Ομάρ, η Ζιζή Μυρτώ, η Ριρή Κατερίνα. Θα μπορούσε να 'μαστε εμείς. Αυτοί οι γάτοι πονούν, αγαπάνε, μισούν, ερωτεύονται. Ξοδεύονται σε περιπέτειες και αναζητήσεις. Είναι γεμάτοι ελπίδες και όνειρα που κυνηγούν. Άλλοτε τα φτάνουν κι άλλοτε τα βλέπουν να βουλιάζουν στα λασπόνερα. Ζουν στον κόσμο που υπάρχει γύρω μας και αγωνίζονται να τους δεχτεί χωρίς διακρίσεις, χωρίς περιορισμούς, με μοναδικό γνώμονα την καθαρότητα της ψυχής τους. Θα καταφέρει ο Ρούντι να φτάσει τη χιονάτη γατούλα των ονείρων του; Ανάμεσά του...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΥΚΟ ΒΑΘΥ
"Μη σταματάς το τραγούδι σου Έσθα. Είναι ο μόνος τρόπος να μην χάσεις το μυαλό σου. Τραγούδα με κάθε ίνα του κορμιού σου σαν να χορεύεις, με κάθε κίνηση της ψυχής σου, σαν να πετάς. Για όσο τραγουδάς είσαι ελεύθερη. Θυμήσου, όταν τελειώσει ο Σεπτέμβρης..." Ο Χανς γίνεται μαέστρος της πιο αλλόκοτης ορχήστρας στη συλλογική μνήμη της μουσικής, στο Άουσβιτς. Ο Τζουλιάνο γνωρίζεται με τη Μυρτώ από μια παράξενη σύμπτωση, τόσο σαρωτική όση η έλξη αυτού του απαγορευμένου έρωτα. Η Ρεβέκκα πίστευε παράλογα πως η ισχυρότερη δύναμη πάνω στη γη είναι η...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΘΕΙΑΣ 201
Μια γειτονιά ο κόσμος όλος. Μια παρέα και γύρω της η ζωή. Η ζωή που γλιστρά και ξεδιπλώνεται μέσα απ' τα ήθη, τις παραδόσεις και τις συνήθειες μιας εποχής που μυρίζει ασβέστη και βασιλικό, γιασεμί κι αγιόκλημα. Οι ήρωες στην πλειοψηφία τους είναι πρόσωπα υπαρκτά και οι ιστορίες τους, ποτισμένες στο άρωμα και στην αρμύρα, σκιαγραφούν το κλίμα εκείνων των χρόνων. Τα παιδιά ανοίγουν τα φτερά τους, ξετυλίγουν τα όνειρά τους και γεύονται την καθημερινότητα με συνοδεία το αστραφτερό χαμόγελο της νιότης και την καθάρια τους ματιά. Οι πιό μεγάλοι,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΨΩΜΙ ΚΑΘΑΡΙΟ
Σμύρνη-Πάτρα. Ένας αιώνας σαν σε μια εκπνοή... "Ανατολικός άνεμος" λεγόταν το αγαπημένο άλογο του βασιλιά Σολομώντα. Ένας ανατολικός άνεμος κάλπαζε τώρα καταπάνω μου... Σ' αγαπώ. Σε κοιτάζω που γεννιέσαι κάτω απ' τα μάτια μου, κάτω από τα δάχτυλά μου, γιατί τώρα σου χαϊδεύω το πρόσωπο για να μου ανήκεις σε κάθε μνήμη... Με λένε Μαριγώ, Σοφίκα, Χαρικλή, Ευρύκλεια, Ασημέλεια, Σάρα. Είμαι ο Πέτρος, ο Νικόλας, ο Εζρά, ο Μιχαήλ. Και ο Αχμέτ είμαι. Τι, θαρρείς σε λησμόνησα; Τούτη η θάλασσα είναι μέσα μου, δε γίνεται να μου την πάρει κανείς... Η ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΤΖΟΒΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Πώς δένονται τόσο μοναδικές ιστορίες σαν χάντρες ενός πολύτιμου κοσμήματος, ώστε να μοιάζουν με ένα υπέροχο μυθιστόρημα; Πώς ενώνονται, μέσα από το χρυσό και το ασήμι, τόσοι άνθρωποι, έτσι που οι ψυχές, τα σώματα και οι αισθήσεις τους να γίνονται ένα; Πώς σώζουν τις ζωές τους όλοι αυτοί που μπόρεσαν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν; Πώς μένουν ζωντανοί τόσοι έρωτες, και ας τους σάρωσαν οι καιροί, κι ας κομματιάστηκαν, κι ας μάτωσαν, κι ας κόντεψε η φλόγα τους να σβήσει από ανελέητους μουσώνες; Κρύβοντας μέσα τους βαθιά τα τζοβαΐρια της αγάπης...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

ΕΦΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ
Υποσχέθηκε στον εαυτό της πως δε θα κοίταζε πίσω της, αλλά το έκανε. Με τις βαλίτσες να αλλάζουν περιεχόμενο σε κάθε σταθμό, μετρώντας τη ζωή μέσα από κύκλους, ταξίδεψε ψάχνοντας μέσα της. Και δεν ήταν η μόνη. Γυναίκες, έχοντας μυστικά καλά κρυμμένα, άλλες για να ξεχάσουν και κάποιες για να κάνουν μια νέα αρχή, ακολουθούν την πορεία του πεπρωμένου τους, ορίζοντας το χρόνο με φεγγάρια που πότε γεμίζουν και πότε χάνονται. Απ' αυτό το ταξίδι που θα φέρει ανατροπές, καμιά δε θα γυρίσει πίσω όπως έφυγε. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ ΤΗΣ ΣΤΕΦΗΣ
Η κυρία Στέφη έχασε τη σφυρίχτρα της! Και τώρα πώς θα καλημερίζει τα πουλιά; Πώς θα καλεί το ουράνιο τόξο να πάρει τη θέση του στον ουρανό; Πώς θα ξεκινάει η πρωινή μουσική που κάνουν τα φύλλα με το χάδι του αέρα; Τα παιδιά αποφασίζουν να τη βοηθήσουν. Κάτι θα σκεφτούν για να μπορούν να μαζεύονται ξανά κοντά της, εκεί στην άκρη του δρόμου, ζητώντας την προσοχή και το γλυκό της χαμόγελο. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...