ΣΟΡΟΒΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΣΤΟ ΧΩΜΑ
ΑΤΙΤΛΟ Μισά όνειρα, παιδιά αγέννητα, παραπονεμένα, σε έρημα κλειστά κελιά. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΑΡΧΩ,ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ
Υπάρχω, αν και δεν με γνωρίζουν Στο πέρασμα των δρόμων μια σκέψη αναζητεί ένα λογικό επιχείρημα που δεν το βρίσκει Μέσα στο σκοτάδι οι άνθρωποι κρύβονται Κρύβονται μήπως και απελευθερωθούν από τις τύψεις τους - Έτσι διασκεδάζουν. Όποιος τρέξει περισσότερα χιλιόμετρα από το σημείο εκκίνησης κάτι κατόρθωσε Όταν γυρίζουν πίσω, πιο μόνοι κι απ' την ίδια τη μοναξιά χαίρονται γιατί έζησαν. Έχει καθοριστεί ποια στάση και συνείδηση θα διαμορφώσεις - Δεν χρήζει ιδιαίτερης προσπάθειας. Προχωρώ στα στενά η αθλιότητα πανηγυρίζει Χαμογελώ, οι ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ
Ένα περιστατικό χαραγμένο στην μνήμη από τα παιδικά χρόνια του Παύλου ήταν το δώρο, που του πρόσφερε ο παππούς του, ο Θοδωρής. Ένα ξύλινο ξίφος. Όταν ο μικρός Παύλος τον ρώτησε γιατί ήταν από ξύλο και όχι από σίδηρο, ο παππούς του απάντησε: . , σκέφθηκε και τα μάτια του έλαμψαν. Να μην περιμένουμε τον ουρανό να κατέβει να μας χαμογελάσει και να μας πάρει από το χέρι. Καιρός είναι να φτιάξουμε τη δική μας σκάλα, και να τον συναντήσουμε. Μας περιμένει. Ας μην τον απογοητεύσουμε, πάλι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)....
Διαβάστε περισσότερα...