ΣΟΥΡΟΥΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Αυτή είναι η ιστορία του Νούση, ενός Έλληνα πλάνητα στην αστική ζούγκλα της Φραγκφούρτης, που μαζί με άλλους κυνηγούς της τύχης περνά τις μέρες και τις νύχτες του πάνω από τη ρουλέτα. Από το Βισμπάντεν και το Μπρέμεν έως τη Βενετία και το Μόντε Κάρλο, ο Νούσης και η παρέα του παίζουν για να υπάρχουν, ζώντας με πάθος τις περιπέτειες, τις φιλίες, τους έρωτες, τα ταξίδια, τους ρόλους τους στα όνειρα και στους εφιάλτες τους. Ως επαγγελματίες παίκτες συνεργάζονται με σύστημα και υπομονή, και πολεμούν τα καζίνα με τα ίδια τους τα όπλα. Ο "Χορός ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ
Ο Αντώνης Τσιρώνης, ναύτης σε γκαζάδικο, παθαίνει ένα μεγάλο ατύχημα στο πρόσωπο τη στιγμή που το βαπόρι μπαίνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, και μεταφέρεται λιπόθυμος στο νοσοκομείο. Οι συνάδελφοί του πιστεύοντας πως σκοτώθηκε, φανερώνουν όλα τα στραβά του πλοίου στην αμερικανική αστυνομία που αρχίζει τις ανακρίσεις. Χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα, αλλά και χωρίς να μπορεί, έτσι κι αλλιώς, να βγάλει λέξη από το στόμα του, ο Τσιρώνης προσπαθεί ν' αντιμετωπίσει με παραμορφωμένο πρόσωπο ανθρώπους και γεγονότα: το τραύμα του, τους γιατρούς, τον α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΚΑΣ Ο ΓΚΑΝΓΚΣΤΕΡ
Με λένε Γκας. Kώστα με βάφτισαν, όμως τριάντα τόσα χρόνια δεν το έχω ακούσει αυτό το όνομα, όλοι Γκας με φωνάζουν. Μου το κόλλησαν ένα βράδυ που έπαιζαν σινεμά στην πλατεία και βλέπαμε ένα αστυνομικό έργο. Γκας ο γκάνγκστερ, έτσι λέγανε όλοι το παλληκαράκι και παρόλο που δεν είχε σκοτώσει κανέναν, εκείνοι τον σκότωσαν. Γκας ο γκάνγκστερ, έτσι είπανε κι εμένα, γιατί όλοι περίμεναν πως κάποτε θα σκοτώσω ή θα με σκοτώσουν. Και μ' έδιωξαν από το χωριό. M' έστειλαν στη Γερμανία στον πατέρα μου, που ούτε τον ήξερα ούτε με ήξερε. Στο Αμβούργο συν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Οι χρόνοι εκείνοι φύγανε εδώ και καιρό. Οι άνθρωποι που έρχονταν κάποτε μέσα στη νύχτα σπίτι μου με το κρασί τους, το γέλιο τους και το δάκρυ τους χάθηκαν. Τα μεγάλα όνειρα παραμερίστηκαν επειδή ακριβώς ήταν μεγάλα. Οι παλιοί σύντροφοι χτίσανε σπίτια, φτιάξανε οικογένειες, αγόρασαν χρηματοκιβώτια. Μα εγώ, που δεν έκτισα κανένα σπίτι για να θάψω κάτω από τα θεμέλιά του τους ανθρώπους που αγάπησα, εγώ που απαρνήθηκα την οικογένεια για να μείνω πιστός στο ομαδικό όνειρο, νιώθω πως έχω ένα χρέος απέναντι στο προδομένο μας παρελθόν και στον εα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΧΤΕΣ
O πρώτος λόγος που κάνει σημαντικό το βιβλίο του Aντώνη Σουρούνη, Oι συμπαίχτες, είναι ότι καταγράφει «τις μέρες και τα έργα» των λούμπεν προλετάριων μεταναστών στις βιομηχανικές πόλεις της Δυτικής Γερμανίας. H περίπτωση του Aντώνη Σουρούνη αναπόφευκτα παραπέμπει σ' ένα αντίστοιχο διεθνές πρότυπο μιας τέτοιας λογοτεχνίας και στάσης ζωής: τον Aμερικανό συγγραφέα Tζακ Kέρουακ, του οποίου η λογοτεχνική γραφή είναι απόρροια άμεσου βιώματος, της ζωής των λούμπεν προλεταριάτων του «αμερικανικού θαύματος». [περ. ΔIABAZΩ]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ
Τρεις φίλοι - δυο άντρες και μια γυναίκα - διασχίζουν μ’ ένα μεθυσμένο ντεσεβό τη μισή Ελλάδα για να κάνουν «Πάσχα στο χωριό», τέτοιο που βλέπανε στις ζωγραφιές των βιβλίων όταν ήταν παιδιά. Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν υπάρχει. Ούτε οικογένειες να τρώνε ευτυχισμένες στο γρασίδι, ούτε αρνάκια να τρώνε το γρασίδι, ούτε και τσολιάδες να χοροπηδάνε γύρω τους. Υπάρχει όμως Ανάσταση. Άσχετα αν δε χτυπούν καμπάνες, δεν πέφτουν τουφεκιές και δε σκάνε πυροτεχνήματα στον ουρανό. Μια ανάσταση που δε φαίνεται, δεν ακούγεται και κανείς από τους τρεις τους...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
«Ήταν πριν πολλά χρόνια, τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν ακόμα χωριστεί σε πλούσιους και φτωχούς κι όλα πάνω στη γη ήταν μικρά, στενά και λίγα. Tα σπίτια μας ήταν μικρά, τα μαγαζιά ήταν μικρά, η οδός Mουσών ήταν στενή, το κρεβάτι μου ήταν στενό, οι εκκλησίες ήταν μικρές, οι φίλοι μου ήταν μικροί. Kαι τα ρούχα μας ήταν στενά και λίγα, αφού ο παπα-Γιώργης που μας τα 'δινε δε μας μετρούσε με τη μεζούρα. O κόσμος ήταν κι αυτός μικρός κι έπιανε από το δάσος του Σέιχ Σου μέχρι τη θάλασσα του Λευκού Πύργου. H ίδια η γη ήταν τόσο μικρή, που όταν πή...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Τι μπορεί να λέει μια κυριακάτικη ιστορία; Με τις καμπάνες να χτυπούν από το ξημέρωμα, τα παρατεταμένα χασμουρητά, τις σκόρπιες εφημερίδες, τις ευωδιές από την κουζίνα και τη Δευτέρα να περιμένει έξω από το σπίτι μέχρι να 'ρθει η σειρά της -τι μπορεί να λέει; Αν ήθελε να μιλήσει για τον εαυτό της ειλικρινά και ανυστερόβουλα, θα έπρεπε να το κάνει λέγοντας την ιστορία του Σαββάτου. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Όπως όταν ήμασταν παιδιά και γράφαμε δευτεριάτικα στο σχολείο πώς περάσαμε την Κυριακή. Γράφαμε αναπολώντας την και προσμένοντάς τη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠ'ΟΨΙΝ ΤΗΣ ΛΙΤΣΑΣ
Τα κείμενα αυτά δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Περιοδικό" από τον Αύγουστο του 1990 έως το Δεκέμβριο του 1991, όπου με το γενικό τίτλο "Παραφράζοντας" χρησιμοποιούσα τίτλους γνωστών κινηματογραφικών ταινιών. Απ' όπου και να βρισκόμουν, φρόντιζα να τα στέλνω πάντα με Fax στην υπεύθυνη του περιοδικού και πάντα με την υποσημείωση "Υπ' όψιν της Λίτσας". Όταν χρειάστηκε να βρω έναν τίτλο γι' αυτό το βιβλίο, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι τον τίτλο που έψαχνα τον χρησιμοποιούσα εδώ και πολλούς μήνες και συγκεκριμένα όσο έστελνα τα κείμενα στην παραλή...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ
"Πρόκειται για γεννημένο παραμυθά, που ξέρει να παίζει καλά με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της αφήγησής του, όπως οι ήρωες του βιβλίου του παίζουν τη ρουλέτα. Κρατώντας σταθερά το σπάγκο της διήγησης στο χέρι, τον αμολά ή τον τον τραβά, κι όχι μονάχα εκεί που το περιμένεις". - Δ. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ, εφημ. Το Βήμα "Ο Χορός των Ρόδων θυμίζει χολιγουντιανή περιπέτεια, από τις καλύτερες του είδους, δομημένη με σωστά μελετημένες δόσεις χιούμορ και σεξ, με προσεγμένες λεπτομέρειες και απροσδόκητα ευρήματα. Τελικώς, πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΦΡΑΓΚΦΟΥΡΤΗΣ
Καταφέρνει με χιούμορ και δύναμη ψυχής μεγάλης να μας ζωγραφίσει μερικές στιγμές από τη ζωή των Ελλήνων μεταναστών στη Δυτική Γερμανία. Εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Η αφήγηση του Σουρούνη ακροβατεί εύστοχα πάνω στον άξονα που στηρίζουν η φαλλοκρατία και το φιλότιμο -ακρογωνιαίοι λίθοι του ρωμέικου συστήματος αξιών- και με τον ακατάβλητο οίστρο της σκαμπανεβάζει τον αναγνώστη από την ευθυμία στην πίκρα και από τη θλίψη στο χαμόγελο. Κλείνοντας το μικρό βιβλιαράκι, απορείς πώς μπόρεσε να χωρέσει μέσα του τόσος καημός ξενιτιάς. Περ. ΛΕΞΗ Λόγος αρθρωμένος...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΡΟΔΩΝ (ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ)
"Πρόκειται για γεννημένο παραμυθά, που ξέρει να παίζει καλά με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της αφήγησής του, όπως οι ήρωες του βιβλίου του παίζουν τη ρουλέτα. Κρατώντας σταθερά το σπάγκο της διήγησης στο χέρι, τον αμολά ή τον τον τραβά, κι όχι μονάχα εκεί που το περιμένεις". [Δ. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ, εφημ. Το Βήμα] "Ο Χορός των Ρόδων θυμίζει χολιγουντιανή περιπέτεια, από τις καλύτερες του είδους, δομημένη με σωστά μελετημένες δόσεις χιούμορ και σεξ, με προσεγμένες λεπτομέρειες και απροσδόκητα ευρήματα. Τελικώς, πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΣΟΝ ΑΙΩΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Θυμάμαι πριν από 3 χρόνια, όταν καβατζάριζα τα 50, ζούσα από καιρό μόνος σ' ένα μέρος κοντά στη θάλασσα κι ένιωθα κι ο ίδιος λίγο σαν πλεούμενο. Τι είδους πλεούμενο δεν ήξερα, ήξερα όμως ότι χρειάζομαι κάμποσα μερεμέτια και λίγο ματσακόνι. Πάντα μου πίστευα πως θα έκλεινα τα 50 μου χρόνια ανάμεσα σε 50 φίλους, και να που είχα βρεθεί ολομόναχος. Τουλάχιστον έφτασα τα 50 κι αυτό ήταν κάτι. Κάτι; Για μένα ήταν πάρα πολύ. Γιατί από την εποχή εκείνη είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ, πέρα από την έξαψη και τους ξέφρενους ρυθμούς, τη γλύκα της ζωής....
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΥΧΤΕΣ ΜΕ ΟΥΡΑ
Μια φορά κι έναν καιρό μπορεί να είχαν και οι άνθρωποι ουρά, γιατί άκουγα πολλές φορές τους μεγάλους να λένε "Πονάει η ουρά μου", "Με χτύπησε στην ουρά", αλλά τη δική μου δεν την είδα ποτέ, όσο και να έψαχνα στον καθρέφτη. Το λέω αυτό γιατί μου φαίνεται παράξενο να έχουν ουρά τα πράγματα και να μην έχει ο ίδιος ο άνθρωπος που τα φτιάχνει. Μπορεί όμως να φοβάται πως, έτσι κι αποκτήσει κάτι τέτοιο, θα γίνει αυτός ζώο, τώρα που τα έχει εξοντώσει όλα κι έχει κρατήσει μερικά σε μάντρες για να ξεγελάει τα παιδάκια. Άλλωστε ποτέ δε συμπάθησε τις ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ
Η περιπέτεια ενός δέντρου που το κόβουν, το κάνουν τραπέζι και, μέσα στο μαραγκούδικο, μαθαίνει πως από δω και πέρα θα ζει με τέσσερα πόδια, όπως τα ζώα. Όμως δε θα μπορεί να περπατάει όπως εκείνα, γιατί θα ζει με καρφιά, αφού ο άνθρωπος ό,τι χρειάζεται το καρφώνει για να το κρατάει κοντά του. "Κι αν χρειάζεται έναν άλλο άνθρωπο, τότε τι κάνει; Τον καρφώνει κι αυτόν;" ρωτάει το τραπέζι. Αυτό για τον καρφωμένο άνθρωπο θα το μάθει κάποτε από μόνο του, αλλά για την ώρα πληροφορείται πως το μόνο ξύλινο δημιούργημα που δεν έχει καρφιά και κυκλο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
«Αυτή η πόλη είναι για μένα», σκέφτεται ο ήρωάς μας όταν πρωταντικρίζει το 1964 την Αθήνα ερχόμενος από την Ευρώπη για να πραγματοποιήσει τα συγγραφικά του όνειρα. Ενώ, όμως, εκεί παντού όπου πήγαινε έβρισκε δουλειά την πρώτη κιόλας μέρα, εδώ παντού όπου πήγαινε ήταν «υπεράριθμος». Έτσι, μετά ένα χρόνο αναζήτησης, αναγκάζεται να διακόψει την αναβολή του και να παρουσιαστεί στο Στρατό για να κρατηθεί στη ζωή και ταυτόχρονα να κρατήσει ζωντανά κι εκείνα του τα όνειρα. «Να μη με βασκάνω - τα είχα καταφέρει. Είχα μια δουλειά λουξ, μια γυναίκα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ
Σαράντα χρόνια μετά το περίφημο «Μυθιστόρημα των τεσσάρων», την αφηγηματική σκυταλοδρομία ανάμεσα στον Ηλία Βενέζη, τον Μ. Καραγάτση, τον Στρατή Μυριβήλη και τον Άγγελο Τερζάκη, έρχονται 4 από τους πλέον δημοφιλείς σύγχρονους έλληνες συγγραφείς, ο Κώστας Μουρσελάς, ο Γιώργος Σκούρτης, ο Αντώνης Σουρούνης και ο Πέτρος Τατσόπουλος, για να επαναλάβουν το εγχείρημα. Στο «Παιχνίδι των τεσσάρων» αποτυπώνουν την Ελλάδα του '90 και συνθέτουν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, όπου ο έρωτας καταλήγει σε θρίλερ και η περιπέτεια σε παρωδία. Ιλαρές σκηνές ...
Διαβάστε περισσότερα...

PAQUES AU VILLAGE