ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΛΕΥΚΑΜΠΕΛΟΣ
ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΠΟΡΦΥΡΑ Το νερό γλυκαλμύριζε μέσα στο στόμα μου κι η ήλιος με δυο πινελιές πορφύρας έβαφε το πέλαγος στο δειλινό. Θα 'λεγες πως η θάλασσα με τη στεριά ενώνονταν στον απαλό χτύπο του κύματος μπροστά, και τόσο ο μαΐστρος έπαιρνε μακριά τα γαλανά της πέπλα. Άλλοτε γράφαμε πάνω σε χώμα θαλασσινό το νόημα της ζωής, να ταξιδεύουν τ' όνειρά μας παντοτινά, σαν ένα γράμμα σ' αδειανό μπουκάλι που γυρεύει τη Μεσόγειο... [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...