ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Χ. ΓΙΩΡΓΟΣ

Η ΔΙΑΒΟΛΟΣ
Θλίψη Σταυροδρόμια Συγχώρεση Αγρύπνια Σε εννέα όγδοα Γενέθλια Ψευδορκία Το παράθυρο Δύοντας Η ήμερα Ρίσκο Αντί επιλόγου Το χέρι Ξέσπασμα Μάταιο Σίσυφος Το δέντρο Τα πρόσωπα Εγωισμός Θα σε ξανασταυρώσω Βροχή Η αγκαλιά Ειρωνικό Αφορισμός Απόηχος Ιερόδουλη Ο μίτος της Αριάδνης Κρυφτό Φρόνηση...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΩΝ ΑΣΤΕΓΩΝ ΑΝΘΟΚΗΠΟΣ
ΜΕΣΙΣΤΙΟΙ Μεσίστιοι, σε ώρα θανάτου, στέκουμε - ούτε υψωμένοι, ούτε σε καταστολή. Απλοί. Κάτι που μας προσέθετε, τώρα αφαιρεί. Απροσδιόριστο σάμπως δε μας αφορά. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑ ΧΡΟΝΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ Από μικρός γύριζα αργά στο σπίτι. Γυρόφερνα μονάχος στα στενά, έχανα τον δρόμο ή συχνά δεν είχα καθόλου προορισμό, περιμένοντας υπομονετικά μέχρι να 'ρθει η νύχτα. Τότε, καθόμουν σταυροπόδι στο πεζοδρόμιο, το σπίτι άπλωνε την παλάμη του μπαλκονιού κι εγώ, μ' ένα σάλτο, την απέφευγα, ξεκινώντας την πορεία προς τ' αστέρια. Μικρές χορεύτριες. Ντυμένες στα φωτεινά τους ρούχα, με τα ακτινωτά άκρα και τα λαμπερά στεφάνια να στήνονται εν ρυθμώ. Πρόθυμες μόνο για έμενα, με μια κίνηση απ' το δάχτυλό μου ν' αρχινήσουν. Αλλά ήμουν μακριά, ή...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΞΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ
Νόθα είμαστε παιδιά του παραδείσου και της κόλασης. Επιβιώσαμε. Το δέντρο φορτώσαμε στον ώμο, φύλλα συκής φορέσαμε, αυτοεξοριστήκαμε, άνθρωποι. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...