ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΗ ΑΓΝΗ

6+1 παραμύθια της Λέρου
"6+1 Παραμύθια της Λέρου", να τα διαβάζεις με τ' αυτί και να τα λες με την καρδιά. Τα 6 ειπώθηκαν και καταγράφηκαν το 1905 και το 1 έναν αιώνα μετά· όμως και τα 7 ριζώνουν σε μια βαθιά μνήμη, που συντηρεί και πλουτίζει ο προφορικός λόγος, από γενιά σε γενιά, στη Λέρο. Η ιδιαιτερότητα και μουσικότητα του λόγου επιτρέπουν να ειπωθεί το δικό, γιατί μοιάζει ξένο. Κι αυτό «το δικό» ξεπερνά τα όρια του νησιού, μας αγγίζει όλους, γιατί απηχεί τις απορίες και τις λαχτάρες μας μέσα στη ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΥΓΑ
«. . .Εμένα ποια μανία θα με σώσει; Ποιος άκρατος εντοπισμός θα με εκτροχιάσει;» Το «αλλού» λοιπόν είναι εδώ, στην καθημερινότητα. Η Αγνή Στρουμπούλη, ενώ μοιάζει να την πνίγει αυτό το «εδώ», του παραδίδεται για να γευτεί τη μοναδικότητά του. Στα μικρά πεζά της - θα μπορούσε κανείς να τα ονομάσει «στιγμιότυπα» - καταπιάνεται με πολύ οικείες καταστάσεις, που μια ελάχιστη λεπτομέρεια τις αποσπά από την κατηγορία του τρέχοντος και τις κάνει αληθινές. . . Μοιάζει να γράφει μ' όλο της το σώμα που διαρκώς πάλλεται από την πνοή του αισθήματος. Όμ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΕΝΤΡΟΣ
Στον ποιητικό και μεταφορικό τρόπο των παραμυθιών, σ' αυτή την κουρελού από κουρέλια-μνήμες παλαιότατων εποχών, έρχονται πολύ συχνά τα λουλούδια, τα φυτά, τα δέντρα να εικονίσουν αλλά και να συμβολίσουν αισθήματα, καταστάσεις, σχέσεις, όλα τα άρρητα με τον καθημερινό λόγο. 36+1 παραμύθια της προφορικής παράδοσης απ' όλη την Ελλάδα, αλλά και από άλλες χώρες του κόσμου, πάντα με αφορμή το φυτικό βασίλειο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΧ! ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ
Ο παππούς μου ο Αργύρης, όταν ήτανε μικρός... Βέβαια αυτό μου φαίνεται περίεργο, γιατί εγώ πιστεύω ότι οι μεγάλοι γεννηθήκανε μεγάλοι. Για τον παππού μου, όμως, μπορώ να κάνω μια εξαίρεση γιατί, όταν με κοιτάζει, νομίζω πως όλος Ο ουρανός σκύβει και με αγκαλιάζει. Αυτός λοιπόν ο παππούς μού είπε πως όταν ήτανε μικρός είχε δει καλικάντζαρους! -Ναι, παππού; Και πώς είναι; Και τι σου κάνανε; Και δεν φοβόσουνα;... Κι ένα σωρό ερωτήσεις που βγήκαν απ' το στόμα μου σαν βιαστικά σπουργιτάκια, πριν προλάβω να τις σκεφτώ καλά καλά. -Α! Αργυρούλα,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΕΤΡΟΚΑΡΑΒΟ
Τα αισθήματα, που πλουτίζουν τη ζωή, πολλές φορές μας παιδεύουν. Έρχονται στιγμές, λοιπόν, που ζητάει κανείς να γίνει βράχος, πέτρα, για να μην πονά, να μην φοβάται, να μην προσδοκά άλλο. Κι είναι τόσο δυνατή η παράκληση που λιθώνεται στη στιγμή. Άλλοτε πάλι είναι η τιμωρία για την παινεσιά, το προδομένο μυστικό, την απληστία, το να χάσει κανείς τη θέρμη των αισθημάτων και να γίνει μάρμαρο. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...