ΤΡΟΥΛΛΙΝΟΥ ΝΙΚΗ

Χριστουγεννιάτικο τσάι της αλληλεγγύης
Ξέσπασε πάνω στα μικρά νησιά των συνόρων του Αρχιπελάγους η καταιγίδα του Δεκέμβρη. Ο αγροτικός γιατρός και η μικρή παρέα του μάζεψαν τους ξένους που ξέβρασε το κύμα ζωντανούς. Γυναίκες και παιδιά. "Γεννάει, μωρέ" φώναξε η κυρά Χάιδω και στο παλιό, άδειο από χρόνια σχολειό, την ξεγέννησαν την ξένη. Χωρίς Μάγους και λαμπρό άστρο στο ξεχασμένο νησί, ακούστηκε το κλάμα ενός μωρού. Ο αγροτικός γιατρός, Ροδής με τ' όνομα, έφτιαξε τσάι. Γέμισε τα φλιτζάνια, γι' αυτόν και τη λεχώνα, και πίσω από το τζάμι είδε τις πόρτες πάλι ν' ανοίγουν. Γνωστά π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΙΖΗ
Η Κατίνα Παΐζη γεννήθηκε στην Ανώπολη Σφακίων το 1911. Το πρώτο παιδί της Ανωπολίτισσας Ελένης Γ. Πάτερου και του Ιθακήσιου Κωνσταντίνου Δ. Παΐζη. Εγγόνι του Γεωργίου Πάτερου, οπλαρχηγού της δυτικής Κρήτης. Το σοι όλο στα Σφακιά κρατούσε από καραβοκύρηδες και χαΐνηδες στους ξεσηκωμούς κατά των Τούρκων, κι εθελοντές στον Μακεδονικό αγώνα. Περιουσίες από την Ανώπολη ως κάτω τα Λιβανιανά. Το 1975 θα βρεθεί ξανά εκεί και σ' ένα κομμάτι χαρτί θα σημειώσει: «Από το σπίτι που γεννήθηκα σώζονται τρεις καμάρες». Ο πατέρας Παΐζης έφθασε εδώ δάσκαλος...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
Όλοι ονειρευόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, εντελώς διαφορετικά ο καθένας πράγματα. Αυτή είναι η δημοκρατία των ονείρων, το προσωπικό ονειρολόγιο μιας γυναίκας που ανασύρει στο φως πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος, προσδίδοντάς τους μια νέα, απρόσμενη κι ενίοτε αλλόκοτη λάμψη, καθώς σκαλίζει το παλίμψηστο των αισθημάτων της. Από κοντά οι αποσιωπήσεις αλλά και οι συμπτώσεις να ερμηνεύουν με τρόπο παράλογο, ή και μεταφυσικό, παλιές ιστορίες που έρχονται σαν όνειρα. Ή γίνονται όνειρα; Κάποιες φορές μοιάζουν να αποδίδουν δικαιοσύνη, η συ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΜΟΛΥΒΙ ΣΤΟ ΚΟΜΟΔΙΝΟ
Τώρα τα παιδιά κυνηγούσαν αστυνόμους. Και όνειρα - πάντα όνειρα - πολύ Βαριά για τις δικές τους πλάτες. Ύστερα, ένας ένας άρχισαν να φεύγουν. Λίγο ο καρκίνος, λίγο ο χρόνος, μαζί κι ο χωρισμός. Η Πόρνη και η Παρθένα, το Πόδι και ο Μαύρος μούτσος, τα παιδιά που κυνηγούσαν όνειρα κι αστυνόμους, ο άντρας που ξέχασε πόσο τον κόσμο ήθελε ν' αλλάξει, ο μάστορας που αγαπούσε το κυπαρίσσι... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ ΘΕΑ ΣΤΟ ΛΕΒΑΝΤΕ
Ο Καβάφης στα στενορύμια της Δαμασκού και η Ιουστίνη στη Μααλούα. Ο Σεφέρης στην Ανατολία και ο χαμαμτζής στο Προκόπι. Ο Τσίρκας στην Ιερουσαλήμ και η γυναίκα του Λωτ στη Νεκρά Θάλασσα. Η Νίκη Μαραγκού στην Αμμόχωστο και η μπάντα να παιανίζει τη Συννεφούλα στη μουσκεμένη από το αλκοόλ Λευκωσία. Παζάρι να μάθεις να κάνεις στην παλιά Βηρυτό του εμφύλιου πολέμου και ο ράφτης στη Σιδώνα, προσηλωμένος στη βελόνα του, αρνείται να σε κοιτάξει. Στην Ιωνία ο παππούς Οσμανάκης περιμένει τα χελιδόνια να επιστρέψουν στις φωλιές τους και ο Παμούκ, στη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΡΑΛ ΟΠΩΣ ΜΑΡΙΑ

ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΣΤΑΧΤΗ
Το ισλανδικό ηφαίστειο γεμίζει στάχτες τους ουρανούς της Ευρώπης - Απρίλιος 2010. Ο Τηλέμαχος, τεχνοκράτης των Βρυξελλών, και η Θάλεια -μεταξύ Κρήτης και Εξαρχείων- πληκτρολογούν μυστικά και ψέματα, διαβάζουν το ημερολόγιο της γιαγιάς και ιχνηλατούν την Ευρώπη που ονειρεύτηκαν. Ποια Ευρώπη και ποια Ελλάδα; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ 'ΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Οι ζωές κάποιων ανθρώπων δεν είναι απλώς οι ζωές τους, είναι η Ιστορία μιας ολόκληρης εποχής και οι μικροιστορίες τους, οι φωτογραφίες τους, τα χαρτιά τους, δίνουν συχνά όχι απλώς το κλίμα του καιρού τους αλλά γράφουν στις λεπτομέρειες τους και τη μεγάλη Ιστορία. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Κατοχή και τον Εμφύλιο στην Ελλάδα, την Δικτατορία του 1967, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για πρόσωπα και μάλιστα γυναίκες που βρέθηκαν μπροστά σε αγώνες, ταλαιπωρίες αλλά και στην Τέχνη τους πιστές ιέρειες. Η ζωή της ηθοποιού Αλέκας Παΐζη μέσα από ένα θ...
Διαβάστε περισσότερα...

Μ' ΕΝΑ ΚΑΦΑΣΙ ΜΠΙΡΕΣ
Αύριο μπορεί να είναι μια μέρα χωρίς φαντάσματα. Αυτό σκέφτεται η Εριέτα καθώς χάνεται τις νύχτες στις σελίδες των βιβλίων. Οι αναμνήσεις την κατακλύζουν. Κι αυτή σ' ένα παλιό τετράδιο σκαλίζει όνειρα, επιθυμίες, ερωτηματικά για όσα έζησε ή δεν μπόρεσε να ζήσει, για όσα δεν κατάφερε τόσα χρόνια να πει στο γιο της. Για τον πατέρα της, που υγρό πυρ έκανε την μπίρα και κατακτούσε τον κόσμο στα πανηγύρια με καφάσια ολόκληρα. Για τη μάνα της, που, αφού βασανίστηκε να μάθει τα κουμπιά του πλυντηρίου ρούχων, ακούμπησε πάνω του τη σκάφη, σε μια υγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
Κατέβαινε την Μπενάκη, σαν για πρώτη φορά, έστριβε την Αραχώβης και στεκόταν στο παλιό ψιλικατζίδικο. Το σπίτι του Λαπαθιώτη κάπου εδώ γύρω, και ο Ρίτσος στα μέσα του '30 έμενε πιο πάνω, στη Μεθώνης, και, κοίτα να δεις, οι γωνιές των ποιητών καβάντζες τώρα των αστέγων, και τα πρεζόνια μόλις νυχτώσει μπαινοβγαίνουν στο νεοκλασικό με τα ακροκέραμα. Οι προκηρύξεις μπροστά στην εκκλησία, '73 ήταν αυτό, Φλεβάρη μήνα. "Φτάνει από τη δική σου ταινία, μητέρα, αυτά". Η δική μου ταινία; Θα σου πω για κείνο τον Δεκέμβρη, ή μήπως προτιμάς για το κλει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Και το ερώτημα, εντελώς ρητορικό, είναι, όταν η δημιουργία ως εξομολόγηση συντροφεύεται από το Ταξίδι, ποιο άραγε το αποτέλεσμα; Τα ταξιδιωτικά κείμενα του Νίκου Καζαντζάκη. Κείμενα που όσο σκύβει κανείς πάνω τους τόσο χάνεται και χάνει τις λέξεις, τόσο φεύγει μαζί του σε τόπους και ονόματα του Μύθου, σ' ένα ταξίδι διόλου νοερό και καθόλα σωματικό, κι ας έχουν περάσει από τότε χρόνια πολλά κι ας έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι. Στ' αυλάκι των τόπων που σεργιάνισε μα και της Ιστορίας. Γιατί ο Καζαντζάκης γνωρίζει καλά πως το ταξίδι είναι ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΙ ΦΥΣΗΞΕ ΝΟΤΙΑΣ. . .
Τη μετάθεσή του, από την Κόρινθο κατευθείαν στο νησί, την υποψιάστηκε από την αρχή: καρπός της δραστηριότητας της κυρίας Καλλιόπης. Της μητέρας. Τα συνήθιζε κάτι τέτοια. Να μπαίνει και να βγαίνει στη ζωή του, να ρυθμίζει και να κανονίζει κι ύστερα, ανίδεη τάχα μου να λέει, εγώ, αγόρι μου, δεν ξέρω τίποτα η καημένη, τι να ξέρω εγώ η άσχετη μ' αυτά. Ο Μάρκος του 'πε να δώσει τόπο στην οργή, μπορεί και να κάνει λάθος, και τέλος πάντων μια ώρα με τ' αεροπλάνο, άσχημα δεν του πέφτε. Αλλά αυτός, ο Νώντας Ρεμούνδος, μπορεί να το κατάπιε, ήξερε όμ...
Διαβάστε περισσότερα...