ΤΣΑΜΠΙΡΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΕΝΑ ΑΝΤΑΡΤΟΠΟΥΛΟ ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ
(. . .) Έτσι, το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς (κατά την αφήγηση της αδελφής μου της Μαριγούλας), η μάνα μου πέθανε, αφήνοντας στους δρόμους τα πέντε ορφανά παιδιά της. Ο μεγάλος μου ο αδελφός, ο Κωνσταντής, αυτό το δεκατετράχρονο παλικαράκι, ανέλαβε τσομπάνος στα 150 πρόβατα, η αδελφή μου η Μαρία το γενικό κουμάντο, και η αδελφή μου η Ανδρομάχη ανέλαβε χρέη μικρομάνας για να μεγαλώσει εμένα. Ο χειμώνας που ακολούθησε ήταν πολύ δύσκολος. (. . .) Παγωμένοι, με λίγη φωτιά που ανάβαμε στη βάτρα που ήταν στη μέση του κονακιού και με μισή οκά λάδ...
Διαβάστε περισσότερα...