ΤΣΟΥΛΟΣ ΠΛΑΤΩΝ

ΡΟΠΤΡΑ
Μικρά έργα μιας τέχνης βιομηχανικής, τυποποιημένα αλλά και τόσο ποικίλα στη μορφολογία, τελευταία ίσως προσθήκη στα φροντισμένα αρχιτεκτονήματα της πέτρας και του κεραμιδιού, τα ρόπτρα δεν προδίνουν απλώς το γούστο του νοικοκύρη, δεν εκφράζουν μόνο αισθητικές πραγματικότητες ούτε εξυπηρετούν μόνο πρακτική σκοπιμότητα. Μέσω μιας γριφώδους επιλογής γίνονται ένα μέσο κοινωνικής αυτοσύστασης και αυτοπροβολής του ιδιοκτήτη του οίκου και όχι μόνο: μοιάζουν να αιχμαλωτίζουν κάτι από τη ζωή του σπιτιού, από τον ψυχισμό ή τη σωματικότητα των κατοίκ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΑΡΞΕΙΣ
Ακίνητα επί μήνες. Σώματα μιας χρήσης, μιας «σεζόν», μιας σκέψης. Στα μάτια μας αγγίζουν την τελειότητα, πρόσωπα αψεγάδιαστα, κορμιά καλλίγραμμα - ανδρικά και γυναικεία. Γνωρίζουν την ομορφιά. Τα έχουν όλα... Όλα βγαλμένα από την καθημερινότητά μας. Η έκφραση στα πρόσωπα, το στήσιμο, η ψευδαίσθηση μιας αναμενόμενης κίνησης. Όλα μελετημένα, τίποτε πρόχειρο. Οι ζωές τους, σκορπισμένες στις βιτρίνες των εμπορικών καταστημάτων, διαρκής προσφορά για μας, έτοιμες να μοιραστούν ένα χαμόγελο, να προκαλέσουν τις διαθέσεις μας. Κάθε ζωή, σμιλεμένη ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΕΙΧΕ ΦΥΛΛΑ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ
Πρωτότυπες καλλιτεχνικές φωτογραφίες, προκλητικά αφαιρετικές, από τον μικρόκοσμο των φυτών. Φωτογραφίες: Πλάτων Τσούλος , Κείμενα: Αλεξάνδρα Πλαστήρα. (Από τον εκδότη)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΕ ΚΛΙΣΗ
Γωνίες, άξονες, κλίσεις... Η περιήγηση στη φύση προσφέρει σε κάθε φωτογράφο ευκαιρίες να κρατήσει τις στιγμές του, να θέσει τα δικά του όρια στο κάδρο. Να ορίσει την αρχή και το τέλος. Πολλές φορές, μια μικρή απόκλιση της φωτογραφικής μηχανής από τον κάθετο άξονα είναι αρκετή για να κάνει τη διαφορά, αλλάζοντας τις ισορροπίες, τη βασική θέση του θέματος, τη λογική της εικόνας. Στο λεύκωμα με τίτλο "Σε κλίση", οι αποκλίσεις από τα κέντρα ή τις νοητές ευθείες αναδεικνύονται από το ίδιο το θέμα. Από τους όγκους των βουνών, από τις πλαγιές του...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΜΒΟΛΟ
«Σύμβολο έμπνευσης»: Ήταν απόγευμα, γύρω στις επτά. Καλοκαίρι σε νησί του Αιγαίου. Ο ήλιος ετοιμαζόταν να γείρει κουρασμένος από την πολύ ζέστη του Αυγούστου. Η φύση γύρω, η θάλασσα, η χώρα, το νησί όλο ντύνονταν ήδη στα πορτοκαλί της δύσης. Το ίδιο και το ξωκλήσι. Μόνο του, ψηλά στην πλαγιά. Δεχόταν τις πρώτες δροσερές ριπές του απογευματινού αέρα. «Ολοένα σφύριζε κι ολοένα σκοτείνιαζε...» (Οδ. Ελύτης). Και εκείνο το σφύριγμα θυμάμαι ήταν που με έκανε να κοιτάξω ψηλά, στον τρούλο. Στολίδι στο κέντρο του ο σταυρός, στεκόταν όρθιος ανάμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ