ΖΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ
"Το κάνουν θρύψαλα το σκάφος και επιμένουν ξανά" Χανιά, 4 Νοεμβρίου 2017 Ένα παραδοσιακό ξύλινο σκαρί με την ονομασία "Άγιος Ραφαήλ" κομματιάζεται από τα δόντια μιας μπουλντόζας, μετά από την έκδοση μιας κοινοτικής οδηγίας που επιδοτούσε την απόσυρση της αλιευτικής άδειας με αντάλλαγμα το υποχρεωτικό κόψιμο των καϊκιών. Μαζί με το σκαρί, κομμάτια γίνονται οι ελάχιστες βεβαιότητες του Θόδωρου, ενός ιστοριοδίφη της γενιάς του '30, ο οποίος αδυνατεί να διαχειριστεί το "έγκλημα" της λήθης που βλέπει να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του. Πώς μπ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΑΘΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ...
Δεν αντιμετωπίζω καταστάσεις μιας εικονικής πραγματικότητας σε video game, αλλά νιώθω σαν να βρίσκομαι στη μέση μιας καταιγίδας που αδυνατώ να διαχειριστώ, σ' ένα απέραντο καζίνο, όπου πάνω στην πράσινη τσόχα οι εναπομείναντες θαμώνες, τζογάρουν στην εξόντωσή μου τα τελευταία τους λεφτά". Αυτό θα έλεγε ο Προκόπης, ο πιο έμπειρος συντάκτης της εφημερίδας "Κόσμος Εν Υπνώσει", διαισθανόμενος ίσως την κόκκινη γραμμή που περνούσε. Καμιά φορά δεν αρκεί ν' αγαπήσεις και ν' αγαπηθείς με όλη σου τη δύναμη. Το θέμα είναι ποια αόρατη δύναμη κρατάει τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΡΟΜΟΙ ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗΣ
Ο χρόνος αποτελεί μοχλό πίεσης, γιατί το σημείο μηδέν πλησιάζει. Το ίδιο και η επερχόμενη ανέχεια. Τα κουρασμένα βλέμματα βρίσκονται υπό την πίεση του δρόμου. Έχουν χάσει τη μεγάλη εικόνα και έχει μπει άλλη μπροστά... Κανείς δεν είναι πια σίγουρος στην Ελλάδα της κρίσης. Μονάχα η Ιστορία μοιάζει να θέλει επίμονα να επικαιροποιηθεί, να ξαναγελάσει εις βάρος τους, πάνω σε σκυφτούς ανθρώπους που δεν ονειρεύονται φωναχτά όπως παλιά. Και η περιπλάνηση πάνω στο τεντωμένο σχοινί, στο καινούριο μαρκάρισμα της Ιστορίας, τη στιγμή που προσπαθούν να ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ
Όταν στις μεγάλες πόλεις βρέχει, κάποιοι άνθρωποι τρέχουν να κρυφτούν κάτω από τεράστιες ομπρέλες αξιοπρέπειας. Γιατί δεν είναι καθωσπρέπει να κυκλοφορείς βρεγμένος, οι άλλοι θα σε κοιτάζουνε με οίκτο και αυτό δεν είναι καλό για τη δημόσια εικόνα σου. Όταν στις μεγάλες πόλεις βρέχει, κάποιοι άνθρωποι είναι. . . τυχεροί και δεν κρατούν ομπρέλες. Αν φορούν καπέλα, τα βγάζουν. Και όσο πιο βρεγμένοι τόσο πιο ευτυχισμένοι. Κάπου κρυμμένη σε μια μεγάλη πόλη κι η Υβόννη. Εκεί κι ο Φίλιππος με τον Ηλία. Λίγες ώρες χρειάστηκαν για να αλλάξουν ολοκλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΛΑΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΙΚΡΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Ένα ταξίδι στην πόλη των παιδικών χρόνων, μια αναμέτρηση ονειροφαντασίας και πραγματικότητας στα μαγικά νερά του ποταμού Έβρου, στο Δέλτα, αυτό που οι τούρκοι λένε και Γκιαούραντα, ένας έρωτας δύο νέων που βουλιάζουν σε αδιέξοδο λίγο πριν ψάξουν για την έξοδο κινδύνου της σχέσης τους. Γιατί ο Πάρης και η Κλειώ κουβαλούν αντιφάσεις, μετρούν τη ζωή που δεν τους βγαίνει και προσδοκούν μικρά θαύματα. Και τότε εικόνες, χρόνοι, περιπέτειες και σκέψεις μπλέκονται μεταξύ τους. Τα όνειρα θα γίνουν εφιάλτης. Και θα επιβληθεί η λήθη ως από μηχανής θε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ
Η Μαρί, μια Ελληνίδα με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται στο Παρίσι για να αφήσει πίσω της αναμνήσεις, αλλά και για να θυμηθεί. Πασχίζει να ξεχάσει τις περιπέτειες, τις μνήμες της πατρίδας της στην εποχή του Εμφυλίου, την οικογένειά της που της υπόσχεται μία ανιαρή αστική ζωή. Θέλει να θυμηθεί, να αναζητήσει την αλήθεια, να βρει τα μυστικά και τα λάθη μέσα από το μύθο του «παππού» της, τα ίχνη του οποίου θα την οδηγήσουν στον τόπο της προσωπικής του εξορίας, την Άνδρο. Στο Παρίσι ξεκινά μια καινούργια διαδρομή, την ώρα που αρχίζει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΩΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ
Η Ηλέκτρα πάσχιζε να πιει από το ποτήρι της ζωής. Επιθυμούσε να παρασύρει κι άλλους να ζήσουν. Το ταξίδι είχε κιόλας ξεκινήσει. . . Μια πραγματική μάχη με το χρόνο, μια αναζήτηση. Από την Κρήτη στην Αθήνα κι από κει στη Γερμανία, είχε σκοπό ν’ ανακαλύψει τον εαυτό της και να κερδίσει την ελευθερία της νιότης της. Και της μοίρας τα γραμμένα πάντα επαληθεύονται. . . Δεν ήταν μόνο ένα καβαφικό ταξίδι, αλλά και το πρώτο της μεγάλο ταξίδι. Ήταν ένα όνειρο γλυκό που φεύγει κι έρχεται, ικανό να το δουν ακόμα και τα μάτια ενός μικρού παιδιού. (ΑΠΟ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ
(. . .) Την άλλη μέρα πήγε κατευθείαν στο δάσκαλο. «Κύριε, σας παρακαλώ, πείτε μου, ποια είναι η Ιθάκη, που βρίσκεται και γιατί πρέπει να είναι μακριά;» τότε ο Αχιλλέας, με τον ίδιο σιβυλλικό τρόπο, του απάντησε. «Πάντα στον νου σου να ’χεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου». Τα λόγια του τον άγγιξαν. Τον κοίταξε ο δάσκαλος, λες και προέβλεπε τη μοίρα του. Τον κοίταξε ο Οδυσσέας, λες και ακολουθούσε τη μοίρα του. Δεν είχε άδικο (. . .). Ο Παύλος, ένιωσε να πλησιάζει το τέλος. Δεν τον ένοιαζε. Πέρασε καλά. . . Η καρδιά του ...
Διαβάστε περισσότερα...