20 προτάσεις Συλλογών Νέων Ποιητών

ΑΧΤΙΔΕΣ ΝΥΧΤΟΒΙΕΣ
"ΑΡΧΗ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΟΣ": Ποτέ δεν οικοδομώ Φτερουγίζω Τρόπος που κάποτε ασφαλώς με κάνει να δακρύζω. Αλλά έτσι γνωρίζω των ωρών μου τον θάνατο. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
"Φύλλο πορείας": Ένας κύριος σε περίπατο αφήνεται το καπέλο του σκάλωσε σε κλωνάρι στρυφνό. Μοναχή της η ομπρέλα του άνοιξε σινιάλο κάνει συννεφιάς και μια σπονδή στον ουρανό. Ποιος προσδοκεί την μπόρα τώρα που μες στην εξοχή ήπια κοντοστέκει το αίμα κάθε περιπατητή ζυγίζοντας τη βλάστηση; Πιάνει βροχή ψιχάλες πέφτουν στη βοή που έχει ξεσηκώσει το πεθαμένο του παλτό. Αύριο κυκλοφορεί νωπού σώματος σύνοψη γύρω στα τρία τεύχη πείτε να μην ανησυχεί ώσπου να πάρει τη στροφή τον παίρνει το ποτάμι. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ
"ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ": Πάλευε τότε να ξεφύγει από το φοβερό του μυστικό ξόδεψε όλα του τα χρήματα σε πάμπολλες μεταμφιέσεις στα εισιτήρια τα τηλέφωνα στις πόρνες τα οινοπνευματώδη Στο τέλος έπεσε κάτω άρρωστος και ούτε κανείς που έβρισκε τι έχει Ήξερε ότι αργά ή γρήγορα θα έπρεπε τουλάχιστον να αποδεχτεί το αυτονόητο αυτό τον γέμιζε με τρόμο δεν το άντεξε έτσι ενέδωσε στο τέλος τι να έκανε Κανείς δεν θα άντεχε σκέφτηκε τότε καλύτερα να είναι μεγαλόψυχος αυτός με τους πολλούς παρά μαζί του όλοι οι άλλοι και ούτε που φανταζόταν ότι το μυστικό το...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
"Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ" Ίσως η χώρα μου ακόμα κάτω απ' τα χώματα ίσως και να διαθέτει ακόμα μιαν εφεδρεία αθωότητας Η εξόρυξη κοστίζει βέβαια είναι κι οι κίνδυνοι πολλοί πολλά κοπάδια εγκέλαδοι αλλήθωροι μονόφθαλμοι μονάχα ο Ιωάννης Καποδίστριας τους κατάφερνε τους άρπαζε απ' τα κέρατα και πήγαιναν μαζί βαθιά ώσπου μια μέρα χάθηκε σ' ένα μεγάλο πορτοκάλι κοίτασμα (όχι σαν αυτά που θάβουν στις χωματερές) Μιλάω για πορτοκάλι αέναο αυτό που αστράφτει μόνο του κι εθίζει τους πιο ωραίους κούρους να βγουν ξανά στην επιφάνεια [...] (Από τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΑΓΙΟΥΜ
κομμάτια από χαρτί, με αδρά υδατογραφήματα, από 'κείνα που κρατάμε φυλακτικά στα πορτοφόλια μας. Για τούτο, στο πουγγί βαστάω τα παρελθόντα από εκτός κυκλοφορίας υλικό_ άγνωστές μου γενεαλογίες, σημασίες παλιές: αθόρυβα, όσο λουφάζουν στην ντουλάπα μου (με εσωτερική θερμοκρασία από παλιές συναλλαγές). Τα δειλινά ντύνομαι τη δουλειά μου και πηγαίνω, κουβαλώντας τα στην ίδια τσέπη: κουδουνίζουνε, ενώ ακολουθώ τον σκύλο γύρω από το φως και τα αισθάνομαι: αόριστη νυχτερινή ηχώ... (απόσπασμα από το ποίημα "νήσος Δραχμή") Ο Θοδωρής ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΔΗΣΣΟΥ
"ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ": Μνήμη Γιάννη Λυκομήτρου, 1927-1944 Όταν ήμουν παιδί, έφθασα ως την άκρη του κόσμου ακολουθώντας ένα περιπλανώμενο τσίρκο. Αγαπούσα ένα χλομό κορίτσι, που ονομαζόταν Λιλί Μαρλέν και ο κόσμος ήταν ακόμα γεμάτος θαύματα. Η Μαρλένε Ντήτριχ τραγουδούσε μόνο για μένα, μου χάριζε κρυφά τις νύχτες κατακόκκινα τριαντάφυλλα κι εγώ κοιμόμουν κάτω από τις γέφυρες κι έγραφα τα πιο λυπημένα μου ποιήματα. Όταν ήμουν παιδί, έχασα τον κόσμο για πάντα περιπλανώμενοι προφήτες διάβαζαν το σκοτεινό μέλλον στα σπάραχνα των ψαριών. (Από ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΥΡΗ ΜΩΡΑΛΙΝΑ
"χαράζει το χέρι, πάει να πει νοσοκομείο": στο βιβλίο μου ζωγραφίζω ένα τρίγωνο. στην επάνω γωνία ο θεός, στην αριστερή η γάτα μου, στη δεξιά το μολύβι. ειν' ένα μαγικό τρίγωνο γιατί σε μια προέκταση της μνήμης μου «ανεπιθύμητη» οι γραμμές ατονούν και χαλαρώνουν και κινούνται πέρα δώθε κι ο θεός γίνεται μαύρη ιέρεια, η γάτα μου πάνθηρας, το μολύβι μου στυλό. ο πάνθηρας αχόρταγος ποθεί την ιέρεια. το στυλό ανεξίτηλο τον εκδικείται. έτσι αφανίζονται τα άκρα και σώζεται μονάχο του το θηλυκό «ανίδεη από εξουσία» κέρδισε μια μάχη που αγνοούσ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΚΗΠΟΣ
"Στο βιβλιοπωλείο": Στο βιβλιοπωλείο που εργάζομαι, έρχεται να μου μιλήσει για ισπανικά καράβια, αερόστατα με ονόματα θηρίων, εξερευνητικές αποστολές στους Πόλους που χάθηκαν σε καθρέφτες. (Και μόνον ένας άνθρωπος με το δικό μου επάγγελμα αναγνωρίζει εκείνη τη μυρωδιά του βρεγμένου ψωμιού και της κλεισούρας που αφήνουν πίσω τους τα βιβλία.) Με το πέρασμα του καιρού αντιλαμβάνομαι ότι το ένα του μάτι είναι γυάλινο. Πιο συγκεκριμένα, το ένα του μάτι είναι ένας γυάλινος βόλος, από εκείνους που ήταν γνωστοί στα παιδικά μου χρόνια με το όνομα "...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΩΜΑΤΟΣ
Ο κόσμος ως συνεκτικός ιστός και τα πράγματα που τον απαρτίζουν δεν είναι περατωμένο έργο. Είναι ανεξάντλητα ανολοκλήρωτος και ανοιχτός. Η φανερή ορατότητα των πραγμάτων είναι δυνατή γιατί αγγίζει μια μυστική ορατότητα μέσα στο σώμα, δομεί μια εσωτερική ηχώ. Δεν ρίχνουμε το βλέμμα μας στον κόσμο παρά ριχνόμαστε στον κόσμο μέσω του βλέμματος σαν να κάνουμε ένα άλμα στο κενό, αποχωριζόμενοι τα αυτονόητα σχήματα της νόησής μας. Το "βιβλίο του χώματος" αναρωτιέται για τη φύση του πραγματικού και για την επινόηση, για το βλέμμα που σκέφτεται κα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 15
"ΑΔΡΑΞΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ; ": Αργείς να αδράξεις τη μέρα Ο χρόνος καβαλά το μηχανάκι του Κι εσύ μπούσουλας στο δωμάτιο Ψάχνοντας Για ένα αγαπημένο πόδι Η καινούργια μέρα Σε βρίσκει στο πάτωμα Προσπαθώντας να συρθείς Ως την τρύπα του ύπνου (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΚΑΤΡΑΜΙ Σ' ΕΝΑ ΒΑΡΕΛΙ ΜΕΛΙ
"ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ": Για μια στιγμή σώπασε το δωμάτιο Κόπηκε το ρεύμα Σβήσαν οι τηλεοράσεις Τα ραδιόφωνα ξέμειναν από μπαταρία Ο αέρας πήρε μακριά τις εφημερίδες Και οι υπολογιστές δε χωρούσαν πια την απελπισία μας Μείναμε μονάχοι δίχως δημοσιογράφους Ήταν εκείνη τη στιγμή την ελάχιστη Που ήθελα ν' ακούσω την καρδιά μου Χωρίς δικηγόρο ή ψυχολόγο Ήταν η στιγμή που είχα παραιτηθεί απ' τα κόσμια Ίσως κι απ' τα εγκόσμια Και μια σκέψη τινάχτηκε μες στο μυαλό μου Κι είπα «Την ώρα που θα πάψει να μιλά η επικαιρότης Θα ξαναγεννηθεί η ιστορί...
Διαβάστε περισσότερα...

MISSA BREVIS
"FRAGMENTUM": Έλα να μας μιλήσεις πάλι για τη Μάχη για τους καιρούς του Έρωτα στα χρόνια της Λαγνείας θέλω να δω αντιφεγγίσματα σπαθιών κορμιά που μέσα στο αγκάλιασμα γίνονται μόνο νύχτα - και χαλιούνται. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΣΥΝΟΡΑ
«ΔΙΑΙΡEΤΗΣ ΜΗΔEΝ»: Δίχως φόβο και δίχως ελπίδα Εναλλάσσοντας φίλους, πατρίδα Παβαρότι, Πικάσο και πίτσα Ανοιχτοί με καλούν ουρανοί Θα κρατώ μια ζωή τη βαλίτσα Που θα μείνει για πάντα αδειανή Σε μια πόλη με κίτρινα φώτα Στων αρχαίων ερώτων τα πρώτα Που κυλούν στο μεγάλο ποτάμι Και τα παίρνει μεμιάς η βροχή Σαν ιδρώτας κολλά στην παλάμη Των νεκρών που ξεχνάμε η ψυχή Στων ονείρων την άπραγη κόψη Ακουμπώντας του χρόνου την όψη Λαβυρίνθους στο διάβα μου χτίζω Και με τοίχους γεμάτους ρεφρέν Σαν πηλίκο γυμνό συνοψίζω Τι θα πει διαιρέτης μηδέν ...
Διαβάστε περισσότερα...

Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου
Πρόκειται για μια ιδιαιτέρως αξιοπρόσεχτη πρώτη παρουσία στα ελληνικά γράμματα. Ο νεαρός ποιητής έχει ένα εγγενές χάρισμα γητευτή νοημάτων, μεταφραστή συναισθημάτων, ενορχηστρωτή ιδεών - ο λόγος του είναι ολόφρεσκος και ώριμος. Εκπροσωπεί μια γενιά ασφαλώς ανασφαλή, οργισμένα αποστασιοποιημένη, αλλά και με άπειρες δυνατότητες, καινοφανείς δεξιότητες, γονιδιακή σοφία και οξυμμένο ένστικτο. Σ' αυτήν απευθύνεται, κατευθύνει όμως τη λυρική δυναμική των στίχων του και προς όλους τους ζωντανούς ανθρώπους. Γράφει καίριους στίχους κοινοποιώντας ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΓΗ ΚΥΡΙΕ ΚΡΑΚ
"Σίγουρα περίεργη η εμπειρία της πρώτης επαφής με την ποίηση του πρωτοεμφανιζόμενου Θωμά Τσαλαπάτη (γέν. 1984), με τα πεζόμορφα ποιήματα που συνιστούν το βιβλίο να παραπέμπουν ευθέως στη μπρεχτική εγκεφαλική ειρωνεία, εντύπωση που επιβεβαιώνεται από τη δραματουργικά επεξεργασμένη αφηγηματικότητά τους, η οποία συχνά ερωτοτροπεί με την αγωγή της σκηνικής παρουσίασης. Στα περισσότερα ποιήματα πρωταγωνιστεί ο «κύριος Κρακ», αν και από ποίημα σε ποίημα, αλλά και μέσα σε κάθε ποίημα, αλλάζει συνεχώς ο σημασιολογικός ορίζοντας. Με όλα αυτά τα ρίσ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝ - ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
"ΓΡΑΠΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΙΑΣ ΚΟΥΦΗΣ": Η αίσθηση του κόσμου ήταν λειψή, από τη γέννησή μου ως τώρα. Στο ιστορικό μου γράψανε: "κουφή" κι έτσι έμεινε - μια κούφιαν ώρα. Μες στο μυαλό μου, ωστόσο, η μελωδία με κατακλύζει, πλημμυρίζω από ήχους. Των τραγουδιών διαισθάνομαι την αρμονία κι έτσι συχνά μεθώ απ' τους στίχους. Τον κόσμο σας ποθώ να τον διαβάσω στα στρογγυλά σημάδια στο χαρτί. Της γλώσσας σας τα μυστικά να εξιχνιάσω - ποτέ μου δε βολεύτηκα στην άκρα σιωπή. Εντάχτηκα στη σκέψη σας, των ήχων - το φλοίσβισμα, το θρόισμα και η ριπή του ανέμου κ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΛΟΥΝΑ
"ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΛΕΓΑΝ ΠΩΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ": Στην τηλεόραση έλεγαν πως αναμένεται στον ουρανό ένα μεγαλειώδες θέαμα από πεφταστέρια. Δεν είδα τίποτα - πήγα και κοιμήθηκα από νωρίς. Όμως πόσο όμορφα θα ήταν εσύ κι εγώ στην παραλία να κοιτάμε τη νυχτερινή βροχή των αστεριών που πέφτουν και να μιλάμε σιγανά για τη ζωή, το θάνατο και την αγάπη! (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ
"ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ": Είμαι ασφαλής. Τα κύματα δεν μπαίνουν απ' τα παράθυρα. Λες, όταν υαλόφρακτη σιωπάς το πρωί όταν τρώω, το αριάδνειο εσώτερό σου μπόσι- κα θέλει να ξεγυμνώσει τη βούλησή του ν' αστράψουν ξεκουβαριασμένες οι άκρες του μίτου (ενστίκτων διάττον- τες στο λαβύρινθο των χρωμάτων του) να ξεδιπλωθεί σαν άζευτο ζώο στην άδεια σαβάνα των μυκηθμών του για να διαλαλήσει -φρουμάζοντας- και την άλλη του φύση μες στο πούσι του πόντου σαν κούπα που αχνίζει βότκα με τίλιο στον πρώτο αφόρετο ήλιο. Καταλαβαίνω μόνο πως αφόρητα με βα- ρι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΩΣΙΒΙΟ
"Αυτός ο άνθρωπος ήταν για εκείνον τον άνθρωπο - Ίσως μείνουν μόνο τα λόγια που με αγάπη ή από αγάπη πρόφεραν χείλη ζεστά." Έτσι ανοίγει - κι έτσι κλείνει ο κύκλος: το σωσίβιο. Και ανάμεσα, ένα αίνιγμα: περιστέρια και άγγελοι, φαύνοι και υπάλληλοι, καταμεσήμερα και νύχτες. Με μιαν ευγένεια που διστάζει και στοχάζεται πριν και μπροστά από κάθε λέξη, δεκαεννιά ποιήματα -από λιτά επιγράμματα μέχρι εκτενέστερες αφηγήσεις- εορτάζουν και πενθούν το σώμα - κι αυτό που μοιάζει να το ακολουθεί. (Από την παρουσίαση της έκδοσης) "Τα δέντρα είχαν στα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΑΚΟΗ
"Παλιά τετράδια": Τα κιτρινισμένα φύλλα των παλιών τετραδίων, είναι οι σκληρές και απάνθρωπες αναμνήσεις. Κάθε στάλα από το μελάνι να φανερώνει την ένταση του πόνου. Πότε με χρώμα μπλε, πότε με μαύρο, πότε με κόκκινο. Οι ποικιλίες στον πόνο μοναδικό εφόδιο του μέλλοντος. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...