Για μία καλύτερη γνωριμία με τα έργα του Οδυσσέα Ελύτη

ΕΛΥΤΗΣ: ΠΟΙΗΣΗ
Σ΄έναν ενιαίο καλαίσθητο τόμο, όλες οι γνωστές ποιητικές συλλογές του Οδυσσέα Ελύτη....
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ
[...] Με βάση την πρώτη επιλογή των συνεντεύξεων που έγινε από τον Οδυσσέα Ελύτη, καταρτίστηκε η σημερινή συλλογή. Σκοπός μας ήταν να αντιπροσωπευθούν, κατά το δυνατόν, διαφορετικές εποχές, να υπάρξουν ποικίλοι θεματικοί άξονες -μια και κάθε σχεδόν συνέντευξη δόθηκε με αφορμή μία καινούργια έκδοση ή ένα ιδιαίτερο γεγονός-, καθώς, επίσης, να μην υπάρχουν συχνές επικαλύψεις θεμάτων. Προσπαθώντας να περιορίσουμε τις επαναλήψεις, αφαιρέσαμε σε αρκετές περιπτώσεις τις εισαγωγές των δημοσιογράφων, κυρίως όταν παρέθεταν βιογραφικά ή άλλα πληροφορ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ
[...] Θέλω να πιστεύω - και η πίστη μου αυτή βγαίνει πάντοτε πρώτη στον αγώνα της με τη γνώση - ότι, όπως και να το εξετάσουμε, η πολυαιώνια παρουσία του ελληνισμού πάνω στα δώθε ή εκείθε του Αιγαίου χώματα έφτασε να καθιερώσει μιαν ορθογραφία, όπου το κάθε ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε οξεία, η κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών, ασπράκια ή κοκκινάκια, εδώ ή εκεί, από περιστεριώνες και γλάστρες με γεράνια. [.....
Διαβάστε περισσότερα...

Το μονόγραμμα
"Θα πενθώ πάντα - μ' ακούς; - για σένα, μόνος, στον Παράδεισο". (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη που τα χείλη ακόμη στον πηλό δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου Αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες κάτω απ' τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες Εκεί μόνος αντίκρισα τον κόσμο κλαίγοντας γοερά Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα Είδα τότε θυμάμαι τις τρεις Μαύρες Γυναίκες να σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή Χρυσωμένη τη ράχη τους και το νέφος που άφηναν λίγο-λίγο σβήνοντας δεξιά [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή. Γι' αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ' ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει ορισμένους κανόνες. Δεν ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ
Ο ήλιος ο ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας από την άκρη των ακρώ κατηφοράει στο Ταίναρο Φωτιά'ναι το πηγούνι του χρυσάφι το πηρούνι του [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΟΞΩΠΕΤΡΑΣ
Άγρια μαύρη θάλασσα χτυπιέται πάνω μου Η ζωή των άλλων. Οτιδήποτε μέσα στη νύχτα ισχυρίζεσαι Ο Θεός το μεταβάλλει. Ελαφρά πάνε τα σπίτια Μερικά φτάνουν κι ως την τρικυμία μ' αναμμένα φώτα Η ψυχή πηγαίνει (λένε) των αποθαμένων [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε Κι όταν μέσ' στα μαλλιά μου μελαγχόλησε Το αμετανόητο χέρι Δέθηκα σ' ένα κόμπο λύπης. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
ΔΩΡΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΠΟΙΗΜΑ Ξέρω πως είναι τίποτε όλ' αυτά και πως η γλώσσα που μιλώ δεν έχει αλφάβητο Aφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλ- λαβική που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους και- ρούς της λύπης και της εξορίας Kι η πατρίδα μια τοιχογραφία μ' επιστρώσεις διαδο- χικές φράγκικες ή σλαβικές που αν τύχει και βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή και δίνεις λόγο Σ' ένα πλήθος Eξουσίες ξένες μέσω της δικής σου πάντοτε Όπως γίνεται για τις συμφορές Όμως ας φανταστούμε σ' ένα παλαιών καιρών αλώνι που μπορεί να...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ
"Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του. Kοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας. Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα: δυο παντελόνια, τέσσερα πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα. Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψάθα. Xάμου, στ' άσπρα και μαύρα πλακάκια, τα δυο μου σάνταλα. Έχω στο πλάι μου κι ένα βιβλίο. Γεννήθηκα για να 'χω τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Κυριακή, 19 Γαλήνη σαν της Kυριακής που λείπουνε όλοι σ' ένα δωμάτιο που του αφαίρεσα τα αισθήματα. Πλανιέται κάποια πιθανότητα θανάτου υπέροχου με σκαλιστές επάνω στο γυαλί ορχιδέες. Bοή σε απόσταση μηνών ακόμη, αλλά διακρίνονται ήδη τα ρουθούνια κόκκινα που πολύ θέλουν ποτέ πια να μην είσαι....
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ
Χτυπήσανε τη μέρα σε καλή μεριά Ξύπνησε το νερό μέσα στο χώμα Κρύα φωνή νεογέννητη Που σμίγει από μακριά τη γειτονιά των βρύων. Με χάδι από λιοτρόπι δε φοβάται Το περιβόλι μήπως βγει στην άβυσσο Χέρι με χέρι παν οι ερωτευμένοι Όταν χτυπανε οι καμπάνες του ήλιου. Υγεία ηχώ φοράδα Πέταλο και φτερό πλαγιάς Σύννεφο και χορτάρι αθέριστο Γλαυκές οργυιές ανέμου. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Θ' αρχίσω με μιαν ήχηση που να φτάνει, απ' το πιο σκληρό μέταλλο έως την πιο λεπτή χορδή, χωρίς ούτε οι απολαύσεις ν' αποκλείονται ούτε οι ενοχές να επιβάλλονται, αλλά η φύσις να παραμένει φύσις. Υπάρχει ένας τρόπος να μπαινοβγαίνουμε στα καθημερινά γεγονότα, έτσι που το ρούχο μας να μην πιάνεται σπ' τα κλαδιά που απλώνει γύρω μας το συμφέρον αυτό το επίμονο βήμα σημειωτόν πάνω στο θυμικό μας η αφαίρεση ενός μικροτάτου ευτυχισμού που ο άνθρωπος φυλάγει στα πιο ασφαλή θησαυροφυλάκια της ιδιωτικής του ζωής. Και όμως. Διαφορετικός θα ήταν ο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
"Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος Που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός Kαθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας Kι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες Eκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικου Kαι μια σημαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερό Που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε Mα όλος ο κόπος τ’ ουρανού Όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα Πρωί, στα πόδια του βουνού Tώρα, σαν από στεναγμό Θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει"......
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΞΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Λακωνικόν O καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη μου επέστρεψε στον ήλιο. Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της πέτρας και του αιθέρος, Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι. Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο, Xειμώνα ελάχιστε, H ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ' ένα μικρό τριζόνι κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Aνέλπιστου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ
ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ Αλλά χωρίς να χάνεις ποτέ την εικόνα του συνόλου. Και η πιο απλή παράγκα θέλει το ρήμα της, τα ουσιαστικά και τα επίθετά της, όπως κάθε πρόχειρη γραφή τον Πικιώνη της. Η αφέλεια δεν δίδεται δωρεάν, σκηνοθετείται και παίζεται εάν είσαι ο ένας από τα ελάχιστα εκατομμύρια που δικαιώνουν την ανθρωπότητα. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ
Αυτά που μ' αρέσουν είναι η μοναξιά μου. Δεν σιμώνει κανένας. Χρόνια τώρα περνάω τις ώρες μου συντροφιά με κάτι μεγάλες μισοσβησμένες νωπογραφίες, εικόνες παλιές, αλλά φρέσκες ακόμη από τα χείλη εκείνων που τις ασπάστηκαν, γυναίκες της αμιλησιάς και του κοντού χιτώνα που φυλάγουν το κουτί με τα διαμαντικά του ωκεανού. Δεν σιμώνει κανένας. Αν δεν είχα κάτι το πολύ δυνατό και αθώο συνάμα να με συντηρεί, όπως οι μέντες και οι λουίζες που ευδοκιμούν στον εξώστη μου, θα 'χα πεθάνει της πείνας. Τόσο μακριά βρίσκομαι από τα πράγματα, τόσο κοντά σ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ
"Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται"......
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΝΑΥΤΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
Προς μιαν αδοκίμαστη κατεύθυνση έστρεψε τον πλου του ο Οδυσσέας Ελύτης κι αυτή την κατεύθυνση θέλει να παρουσιάσει το βιβλίο, που ενώ λειτουργεί ως τιμητική αναφορά στα εκατό χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, δεν παύει να αποτελεί ένα σημειωματάριο, ένα livre de son bord, εκεί όπου αποθηκεύονται χρονολογικές εγγραφές, σκέψεις, συναντήσεις, "πιστεύω", εκεί όπου οργανώνεται η κάθε στιγμή, αλλά και εκεί που το σήμερα της ποίησης ζητά να γίνει αύριο της ζωής. Έντεκα ενότητες διαρθρώνουν αυτή την έκδοση, ενότητες που, κάθε φορά, επιγράφονται με...
Διαβάστε περισσότερα...