Τα βιβλία του Αλέξη Σταμάτη: Το βιβλίο της βροχής, Μελίσσια, Ζωή, Χαμαιλέοντες, Μπορείς να κλάψεις μες στο νερό; , Μπαρ Φλωμπέρ, Σκότωσε ό,τι αγαπάς, Κυριακή, Θρυλικές ιστορίες, Σαν τον κλέφτη μες στη νύχτα, Γένεση, Ο Άλκης και ο λαβύρινθος, Βίλα Κομπρέ, Αμερικάνικη φούγκα, Η τελευταία Μάρθα, Ζωή, Χαριλάου Τρικούπη 22 (με άλλους), Μητέρα Στάχτη, Ποτέ δεν είμαστε μόνοι, Οδός Θησέως, Σκορπιός στο συρταράκι, Όσο πλησιάζω το μέλλον απομακρύνεται, Πυκνό τώρα, Ο έβδομος ελέφαντας, Απλή μέθοδος των τριών, Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων.

Τον τόπο τον γνωρίζω σχεδόν από την μέρα των εγκαινίων του. Είναι κοντά στο σπιτι μου, είκοσι λεπτα το πολύ με τα πόδια.  Από την πρώτη φορά που κατέβηκα τα σκαλοπάτια του – όντας φοιτητής στο Πολυτεχνείο, μια εποχη οπου το βίντεο ηταν όψιμη εφεύρευση - μεχρι πρόσφατα όπου φωτογράφησα με το  IPhone  το νέο βιβλιο μου «Χαμαιλέοντες»,  πρέπει να εχω περάσει συνολικά πάνω από δυο μέρες εκεί μέσα. Είπα αρχιτέκτονας και συνειρμικά οδηγήθηκα στην επόμενη εικόνα: είναι ένα βιβλιοπωλείο με ιδιαίτερη «αρχιτεκτονική», με ιδιάζουσα «χωροταξία» θα έλεγα. Ενώ τύποις είναι «φορτωμένο», αυτό το φαινομενικό «χάος» είναι εξαιρετικά επιμελημένο. «Επιμέλεια χάους», εξάλλου είναι αυτό που κάνουν και οι ένοικοί του: οι συγγραφείς. Εκείνοι που παρέχουν στην πολιτεία της «Πολιτείας» το υλικό της. Μιλάμε για μία πολιτεία με αφοσιωμένους «πολίτες» αλλά και εξαιρετικά ταλαντούχα «όργανα». Οι άνθρωποι του βιβλιοπωλείου ξέρουν περίπου… τα παντα για το αντικείμενό τους. Έχοντας επισκεφτεί πάμπολλα βιβλιοπωλεία στο εξωτερικό δεν έχω συναντήσει πιο ενημερωμένους πωλητές. Από την εποχη που πρωτομπήκα εκτος από κάποιες επεκτάσεις που αφορούν αλλα τμήματα, δεν χουν αλλάξει και ιδιαίτερα τα πράγματα στο μαγικό αυτό υπόγειο. Ούτε «γκράντε» ανακαινίσεις, ουτε «επικοινωνιακά τρικ» - τιποτα «μερβεγιόζο». Εκείνο που κάνει την «Πολιτεία» να ξεχωρίζει από τα βιβλιοπωλεία της πόλης είναι η ποιότητα και πληρότητα της. Ξέρεις γιατί πας, ξέρεις ότι θα το βρεις, ξέρεις ότι θα μιλήσεις με ανθρώπους που ξέρουν και ξέρεις ότι μπαίνεις σε ένα χώρο που αγκαλιάζει με αγάπη το υλικό που διαπραγματεύεται. Αν ήμουν βιβλιο θα θελα να είμαι από τα αντίτυπα που – πριν αγοραστούν- περνούν καποιες μερες, εβδομάδες – η και χρονια- στο υπόγειο της Ασκληπιού. Κάποιοι αντιπρόσωποι μου ζουν εκεί. Τους σκέφτομαι συχνά.
               Αλέξης Σταμάτης