Βιβιάν Στεργίου: ...και θέλαμε να πάρουμε βιβλία για διακοπές, χωρίς να μπορούμε να πάμε διακοπές

Βίος και Πολιτεία

Βιβιάν Στεργίου: ...και θέλαμε να πάρουμε βιβλία για διακοπές, χωρίς να μπορούμε να πάμε διακοπές

Το Μπλέ Υγρό της Βιβιάν Στεργίου κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2017.

Δίπλα στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία ήταν μια αίθουσα πολυμέσων του πανεπιστημίου Αθηνών, μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ένα δωμάτιο με υπολογιστές. Έτσι, πρώτη φορά πήρε το μάτι μου την Πολιτεία. Μια μέρα που μας πήγαν να “κάνουμε χρήση των υπολογιστών” είδα το βιβλιοπωλείο κι ερωτεύτηκα. Άρχισα να πηγαίνω μερικά Σάββατα, για να ηρεμώ, νωρίς το μεσημέρι. Έπαιρνα καφέ στο χέρι από τη Σόλωνος, περνούσα πάντα από την πλευρά του βιβλιοπωλείου και ποτέ από την πλευρά της πλατείας με το άγαλμα του Παλαμά, επειδή μ' άγχωνε αυτή η πλατεία και δεν μου άρεσε, ούτε μου αρέσει, ο Παλαμάς ή το άγαλμα του κι έμπαινα στο υπόγειο, ευχαριστημένη προκαταβολικά, προσέχοντας να μην χυθεί ο καφές μου ή να μην αγοράσω πάνω από ένα άντε δύο βιβλία τη φορά. Τελειώνοντας τις σπουδές και το καταναγκαστικό διάβασμα, έκοψα τον περιορισμό με το ένα βιβλίο τη φορά κι έχω αυξήσει τους καφέδες απ' έξω. Έχω κατέβει στο υπόγειο με πολύ άσχημη διάθεση, για να χαζέψω τα βιβλία, να ξεχαστώ, να βρω παρηγοριά. Έχω κατέβει με φίλους να αγοράσουμε από τα τραπέζια με τις προσφορές, απογεύματα άνοιξης χωρίς κανείς μας να έχει πάνω από δέκα ευρώ μαζί του, πριν πάμε βόλτα στην Κοτζιά, την Αιόλου και τελικά την περιοχή γύρω από την Ακρόπολη. Έχω έρθει με φίλη μου νωρίς το πρωί πριν πάμε στις δουλειές μας, πρωινά μες στο καλοκαίρι που όλα έκαιγαν, όλα έβραζαν, και θέλαμε να πάρουμε βιβλία για διακοπές, χωρίς να μπορούμε να πάμε διακοπές, να βάλουμε αντηλιακό στη διαδρομή από την Πολιτεία μέχρι το γραφείο και να περάσει η μέρα με την υπόσχεση ότι το βράδυ θα φυσήξει και θα διαβάζουμε τα βιβλία μας κάπου έξω πίνοντας παγωμένες μπύρες. Μού αρέσει που στην Πολιτεία τα καλά βιβλία είναι σε μεγάλες, χοντρές στοίβες και περιμένουν να διαβαστούν με αυτοπεποίθηση, που μερικές φορές στο ταμείο έχει ουρά και μπορείς να δεις τι κρατάνε αυτοί που περιμένουν να έρθει η σειρά τους και να πληρώσουν, που μερικές φορές μπορείς να πιάσεις κουβέντα για βιβλία, που νιώθεις οικεία κι αδιάβαστος μ' ωραίο τρόπο. Πριν πάρω τα βιβλία μου, περνώντας από την Ασκληπιού, κοιτώντας μέσα από το γυαλί τις βιτρίνας παρατηρώ όχι τα βιβλία, που δεν είναι στημένα όπως στις άλλες βιτρίνες, αλλά τους ανθρώπους που τα χαζεύουν, κι αισθάνομαι όπως όταν πάμε σχολείο και δεν έχουμε πάρει μαζί μας το τετράδιο με τις ασκήσεις για το σπίτι, ένα άδειασμα, μια πολύ μικρή αγωνία, ότι θέλω κι εγώ να μπω, να με παίξουν σ' αυτό που παίζουν και φαίνονται τόσο απορροφημένοι και να είμαι απ' αυτούς που στέκονται όρθιοι και ξεφυλλίζουν τα βιβλία, τα μυρίζουν ή ξύνουν τ΄αυτιά τους νομίζοντας πως κανείς δεν τους βλέπει- σημάδι ότι χαλαρώνουν ή ότι θέλουν πραγματικά πολύ να ξυθούν. Κατεβαίνοντας σκέφτομαι τους πιστούς που μπαίνουν στις εκκλησίες τους και λέω ότι με κάτι τέτοια ψυχολογικά κόλπα θα ξεχνιούνται, για να την παλεύουν. Μερικές φορές έχω προσπαθήσει ν' ακούσω μουσική απ' τ΄ακουστικά, αλλά μόλις ξεκλειδώνω το κινητό τελικά βαριέμαι, δεν θέλω να απομονωθώ, συγκεντρώνομαι στα εξώφυλλα που πρώτα τα πιάνω και μετά τα διαβάζω (μ' αρέσουν ειδικά αυτά που είναι ανάγλυφα ή γυαλιστερά και μπορείς να πιέζεις με το δάχτυλο σου τα γράμματα). Ανοίγω σελίδες στην τύχη, που άλλες είναι καλές, άλλες εκείνη την ώρα δεν μου πάνε και με ζαλίζουν ή μου προκαλούν εκνευρισμό κι ανυπομονησία. Μερικές φορές έχω αγοράσει βιβλία που μετά με αλλάξανε και ήδη την ώρα που τα αγόραζα και βγαίνοντας από την Πολιτεία στην οδό Ασκληπιού έλεγα ότι κάτι καλό θα γίνει, τα ένιωθα στην τσάντα μου και ζεσταινόμουν. Μερικές φορές ξέρω τι θέλω να πάρω πριν μπω στο βιβλιοπωλείο, αλλά ξεχνιέμαι και τελικά παίρνω άλλο ή πιάνω πρώτα όλα τα βιβλία που είναι μπροστά μπροστά, τα μυρίζω, τ΄αφήνω πάλι κάτω και φτάνω μέσα από μία περίπλοκη διαδρομή σ' αυτό που απ' την αρχή ήταν ο προορισμός μου, αυτό που με έφερε μέχρι την οδό Ασκληπιού. Ποτέ δεν έχω αγοράσει από το σπίτι ή από απόσταση και λίγες φορές έχω φύγει μόνο με ένα βιβλίο. Μερικές φορές, στο ταμείο λέω ψέματα ότι κάτι είναι για άλλον, μού το τυλίγουν προσεχτικά για δώρο και τελικά το διαβάζω εγώ.

Βιβιάν Στεργίου