Τα βιβλία του Γιάννη Δούκα: Το σύνδρομο Σταντάλ, Στα μέσα σύνορα, Ο κόσμος όπως ήρθα και τον βρήκα – Πλάνα Σεκάνς

Από την αρχή των φοιτητικών μου χρόνων, το 1998, και μέχρι και σήμερα, η Πολιτεία έχει σταθεί για μένα κάτι πολύ παραπάνω από απλό βιβλιοπωλείο. Παραδίπλα από την αφετηρία των λεωφορείων του Ζωγράφου, που με κατέβαζαν από τη Φιλοσοφική στο κέντρο της Αθήνας, ήταν κι αυτή μια αφετηρία, σταθμός εξερεύνησης και αναζήτησης.
Άλλοτε ψάχνοντας για κάτι συγκεκριμένο, άλλοτε ανοιχτός στην έκπληξη, είχα παιχνίδι μου να προσανατολίζομαι από μόνος μου στα ράφια, να εντοπίζω τυχόν αλλαγές στην ταξινόμηση, να περιπλανιέμαι στους τίτλους, τους καινούριους, αλλά και τους παλιούς, ανασυρμένους. Και από τη μια είσοδο στην άλλη, η μικρογεωγραφία της Πολιτείας ήταν εκείνη που κατέγραφε και τις μετατοπίσεις στα ενδιαφέροντά μου, συνυφασμένη τελικά με  την «αναγνωστική αγωγή» μου.
Όταν αργότερα –κι από την όχθη πάντα του αναγνώστη– βρέθηκα και από τη μεριά του συγγραφέα και πρωτοείδα ένα βιβλίο μου στον πάγκο της –αλλά και, μες στη ζωή του σιναφιού, τα ονόματα στα εξώφυλλα και στους κολοφώνες απέκτησαν υπόσταση κι έγιναν πρόσωπα οικεία– η Πολιτεία έγινε για μένα και κάτι άλλο: χώρος συνάντησης, πεδίο ζωντανού και φυσικού διαλόγου για το βιβλίο, αυτόνομο κρατίδιο στην «παγκόσμια πολιτεία των γραμμάτων», για να δανειστώ τον τίτλο της Πασκάλ Καζανοβά.
Και είναι κάπως έτσι, για όλα αυτά, που η Πολιτεία ξεχωρίζει, κι ακόμη περισσότερο, καθώς εκείνοι που τη στελεχώνουν, αποτελώντας τον συνδετικό κρίκο του βιβλίου με τον τελικό του αποδέκτη, είναι άνθρωποι με βαθιά συναίσθηση και γνώση του αντικειμένου τους.
         Γιάννης Δούκας

(Φωτογραφία: Γιώργος Θωμόπουλος)