Τα βιβλία της Μαρίας Ξυλούρη: Η νυχτερινή βάρδια του καλλιγράφου, Πως τελειώνει ο κόσμος, Rewind

«...όταν έχω βιβλία γύρω μου νιώθω ασφαλής. Ακόμα και τώρα νομίζω ότι θα μπορούσα άνετα να κοιμηθώ μέσα σ’ ένα βιβλιοπωλείο. Θ’ αρκούσε να μείνω, με κάποιο τρόπο, μέσα την ώρα που κλείνει», λέει στη Φανή ο Ορέστης στο πρώτο ραντεβού τους (Πώς τελειώνει ο κόσμος, «Αυτή με τα κόκκινα μαλλιά κι η άλλη με τα κόκκινα νύχια»). Ο Ορέστης εδώ αναφέρεται στο βιβλιοπωλείο των γονιών του, όταν όμως έγραφα αυτές τις αράδες σκεφτόμουν την Πολιτεία. Όταν, κάποτε, μεγαλώσω και γίνω γάτα (οπωσδήποτε φεγγαρόγκριζη), θα κατοικοεδρεύω στο υπόγειο της λογοτεχνίας στην Πολιτεία, θα με φωνάζουν Μπαρίκκο (αγαπημένος συγγραφέας που μου έμαθαν στην Πολιτεία) και ίσως συνωμοτήσω με τον Ορέστη για να κλειδωθεί στο βιβλιοπωλείο και να κοιμηθεί σαν άνθρωπος, επιτέλους.
        Μαρία Ξυλούρη

(Φωτογραφία: Γιώργος Θωμόπουλος)