ΑΠΑΡΣΙΣ

ΑΠΝΕΥΣΤΙ
Θα φτάσει η μέρα, που τα δυο σου χέρια θα βαραίνουν πιο πολύ από λέξεις ειπωμένες στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Κι αν ήρθε αυτή η μέρα: "τότε να ξέρεις θα σημαίνει ότι πέθανα" Ίσως, λοιπόν, αναρωτηθείς την επακριβή προέλευση και καταγωγή του έργου. Για το εν λόγω, μάθε, πως γεννήθηκε για την ποίηση και την ζωή και τον έρωτα. Μητέρα του η απουσία, το κυοφορούσε αιωνίως ξερνώντας τα πιο απόκρυφα, τα πιο ανομολόγητα φωνήεντα και οδοντικά σύμφωνα. Κι απ' τα σπλάχνα της, το τράβηξες εσύ, κι εμείς και κάποιος τυχαίος, αμφισβητώντας την υπόστασ...
Διαβάστε περισσότερα...

COPI
Πολυσχιδής και αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης, ο Copi, ψευδώνυμο του Raul Damonte Botana, γεννήθηκε στο Buenos Aires το 1939 και πέθανε στο Παρίσι, όπου έμεινε και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το 1987. Στα ισπανικά "copi" είναι το υποκοριστικό του "copo de nieve" που θα πει "νιφάδα χιονιού". Στην Ελλάδα, το όνομα του Copi εμφανίζεται κυρίως στα μεταφρασμένα κόμικς που δημοσίευαν τα περιοδικά των εκδόσεων Βαβέλ και Παρά Πέντε ενώ παραμένει σχεδόν άγνωστος ως θεατρικός συγγραφέας. Από το 1901 που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι γίνεται διάσημος σε...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΓΗ
Ο Καθηγητής Paton έχει καταβάλλει σοβαρή προσπάθεια για να απλοποιήσει, κατά το δυνατόν, την τοποθέτηση του Καντ στο θέμα της ηθικής συμπεριφοράς του ανθρώπου μέσα στα πλαίσια της θεωρητικής του φιλοσοφίας. Με την προσπάθειά του αυτή, επιτυγχάνει να εκθέσει τα βασικά ζητήματα της κατά τον Καντ "κατηγορηματικής προσταγής", με παρόμοια κριτική μέθοδο εκείνης του Καντ. Παραλλήλως, εκθέτει τα ζητήματα με τη συνήθη πραγματιστική Αγγλοσαξωνική αντίληψη για τη σχετικότητα των όρων και των εννοιών, εις τρόπον ώστε να προβληματίζει επωφελώς τον ανα...
Διαβάστε περισσότερα...

COPI
Πολυσχιδής και αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης, ο Copi, ψευδώνυμο του Raul Damonte Botana, γεννήθηκε στο Buenos Aires το 1939 και πέθανε στο Παρίσι, όπου έμεινε και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το 1987. Στα ισπανικά "copi" είναι το υποκοριστικό του "copo de nieve" που θα πει "νιφάδα χιονιού". Στην Ελλάδα, το όνομα του Copi εμφανίζεται κυρίως στα μεταφρασμένα κόμικς που δημοσίευαν τα περιοδικά των εκδόσεων Βαβέλ και Παρά Πέντε ενώ παραμένει σχεδόν άγνωστος ως θεατρικός συγγραφέας. Από το 1901 που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι γίνεται διάσημος σε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ
Οι περισσότερες θεωρητικές προσεγγίσεις για τα δικαιώματα των ζώων, αν όχι όλες, φαίνονται εκ πρώτης όψεως ελκυστικές και πολλά υποσχόμενες. Ενδελεχής μελέτη τους, ωστόσο, τις καθιστά δυσλειτουργικές στην υλοποίηση και εφαρμογή τους, καθώς τα πλεονεκτήματα της μιας συνιστούν μειονεκτήματα της άλλης. Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα λογικά, δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι πρέπει να μένουμε άπραγοι. Πρέπει να διαλέξουμε, έχοντας επίγνωση ότι διαλέγουμε τρόπον τινά αυθαίρετα, δηλαδή όχι καθολικά και ούτε απολύτως ορθολογικ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΣΤΟ ΤΟ ΦΩΣ
Οι άχρηστοι, τα φορτώματα, οι δήθεν φίλοι, ζωή μας κι αυτοί. Κι άλλοι που ήτανε καλοί, μα λάθος διαγραμμένοι, ζωή μας και 'κείνοι. Οι τελευταίοι όμως, ζωή χαμένη! [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΡΩΤΙΚΟΝ - ΤΟ ΘΕΡΙΟ - 10 ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ναυαγοί Ναυαγοί όσο ποτέ στου γυρισμού το φως, σε δρόμο που φωτίζει σε όνειρο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ - ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (+ΚΑΡΤΕΣ)
Αυτό το βιβλίο είναι στη πραγματικότητα ένα πανδοχείο εικόνων. Ένας φιλόξενος τόπος φιγούρων, που συναντάμε στα παιχνίδια, τα όνειρα, τις αφηρημάδες και τα συμπτώματά μας. Στα σημεία δηλαδή που είναι πιθανότερο να αναρωτηθούμε, για το μυστήριο πράγμα που συνηθίζουμε να λέμε εαυτό. Το να γνωρίσεις τον εαυτό σου είναι μια χειρονομία αρχαία όσο και παιδιάστικη. Σπουδαία και απλοϊκή, σοβαρή και ανέμελη. Συμβαίνει από τότε που υπάρχουν χέρια και συμβαίνει ξανά και ξανά όταν έκπληκτο ένα βρέφος δείχνει την ανακάλυψή του. Τα χέρια δείχνουν όλα αυ...
Διαβάστε περισσότερα...

Α, ΡΕ ΜΑΜΑ...
Δεν ξέρω ποιος είναι ο πατέρας μου. Δεν ξέρω την ομάδα αίματος των γονιών μου. Οι τρίχες εξαφανίστηκαν. Οδοντόβουρτσα; Σιγά μην έχει. Εξέταση αίματος; "Έχουμε χρόνο". Έχω έναν σκοτωμένο αδερφό. Μια μάνα που σκότωσε ή αποδέχτηκε την ενοχή. Κι εγώ δεν έχω φιλιώσει με αυτά... Έχω μια λύπη, έναν φόβο. Νιώθω πόνο, μοναξιά. "Και πένθος", συμπληρώνει η Νατάλια. Το "Α, ρε μαμά" είναι μια ανθρώπινη ιστορία αυτογνωσίας που συνδέει την Ελλάδα των μνημονίων με την Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο. Ανιχνεύει τις σχέσεις μάνας-κόρης με απρόοπτα και ανατροπές, μ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΚΑΙ Η ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ
Η τρυφερή ιστορία του χελιδονιού είναι η ιστορία της ζωής μας. Οι οικογενειακοί δεσμοί, η απορία για τη ζωή και την απώλεια περνούν από τη συγγραφέα στο παραμύθι με απλό τρόπο μέσα από μια συναρπαστική συμπαντική αναζήτηση ντυμένη με αστερόσκονη. Η βελανιδιά γίνεται η μάνα γη, ο φύλακας άγγελος, μαθαίνοντας στο χελιδόνι, μέσα από μυστικές συμφωνίες με το φεγγάρι και τ' αστέρια, την αυτονομία και τη συμφιλίωση με το παρελθόν. Η σχέση της με το χελιδόνι ξυπνά στα παιδιά συναισθήματα αγάπης, τρυφερότητας για τα ζώα, τη φύση και ό,τι μας περιβ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΕΛΛΑΔΕΜΠΟΡΟΙ
Ποια ήταν η βαρύτητα του φασισμού και συνολικότερα της άκρας Δεξιάς για την Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα; Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του φασισμού και η φυσιογνωμία της ακροδεξιάς παράταξης στη χώρα μας, σε μια περίοδο μεγάλων ιστορικών αναταραχών για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, με πολεμικές περιπέτειες και εμφυλίους, πραξικοπήματα, δικτατορικά καθεστώτα και μεγάλα διαστήματα ελεγχόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Η απάντηση στα ερωτήματα επιχειρείται σ' αυτό το βιβλίο. Ο Γιώργος Αλεξάτος ερευνά και καταθέτει τα ιδιαίτερα φυσιογνωμικά ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΔΟΜΥΧΑ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΙΣΠΑΝΙΚΑ)
Ένας κόσμος ολόκληρος η ποίηση της Δελμίρα Αγουστίνι. Και ταυτόχρονα ένα παράθυρο σε έναν ακόμα μεγαλύτερο κόσμο που περιμένει να τον ανακαλύψουμε. Άλλωστε το να ανακαλύπτεις την ποίηση μιας ολόκληρης ηπείρου ίσως και να μοιάζει με καινούργια ανακάλυψη της Αμερικής. Την πραγματική. Γιατί αυτό είναι η ποίηση της Αγουστίνι: μια ποίηση σαν ήπειρος. (Κώστας Καναβούρης, Ποιητής - από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΡΑΝΤΙ ΞΗΡΑΣ
Η καραντίνα των στεριανών είναι κάτι αντίστοιχο με το καραντί των θαλασσινών, μια διασάλευση της τάξης, που είναι ικανή να τους μπατάρει. Τριάντα μικροδιηγήματα μπαλατζάρουν μεταξύ εγκλεισμού και κανονικότητας, εκεί που το κανονικό και το μη κανονικό συγχέονται αξεδιάλυτα. Εκεί που ο ιός του ανεκπλήρωτου έρωτα και της μοναξιάς και η επιδημία της αδιαφορίας, του φόβου και της προκατάληψης, αποδεικνύονται πιο ισχυροί από κάθε κορονοϊό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ
"...Ήταν η εποχή της αθωότητας, αλλά τώρα ήξερε καλύτερα. Η αθωότητα είναι η άλλη λέξη για την σκληρότητα. Είναι το γρήγορο βήμα που σαρώνει όλα τα εμπόδια, η χωρίς καμιά τύψη απαίτηση να κατέχεις μόνος σου τη σκηνή... Σε μια ιστορία γεμάτη από πολέμους, κρίσεις και προσφυγιά τα ανθρώπινα θύματα είναι μόνον η παράπλευρη απώλεια. Ο αληθινός πρωταγωνιστής είναι το χρήμα. Κι όταν σχεδιάζεις μια Τράπεζα, είσαι ήδη ο Πρωτέας με τις απεριόριστες μυθικές σου δυνάμεις. Και είσαι έτοιμος να μεταμορφώσεις τον κόσμο. Για μια ακόμα φορά ο Λεωνίδας Γαμ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΚΟΓΚΙ - [ΜΝΗΜΗ]
"Γκογκί", δηλαδή μνήμη στα Ρομανές, τη γλώσσα των Τσιγγάνων/Ρομά, ονομάζεται το πόνημα των δύο Πελοποννήσιων Ρόμηδων, όπου παρουσιάζουν για πρώτη φορά ένα λαογραφικό και ιστορικό έργο από τον τόπο τους, την Αμαλιάδα. Γκογκί, μια λέξη που έχει όπως και ο λόγος περί των Τσιγγάνων/Ρομά μια γενεαλογία. Τη διακρίνει πολυσημία, άλλοτε σημαίνει σκέψη, νου, μυαλό, γνώμη, συμβουλή και άλλες φορές, όπως εδώ, μνήμη. (Από το σημείωμα του καθηγητή Γιάννη Γεωργίου) Επί μια δεκαετία, οι Νίκος Μπατζαλής και Κωνσταντίνος Χηνάς, προσπάθησαν να συλλέξουν, ν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΔΟΣ ΕΛΙΓΜΩΝ
[Έτσι καθώς έπεφτα αργά αργά από την ταράτσα -μύθος πως η πτώση είναι αστραπιαία-, είχα την ευκαιρία να δω από ψηλά τη γειτονιά και τους ενοίκους, αυτούς για τους οποίους ποτέ ως τώρα δεν είχα καν ενδιαφερθεί. Στο ρετιρέ, που νόμιζα πως ήταν από χρόνια ακατοίκητο, είδα μια γάτα κι ένα καναρίνι να κυνηγιούνται μες στις σκόνες. Δεν πρόλαβα να δω πολλά, μα δεν νομίζω πως η γάτα ήταν πεινασμένη. Ακριβώς στον αποκάτω όροφο είχαν απλωμένα ρούχα κατά μήκος στα σκοινιά, μα δεν τα λέρωσα, ούτε τα μπέρδεψα, πέρασα ανάμεσά τους με δεξιότητα διάσημης ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΞΑΦΝΙΚΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ (ΒΙΒΛΙΟ + CD)
Δεκατρία τραγούδια σε σύνθεση Νότη Μαυρουδή. Έξι σπουδαίοι ερμηνευτές ενώνουν τις φωνές τους με δώδεκα νέους στιχουργούς, από το τμήμα στιχοποίησης του Κώστα Φασουλά (Μικρό Πολυτεχνείο) και γίνονται οι ΞΑΦΝΙΚΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ
Η Γλώσσα ως πεδίο πάλης. Μέσα στα λόγια μας φωλιάζουν, συνειδητά ή ασύνειδα, ιδέες αντικρουόμενες, επιθυμίες, σχέσεις ιεραρχίας ή τάσεις ισοπέδωσής της. Μέσα στις λέξεις, στην υφή και στο νόημά τους, συναντιούνται δύο κοσμοθεωρίες. Η εξουσιαστική, που θέλει τον κόσμο, την κοινωνία και τη γλώσσα ως συστήματα κλειστά, μη αναστρέψιμα ή εξελίξιμα για να παγιώσει την ισχύ της· από την άλλη, η δημώδης γλώσσα, θυμική, αυτοσχεδιαστική κι ελεύθερη που προκρίνει την εγγύτητα, τη διαρκή ευλυγισία κι εξέλιξη, την απτότητα και την αντίσταση στους θεσμι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΑΓΟΝΕΣ
Την ώρα που το τραπεζάκι της κουζίνας μάτωνε από δάκρυα χλιαρής φασολάδας, εκείνος τη ρώτησε "γιατί σταγόνες" κι εκείνη του απάντησε "γιατί είναι αρκετά τα υγρά του βιβλίου". Σάλια σαλιγκαριών. Ιδρώτες ανθρώπων. Καταιγίδες σε μάγουλα και σπέρμα σε χαρτί κουζίνας. Κλάματα πεπονιών. Μία βρύση που πότιζε στωικά έναν γεμάτο νεροχύτη. Το χάδι του χιονιού στο άψυχο άγαλμα. Τα μαλλιά της που έσταζαν κάθε που έβγαινε από το μπάνιο και καθόταν να γράψει. Το ζουμί από το δαγκωμένο μήλο του υπολογιστή. Το τραγούδι που άκουγε μανιωδώς, έως και είκοσι ...
Διαβάστε περισσότερα...

. . . ΧΩΡΙΣ ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
"Μεσοπέλαγα": Ένα κρουαζιερόπλοιο μου έλεγες. Μία κρουαζιέρα μαζί. Να διασχίσουμε τη θάλασσα αφήνοντας τον αφρό και τα ίχνη να κατρακυλήσουν πίσω μας, κι εμείς πάντα να κοιτάμε μπροστά την πλώρη, τον προορισμό, το όνειρο. Μου είχες πει για το ταξίδι. Εκείνο το ταξίδι που σαν γεράκι ατρόμητο τα φτερά σου θα άνοιγες και θα ορμούσες και θα κατασπάραζες ό,τι ήθελες όποτε κι αν το ήθελες. Απρόσμενα κι απροσδόκητα κρατήθηκες από το λευκό κατάρτι που σιγά σιγά σκιζόταν. Τα φουγάρα του κρουαζιερόπλοιου δίπλα ακόμα βγάζανε καπνό, πυκνό κ...
Διαβάστε περισσότερα...