ΟΠΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ
"Όποιος λέει ότι αγαπάει πολύ τους άλλους και λίγο τον εαυτό του, απλώς λέει ψέματα σ' ένα από τα δύο: ή στο ότι αγαπάει πολύ τους άλλους, ή στο ότι δεν αγαπάει πολύ τον εαυτό του" "Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω την πραγματική αξία της βοήθειας και την αξία που έχει το να είσαι εγωιστής. Από τότε, λέω: "Είμαι τόσο, μα τόσο εγωιστής, που θα επιχειρήσω να βοηθήσω μόνο και μόνο επειδή μου δίνει χαρά. Θα το κάνω γιατί το θέλω εγώ και γιατί με ευχαριστεί. Θα το κάνω για μένα, όχι για σένα, οπότε δεν μου χρωστάς τίπο...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ
Ποιος είναι ο εχθρός που τρομάζει τον πανίσχυρο βασιλιά; Γιατί όλοι στο παλάτι λένε πως υπάρχει μια δύναμη που ποτέ του δεν θ' αποκτήσει; Και ποιος την κατέχει; Μια ιστορία αγάπης και μίσους, ταπεινοφροσύνης και ματαιοδοξίας, που εξηγεί πώς ο τρομερός εχθρός μας, μπορεί να γίνει ο καλύτερός μας φίλος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ
Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΕΧΕΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΖΩΗΣ. ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΟΥ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Ο ιός είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Φανερώνει σε ποια κοινωνία ζούμε. Σήμερα η επιβίωση αποκτά απόλυτη προτεραιότητα, σαν να βρισκόμαστε σε μια διαρκή εμπόλεμη κατάσταση. Όλες οι ζωτικές δυνάμεις τίθενται στην υπηρεσία της παράτασης της ζωής. Η κοινωνία της παρηγοριάς εμφανίζεται ως κοινωνία της επιβίωσης. [...] Ο ιός εισβάλλει στην παρηγορητική ζώνη της ευεξίας και την μετατρέπει σε καραντίνα, στην οπ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
"Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!" "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός. "Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ." Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ' εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: "Να σου πω μια ιστορία..." Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται. Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπ...
Διαβάστε περισσότερα...

20 ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
«Το πιο επικίνδυνο πράγμα στον κόσμο είναι να ζεις μια ζωή χωρίς να παίρνεις κανένα ρίσκο.» «Εμείς, ως άνθρωποι της Δύσης, έχουμε ανάγκη να επεμβαίνουμε, να χειραγωγούμε, να προσανατολίζουμε και να ρυθμίζουμε. Θέλουμε να νιώθουμε πως είμαστε οι διεκπεραιωτές των νόμων του σύμπαντος - και αυτό δεν το βρίσκω κακό. Καλώς ή κακώς, ό,τι συμβαίνει στον κόσμο περιέχει σ' ένα ποσοστό και τη δική μας εμπλοκή στις καταστάσεις της ζωής. Αποδεχόμενοι αυτό το γεγονός, καταλαβαίνουμε πως στο προσωπικό, στο οικογενειακό και στο κοινωνικό, πρέπει να προσθ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ; ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ; ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΣΤΕ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. "Θα σ' αφήσω." "Είσαι σκουπίδι!" "Γιατί;!" "Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα." "Θα σ' αφήσω σε έξι μήνες." "Είσαι σκουπίδι!" "Γιατί;!" "Γιατί θα μ' αφήσεις να υποφέρω επί έξι μήνες." (Στο τηλέφωνο) "Θα σ' αφήσω." "Και μου το λες από το τηλέφωνο; Είσαι σκουπίδι!" (Σ' ένα μπαρ) "Θα σ' αφήσω." "Γι' αυτό ήθελες να βγούμε; Είσαι σκουπίδι!" "Θα σ' αφήσω." "Γιατί; Δεν μ' αγαπάς πια;" "Όχι πια." "Είσαι σκουπίδι!" Βασισμένος στην επαγγελματική του εμπειρία ως ψυχ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
"Δεν πιστεύω πως υπάρχει ένας μόνο δρόμος για την ευτυχία. Κι αν υπάρχει, εγώ δεν τον ξέρω. Αλλά και να τον ήξερα, δεν νομίζω πως θα μπορούσα να τον περιγράψω σ' ένα βιβλίο." "Σε προσωπικό επίπεδο, πάντα ήθελα να είμαι ευτυχισμένος. Θυμάμαι, όμως, ότι κάποτε επέκρινα τον εαυτό μου γιατί σ' ένα ρεπορτάζ είχα παραδεχτεί αυτή μου την επιθυμία. Για μένα (και για όλον τον κόσμο, ίσως), το να λες: ''Θέλω να είμαι ευτυχισμένος'' ισοδυναμεί με το να διεκδικείς δίπλωμα βλακείας και αφέλειας." Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η πνευμ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΦΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΕΙ;
Ο 38χρονος Σιμόν βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο αινιγματικό όνειρο, ώσπου, μια μέρα, μια εξίσου αινιγματική γυναίκα του το ερμηνεύει. Ο Σιμόν είναι η μετενσάρκωση ενός ανθρώπου που έζησε στο Θιβέτ του 11ου αιώνα, ποτισμένος από ένα άσβεστο μίσος ενάντια στον ανιψιό του, τον μεγάλο θιβετιανό ερημίτη Μιλαρέπα. «Αιώνες τώρα περιπλανιέσαι στα βουνά των ονείρων, θέλοντας να λυτρώσεις την ψυχή σου. Κι ο μόνος τρόπος για να το πετύχεις, είναι ν' αφηγηθείς την ιστορία του αντιπάλου σου, την ιστορία του Μιλαρέπα, του πιο μεγάλου ερημίτη.» Για να ξεφύγε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
Κάπου πρέπει να υπάρχει μια χωματερή όπου στοιβάζονται οι εξηγήσεις. Ένα μόνο πράγμα είναι ανησυχητικό σ' αυτό το σωστό πανόραμα: ό, τι ενδέχεται να συμβεί τη μέρα που κάποιος θα κατορθώσει να εξηγήσει και τη χωματερή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΓΚΟΜΕΝΑΣ
"Ήταν μια στρουμπουλή δεκαοχτάρα ανειδίκευτη, γειτονοπούλα και συμμαθήτριά του στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου. Τη λέγανε Νταίζη Καραμολέγκου κι ήτανε ορφανή από πατέρα. Ο Γιώργος ήθελε να της μιλήσει, αλλά κοβόντουσαν τα πόδια του, κάθε φορά που αποφάσιζε να βγει και να την πλησιάσει. Της είχε τραβήξει εκατοντάδες φωτογραφίες με τηλεφακό, ζουμάροντας σε όλα τα σημεία του σώματός της. Είχε καδράρει τα πόδια της, τα χέρια της, το κεφάλι της, τα μάτια της, και τα ξανασυναρμολογούσε αυθαίρετα, δημιουργώντας εξαμβλώματα." (Από την παρουσίαση ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ Σ' ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ
«Ο γάτος, που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός, λιαζόταν στο μπαλκόνι ρονρονίζοντας και σκεφτόταν τι ωραία που την περνούσε εκεί, ξαπλωμένος ανάσκελα, με τις ζεστές ακτίνες πάνω στην κοιλιά, τα τέσσερα πόδια μαζεμένα και την ουρά απλωμένη. Τη στιγμή ακριβώς που έστριβε τεμπέλικα το κορμί για να λιάσει και τη ράχη του, άκουσε το βόμβο κάποιου πετούμενου που δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ήταν, και που ζύγωνε με μεγάλη ταχύτητα. Τινάχτηκε πάνω, στήθηκε γερά στα τέσσερα ποδάρια του, κι ίσα που πρόλαβε να χωθεί σε μια γωνιά, αποφεύγοντας το γ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
"Η αγάπη, με την αυστηρή έννοια του όρου που της έχει προσδώσει μια μακρά ιστορική παράδοση, απειλείται και ίσως είναι ήδη νεκρή ή, εν πάση περιπτώσει, βαριά άρρωστη. [...] Μα ποιος μπορεί να είναι ο εχθρός στα πλήγματα του οποίου η αληθινή αγάπη απειλείται να υποκύψει; Είναι ο σύγχρονος ατομικισμός, φυσικά είναι η έγνοια να προσδιορίζονται τα πάντα με βάση την αγοραστική τους αξία είναι η ιδιοτέλεια που διέπει στις μέρες μας τη συμπεριφορά των ατόμων. [...] Το βιβλίο αυτό είναι αφενός μια ακαταμάχητη απόδειξη των ελάχιστων προϋποθέσεων ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ
«Μια φορά κι έναν παλιό καιρό, σε μια πολύ μακρινή χώρα, ζούσε ένας ιππότης που περνιόταν για καλός, ευγενικός και στοργικός. Έκανε όλα αυτά που κάνουν οι καλοί, ευγενικοί και στοργικοί ιππότες. Πολεμούσε εχθρούς που ήταν κακοί, τρισάθλιοι, μοχθηροί...». Ένα μυθιστόρημα γραμμένο σαν παραμύθι, που μιλά κατευθείαν στην καρδιά όσων αποζητούν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή τους. Μια απάντηση και μια διέξοδος στους φόβους, τις αγωνίες και τη μοναξιά μας. Μιλώντας για τις «σκουριασμένες πανοπλίες» μας, που (νομίζουμε πως) μας προφυλάσσουν από τον πό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗΝ ΓΚΛΕΝΤΑ
Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση της στιγμής, επειδή ποτέ δεν θα μου περνούσε απ' το μυαλό να διαλέξω έναν συγκεκριμένο τύπο ιστορίας μόλις εγώ ή εμείς σβήσουμε το φως και μπω σ' εκείνη τη δεύτερη και ωραία μαύρη κουκούλα που μου φοράνε τα βλέφαρα, η ιστορία είναι εκεί, μια σχεδόν πάντα συναρπαστική αρχή ιστορίας, μπορεί να 'ναι ένας άδειος δρόμος μ' ένα αυτοκίνητο να 'ρχεται απ' το βάθος, ή η έκφραση του Μαρσέλο Μασίας όταν πληροφορείται πως πήρε προαγωγή, κάτι αδιανόητο ως εκείνη τη στιγμή δεδομένης της ανικανότητάς του, ή απλώς μια λέξη ή ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΕΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ
«Ο ήρωάς μας κοντεύει τα πενήντα. Δεν υπάρχουν πενήντα τρόποι να είσαι πενήντα· μόνο δύο: ή πείθοντας τον εαυτό σου ότι είσαι ακόμα νέος, ή βαρυγκομώντας ότι έχεις ήδη γεράσει. Έρχεται στην καρδιά των Χάιλαντς για να συναντήσει μια γυναίκα είκοσι χρόνια νεότερή του. [...] Η ηρωίδα μας είναι όμορφη, πολύ όμορφη. Και, φυσικά, το ξέρει. Δεν είναι σωστό να ζητάμε συνεχώς απ' τις γυναίκες που είναι όμορφες και που οι άνδρες τους το θυμίζουν συνέχεια, να συμπεριφέρονται σαν να 'ταν άσχημες. [...] "Δεν έπρεπε να 'ρθω", λέει και ξαναλέει μέσα του ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΖΩΟΛΟΓΙΟ
Καθώς περνούσα τον τρίτο όροφο, το κουνελάκι σάλευε μέσα στην παλάμη μου. Η Σάρα με περίμενε πάνω για να με βοηθήσει να βάλω μέσα τις βαλίτσες... Τι να της έλεγα; Ότι ήταν ένα καπρίτσιο, ότι είχα περάσει από ένα μαγαζί για κατοικίδια; Τύλιξα το κουνελάκι μέσα στο μαντίλι μου και το 'βαλα στην τσέπη του πανωφοριού μου αφήνοντας το πανωφόρι ξεκούμπωτο για να μην το συνθλίψω. Μόλις που κουνιόταν. Η μικρή του συνείδηση θα πρέπει να του αποκάλυπτε σημαντικά γεγονότα: πως η ζωή είναι μια ανοδική κίνηση μ' ένα τελικό κλικ, αλλά κι ένας χαμηλός, λ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΚΕΤΑ ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΓΙ' ΑΓΑΠΗ
"Της αρέσει η φωνή του στο τηλέφωνο, ο τρόπος του να "τραβάει" λίγο τις λέξεις, να επιβραδύνει το ρυθμό, την προβληματίζουν ο τρόπος του σαν να ψάχνει τα λόγια του, η αυτοσυγκέντρωσή του, οι δισταγμοί του. Της αρέσουν η χροιά της φωνής του, το τίμπρο της, οι εκφράσεις του που είναι σαν να τις έχει γραμμένες. Διακρίνει σ' αυτές μια ένταση, κι αυτή η ένταση τη διαπερνά, σ' αυτήν διαβάζει την ουσία της ζωής, κάτι που φέρει ο ίδιος, μέσα του, όχι κάτι που θα του το γεννήσει αυτή. Αυτός ο άνδρας δεν της οφείλει τίποτα. Δεν περίμενε εκείνην για ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ
"Ο πατέρας σου δεν είναι όλοι οι άνδρες του κόσμου, αγάπη μου" λέει δίχως να περιμένει την απάντησή μου. "Ούτε εγώ είμαι όλες οι γυναίκες. Κανείς δεν είναι όλος ο κόσμος και κανείς δεν επαναλαμβάνεται. Να μοιάζει, ναι, αυτό μπορεί να συμβεί. Να επαναλαμβάνεται, όμως, όχι. Κι αυτό είναι η ζωή, παιδί μου: να βρίσκεις αυτούς που μοιάζουν και ν' αποφεύγεις αυτούς που επαναλαμβάνονται. Τα υπόλοιπα, είτε έρχονται είτε όχι· είτε εμφανίζονται είτε όχι· είτε πονούν είτε όχι. [...] Εγώ συγχώρεσα τον σύζυγό μου. Τον πατέρα σας, όχι." (Από την παρουσί...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ
Ένα παλιό συνεργείο σε μια λαϊκή γειτονιά του Σαντιάγο. Τρεις εξηντάχρονοι φίλοι, ηττημένοι από το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοτσέτ, ξανασυναντιούνται τριάντα πέντε χρόνια αργότερα για να τεθούν υπό τις διαταγές ενός τέταρτου άνδρα και να προβούν σε μια παράτολμη επαναστατική πράξη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΛΩ...
ΘΕΛΩ... ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙΣ Γιατί το ν' ακούς και το να κρίνεις είναι δύο πράγματα διαφορετικά και συχνά ασύμβατα. Όταν μ' ακούς όπως εγώ θέλω να μ' ακούσεις, ακούς τη φωνή και τα λόγια μου. Όταν με κρίνεις -εσύ όπως όλοι οι άλλοι-, ακούς μόνο τα δικά σου λόγια, που καμιά φορά δεν είναι καν δικά σου είναι λόγια που φτάνουν σ' εσένα με τη φωνή όσων σε έκριναν και συνεχίζουν να σε κρίνουν χωρίς να σ' έχουν ακούσει πρώτα. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...