ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ ΜΑΡΩ

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ
Ένας άντρας αυτοεξορίζεται σε ένα μακρινό νησί ύστερα από έναν δύσκολο ερωτικό χωρισμό. Θα παλέψει ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος που συνιστούν τον έρωτα, μήπως λυτρωθεί από τον πόνο και τη σύγχυση. Θα γράψει αυτές τις δεκαοχτώ, ανεπίδοτες εντέλει, επιστολές προς τη γυναίκα που έχασε, σαν ημερολόγια της εσωτερικής ζωής του. Θα της λέει: "Το πάθος είναι πιο σπουδαίο απ' το θαύμα", σου διάβαζα από ένα παλιό βιβλίο κάποτε, την ώρα που εσύ έβγαζες τα φρύδια σου μπροστά σ' ένα μεγεθυντικό καθρεφτάκι. Δεν είναι εκμηδένιση η ταπείνωση. Η εκμηδέ...
Διαβάστε περισσότερα...

(ΣΕΤ) ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ: ΕΝΑΣ ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΣ ΑΝΤΡΑΣ / ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ
ΕΝΑΣ ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΣ ΑΝΤΡΑΣ «Χρεώνεται αμαρτίες ο μεγάλος έρωτας, ή είναι αθώος σαν ανεύθυνος; Κι εγώ πια είμαι ανεύθυνη, ακαταλόγιστη, ανίδεη κι αναγκεμένη. Όχι, δε με ενδιαφέρει απόψε η αμαρτία! Ούτε υποψιάζομαι πως υπάρχει τέτοια κατάσταση. Άραγε, το να αμαρτάνεις προϋποθέτει συνείδηση; Ή και ασυνείδητα τη φορτώνεσαι και την πληρώνεις μετά;» Ένα κορίτσι εξαφανίζεται και δε θα την βρει ποτέ ξανά κανείς, κι ας μένει κοντά στο σπίτι από όπου δραπέτευσε. Δραπέτευσε από τους παρανοϊκούς γονείς της, ερωτεύτηκε παράφορα έναν αφηρημένο άντρα, βρήκε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ
Ο άνθρωπος είναι καμωμένος από συγκρούσεις. Η αρμονία που αποτελεί προϋπόθεση αλλά και στόχο, η ωριμότητα, δύσκολα πετυχαίνονται στην πράξη. Αν τα αντίθετα στο σύμπαν -στο εξαίσιο πέρασμα της μέρας στη νύχτα, του χειμώνα στο καλοκαίρι, της βροχής στον ήλιο, της φουρτούνας στη νηνεμία-, όλα τα διαφορετικά συνταιριάζουν υπέροχες συμφωνίες, στις συμπεριφορές μας και στα συναισθήματά μας συνεχώς γρονθοκοπούνται. Ο πόλεμος με τον μισητό, μειονεκτικό εχθρό-εαυτό επιζητά αφορμές να μεταφέρει την οργή του, την πίκρα του, την απογοήτευση της αδυναμ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ
Αν κάθε φορά που λες ένα "όχι" αισθάνεσαι ενοχές, πρέπει να δουλέψεις αρκετά με τον εσωτερικό σου κόσμο. Το θάρρος του "όχι" είναι ωριμότητα, ισορροπία, ακόμα και σεβασμός προς τον άλλον που απευθύνεται. Ο άνθρωπος που αδιακρίτως λέει "ναι" μπορεί να βολεύει τους άλλους, να τον χρησιμοποιούν, όμως δεν τον εκτιμούν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
"Τότε, σε εκείνες τις ηλικίες μας, οι αγάπες και τα ζευγαρώματα ήταν στο κέντρο της έγνοιάς μας. Πάντα είναι έτσι δηλαδή, μόνο που αρκετοί αρνιούνται να το ομολογήσουν. Ίσως επειδή παραδόθηκαν, στο μεταξύ, σε άλλου είδους πάθη: καριέρας, οικονομικά, πολιτικά, κομματικά, καλλιτεχνικά, γονεϊκά, αθλητικά, όμως πρόκειται για υποκατάστατα. Η βασική ανάγκη για ένωση προσώπου με πρόσωπο είναι εκεί, από πίσω τους, και τα φλογίζει σε βαθμό δυνατού πόθου. Ανικανοποίητου βέβαια αφού πρόκειται για υποκατάστατα". Γιατί δυστυχώς συμβαίνει να είμαστε πλά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
Πρόκειται για μια συνάντηση προσωπικής αγωνίας καμωμένη από απαντήσεις που δίνει ο Αλέξανδρος Κατσιάρας σε ερωτήσεις της Μάρως Βαμβουνάκη. Για την ύπαρξη, τη σχέση, το όριο ανάμεσα στη ζωή και τον θάναταο, τον έρωτα και τον Άλλο, τον Ξένο, την ετερότητα και την κοινωνία, την Εκκλησία, τον Θεό που μας γυρεύει, τον Θεό που σκοτώνουμε, το «κάτι» που μας κάνει όντως να είμαστε. Για εκείνους που λένε Ναι και είναι Όχι, για εκείνους που λένε Όχι και είναι πιο κοντά στο Ναι, για εκείνους που δεν ικανοποιούνται με το να μένουν χλιαροί, για εκείνου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
Το βιβλίο "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" είναι ένα μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από τη νοσταλγία. Στον πρόλογό της η συγγραφέας λέει: «Η νοσταλγία είναι διεγερτική γιατί ο άνθρωπος ποθεί την αιωνιότητα. Αν δεν μπορεί να τη συναντήσει τραβώντας μπροστά, στρέφεται πίσω, αναζητώντας την αρχή του. Διαισθάνεται πως μονάχα σπάζοντας το φράγμα του χρόνου, του μέλλοντος χρόνου και του παρελθόντος, ίσως φτάσει στον χώρο τον άχρονο και να ειρηνεύσει. Δίχως ελπίδα αιωνιότητας, θα καταλήξει με άλλα λόγια η Μέλα στο μυθιστόρημα, καμιά ελπ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΙΜΟΝΗ
Ποιο εντέλει είναι αυτό που ονομάζουμε «παρελθόν μου»; Είναι αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε για ιστορία της ζωής μας ή και διηγούμαστε στους άλλους με λεπτομέρειες; Τι απ’ όσα μας συνέβησαν αποκρύβουμε, παραμορφώνουμε ή επινοούμε; Τα «αξέχαστα παιδικά χρόνια» είναι πάντοτε πράγματι αξέχαστα ή και εν μέρει επιμελώς ξεχασμένα; Και οι έρωτές μας; Ετούτες οι σκιερές περιπέτειες του υποσυνείδητου, ποιες αρχαίες πληγές μας καλούνται να παρηγορήσουν; Τα ραντεβού με τη Σιμόνη είναι τα ραντεβού μιας διάσημης ηθοποιού του θεάτρου με την ψυχαναλύτριά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΞΟΔΕΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ' αυτά που δεν έχεις αλλά απ' αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΙΩΠΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ
Κανέναν μα κανέναν δεν μπορείς να κερδίσεις, ούτε καν ένα αφελές μικρούλι παιδί, εφόσον του αφαιρείς την ελευθερία τού να μη συμφωνήσει μαζί σου. Αν απαγορεύεις την ελευθερία στον άλλο, και βασιλιά να τον στέψεις, δε θα διαρκέσει η λαμπερή συμφωνία σας. Σύντομα θα αισθανθεί δυσφορία, ότι κάπως παγιδεύτηκε και βρέθηκε εκεί όπου δε θέλει. Τα χρυσά κλουβιά τα ανακάλυψαν τύποι σαν τη γυναίκα της πρώτης ιστορίας μας, όμως, κλειδωμένο, ένα πουλί μαραίνεται. Ο Ελύτης γράφει πως γίνεται να φυλακίσεις ένα αηδόνι αλλά δεν μπορείς να φυλακίσεις τον κ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ
Πρόκειται για δεκαοχτώ ανεπίδοτες επιστολές ενός άντρα προς τη γυναίκα που χώρισε. Αυτοεξόριστος σ' ένα βορινό νησί και διασχίζοντας την τυραννική έρημο της απώλειας και της απόγνωσης κερδίζει την λυτρωτική γνώση που θα τον γαληνέψει, επιτέλους. "Η μοναξιά είναι από χώμα" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος του 1988. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΡΩΤΑΣ: ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΟΣ
Η νιότη πονάει. Η νιότη πονάει πολύ. Γνωρίζει τόσα λίγα και θέλει τόσο πολλά. Φοβερά πολλά. Θέλει την αγάπη. Μπορεί να ήταν και οι δύο τους καλοί μαθητές στο σχολείο, μπορεί να σπούδασαν, να πήραν πτυχία. Να έμαθαν απέξω τόμους και συγγράμματα και να πέτυχαν στις εξετάσεις του πανεπιστημίου, όμως ξέρουν ακόμα τόσο λίγα. Για την ασκητική της αγάπης ξέρουν τόσο λίγα. Πιστεύουν ακόμα πως τους την χρωστούν, πως μπορούν να την απαιτήσουν, ακόμα και να την επιβάλλουν. Να εξοργίζονται όταν δεν τους αγαπούν. Όταν δεν τους έχουν για το επίκεντρο το...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ
Το γνωρίζω καλά αυτό το ύφος! Είναι το ύφος που συχνά παίρνουν οι γυναίκες με το δικό της παρελθόν. Επειδή δεν τις έμαθαν πως να είναι αξιαγάπητες, καταφεύγουν στο να δείχνουν αξιολύπητες. Επειδή δεν νιώθουν ικανές στην αγάπη, εύκολα καταφεύγουν στο να ζητούν οίκτο. Είναι η δεύτερη επιλογή. Η δύναμη της αδυναμίας. Μου θυμίζει τώρα εκπληκτικά την λιθογραφία με τον άγγελο του Bouguereau στο χωλ έξω από το γραφείο μου. - Εσείς τι μου προτείνετε; ρώτησε παθητικά με φωνή δειλά παιδιάστικη. Έκανε συχνά την τσακισμένη για να προλάβει μην την τσακ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ
Να προσέχεις το βλέμμα περισσότερο από τα λόγια, της έλεγε. Μην κρίνεις από τις πράξεις αυτές καθαυτές. Να γυρεύεις την κρυμμένη πρόθεση, εκεί είναι η καθαρότητα ή όχι της καρδιάς. Ένας εγωπαθής διαλέγει και ρόλο αγίου, μοιράζει περιουσίες στην ελεημοσύνη. Όμως σκοπός του δεν είναι το έλεος, είναι ο αυτοθαυμασμός, η επίδειξη, ένας θρίαμβος στους γύρω. Μην εμπιστεύεσαι τα συναισθήματά σου, ούτε αγαπώ, ούτε δεν αγαπώ να λες εύκολα. Δε συμπονάς όσο νομίζεις. Συμπονούμε και από ταύτιση, όχι από ανθρωπιά. Είναι ο φόβος μη συμβεί και σ΄ εμάς το ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Δε γνωρίζουμε με ακρίβεια ολόκληρη τη ζωή του άλλου που νομίζουμε πως γνωρίζουμε, ούτε του πιο κοντινού μας. Και η γυναίκα που έφτασε, έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια, στην πόλη όπου γεννήθηκε, για να εργαστεί ως δικηγόρος κρύβει το δικό της μυθιστόρημα. Μάταια η κοινωνία γύρω της θα αναρωτιέται: Ποια ακριβώς είναι, γιατί επέστρεψε, τι και ποιον ζητά; Τι συνέβη αφότου σαν κυνηγημένη ένα βράδυ έφυγε απ' τη Σούδα με το πλοίο Αγγέλικα και μια μικρή βαλίτσα; Για να χαθεί στο βολικό χάος της πρωτεύουσας και να μεταμορφωθεί σε άλλη! Σε ποια; Για ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑΝΓΚΟ ΜΕΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Το «Τανγκό μες στον καθρέφτη» είναι καμωμένο απ' το ημερολόγιο μιας γυναίκας, τρεις μήνες την Άνοιξη. Μέσα από τις σελίδες του, περνούν αποσπάσματα απ' την ζωή της κι απ' τη ζωή πέντε φίλων της. Η ίδια πάντως αναρωτιέται:...Τι κάνω δηλαδή γράφοντας με τις ώρες τόσα πολλά; Θέλω να πιστεύω πως σκαλίζω το χαρτί για τις αλήθειες μου, πως βάζω τάξη στις σκέψεις μου, πως δίνω ονόματα στο άγνωστο, πως εξορκίζω τους φόβους μου που, σχεδιάζοντας τους σε ήρεμες λέξεις τους αποφορτίζω απ' τον κίνδυνο να συμβούν. Πως σαν υπάκουος γραφιάς του μύχιου εα...
Διαβάστε περισσότερα...

(ΣΕΤ) ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΞΑΝΑ / Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΖΗΛΙΑΣ
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΞΑΝΑ Πρόκειται για μια γιορτή-έκπληξη. Δυσάρεστη έκπληξη! Πρωινό Μαΐου και δυο άντρες μεγάλης ηλικίας εμφανίζονται ξαφνικά, ύστερα από πενήντα χρόνια, στην παλιά όμορφη συμφοιτήτριά τους, τη δυναμική επιχειρηματία Λυγία Σοφού. Έχουν διοργανώσει το βράδυ ένα δείπνο για τα γενέθλιά της σε πολυτελές ξενοδοχείο της παραλιακής και πιεστικά την προσκαλούν. Όσο κυλάει η παράξενη αυτή νύχτα, λουσμένοι οι τρεις τους στο φεγγαρόφωτο που λάμπει απ' το Σούνιο, επιστρέφουν στο παρελθόν, στον νεανικό έρωτα μεταξύ τους, στις επιλογές ζωής. Είναι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΓΓΟΝΗΣ ΜΟΥ
Ούτε το φανταζόμουν, ούτε ήθελα ποτέ μου να γράψω ένα εντελώς αυτοβιογραφικό βιβλίο. Είναι όμως ψεύτης όποιος πει "ποτέ" ή "πάντα" για τον εαυτό του, το πλάσμα δηλαδή που γνωρίζει λιγότερο. Έρχονται μετά γεγονότα που σε μεταμορφώνουν. Σ' εμένα ήρθε η εγγονή μου κι όσα πια την ακολούθησαν. Τον ίδιο μήνα που γεννήθηκε, έτσι όπως κυκλοφορούσα, κάπως σαν εκστατική, βρέθηκα στον υπολογιστή σπρωγμένη από τυφλή ανάγκη. Εξομολόγησης; Σημειώσεων να μην ξεχαστούν; Τραγουδιού που πιέζει να το πεις, αφού μέσα μας υπάρχουν μουσικές που αποφασίζουν αυτ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΟΙΧΕΙΑΣ
Αγαπάμε τελικά τα πρόσωπα ή μόνο τον έρωτα αγαπάμε; Αγαπάμε αυτό που μας δίνουν ή αυτό που περιμένουμε να μας δώσουν; Τη μορφή τους πόσο αγαπάμε και πόσο τη μεταμόρφωση που σχολαστικά τους επεξεργαζόμαστε; Κι αυτό που περιμένουμε πόσο αντέχει να ελπίζει; Αντέχει! Κι εγώ δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα η αντοχή τούτη. Κι εγώ δεν ξέρω τι αξίζει πιο πολύ, η ειρήνη ή η αγωνία της ψυχής μας. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΙΜΑ
Ξεκίνησα να μελετώ ψυχολογία με μεγάλο ενθουσιασμό. Με την ελπίδα πως τούτη η γοητευτική επιστήμη κρατάει στα κιτάπια της τα κλειδιά της βασιλείας. Με τα χρόνια, μια παρατήρηση λεπτή άρχισε να αναδύεται μέσα μου σαν ενόχληση και σαν αίνιγμα. Κάτι, κάπου σε όλα αυτά, σκάλωνε. Ο άνθρωπος που ψυχοθεραπεύεται μπορεί να νικάει παλιούς τρόμους, να αποκαλύπτει τυραννικά απωθημένα, να εγκαταλείπει αμυντικούς μηχανισμούς, άστοχες ενοχές, μπορεί να κερδίζει αυτοπεποίθηση, ωριμότητα, όμως δε μεταμορφώνεται απαραίτητα σε έναν ωραίο, αγνό, θετικό άνθρω...
Διαβάστε περισσότερα...