ΦΑΙΣ ΜΙΣΕΛ

Το περίεργο μαξιλάρι (σκληρόδετη έκδοση)
Ένας άσπρος γάτος, ένα μπλε ποδήλατο, μια ξύλινη καρέκλα, ένα ασημένιο ρομπότ, ένας δάσκαλος του τζούντο, μια καθηγήτρια του πιάνου, ο Μιχάλης, η Δώρα, ένας άστεγος, η Μέλι, μια ξεναγός κι ένας καφέ αρκούδος απαντάνε στην ερώτηση: "Πού πάνε τα όνειρα όταν ξυπνάμε;". Μια αστεία, συγκινητική και απρόσμενη ιστορία για όλα αυτά που βλέπουμε με ανοιχτά και κλειστά μάτια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΡΦΥΡΑ ΓΕΛΙΑ
(. . .) Ένα δίπτυχο μυθιστόρημα για την κατάρρευση της "πορφυρής" ουτοπίας και τις ιλαροτραγικές επιβιώσεις της στο αφήγημα του τόπου ένας αδιανόητος αυγουστιάτικος διάλογος σ' ένα κυψελιώτικο ρετιρέ κι ένα κυκλικό τετραφωνικό κείμενο (σε μορφή εγκιβωτισμένου βιβλίου) μετεωρίζονται, υπό το βάρος της μετεμφυλιακής νέκυιας, από το σφαγείο της μνήμης στη σαρκοφάγο της αγάπης ένα μεταμυθοπλαστικό παιχνίδι για τις αχαλίνωτες ορμές της Ιστορίας, τα αποσυνάγωγα θύματά της αλλά και τους ποικίλους ταριχευτές της μια παρτιτούρα κωμικής απόγνωσης ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΠΩΣ ΠΟΤΕ
Ανάμεσα σε μια αινιγματική γυναίκα κι έναν κλονισμένο άντρα κινείται, σχεδόν φασματικά, ένα ρευστό, δυσοίωνο πλήθος. Σπειροειδής και ασθματική αφήγηση, αρθρωμένη σε πέντε μέρη, όπου όνειρα, ημερολόγια, στιχομυθίες, παραμιλητά, φάρσες, αλλά και μελωδίες, εικόνες, χειρονομίες συνθέτουν (ακριβέστερα: αποσυνθέτουν) το υπέδαφός της. Ποιητική του χάους ή αρρώστια του χρόνου; Ένα μυθιστόρημα για τον πανικό και την απάθεια του σύγχρονου βίου. Μια ατέρμονη κωμωδία της κούρασης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο σώμα, στη μνήμη, στον ύπνο, στις λέξεις. Ο Μ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το πιο ενδιαφέρον μυθιστόρημα του 1994, απ' όσα διάβασα, βρίσκω πως είναι η Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου του Μισέλ Φάις. Μολονότι το πρώτο βιβλίο ενός νέου συγγραφέα, εντυπωσιάζει για την ωριμότητα του στοχασμού και την πολυτροπία της Aφήγησης. (Σπύρος Τσακνιάς, Το Βήμα, 1/1/1995) Η Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου είναι μια έξοχη αναδόμηση (η αποδόμηση) της ζωής και της ιστορίας της Κομοτηνής. Δεν υπάρχει η εκ των άνω φωνή της αυθεντίας, αλλά μια πολυποίκιλη συλλογή "συνηθισμένων" ιστοριών, το υλικό της Ιστορίας καθεαυτήν. Από τις πρώτες σελίδε...
Διαβάστε περισσότερα...

LADY CORTISOL
Η Lady Cortisol (κορτιζόλη ονομάζεται η ορμόνη του φόβου, του πανικού και της κατάθλιψης) είναι ένα εκτενές, παραληρηματικό κείμενο, όπου μια γυναίκα απαντά στις εξαντλητικές και καταιγιστικές ερωτήσεις ενός απροσδιόριστου άντρα. Εντέλει, ποια είναι αυτή η φωνή που, κατά περίπτωση, συστήνεται ως Μάσα με τον μπαλτά, Θρασόμυγα, Συνδεδεμένη 7591, Απαντησομηχανή, Πανσεληνοειδής, Θλιμμένο πτώμα, Αυτή που πίνει καφέ, μπορεί όμως και τσάι, Ριγμένη στο πουθενά, Τεράστιο έκζεμα, Κουτσή μπαλαρίνα, Αστεία πληγή, κυρίως, όμως, Corti; Αλλά και ποιος ο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ
Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντώνται επί μια δεκαετία, στο ίδιο πάντα δωμάτιο, τις ίδιες πάντα μέρες, την ίδια πάντα ώρα, κάθονται διαγωνίως απέναντι σε δυο όμοιες πολυθρόνες και συνομιλούν. Η σχέση αναλυόμενου - αναλυτή απλώς σχεδιάζει το ψυχικό και χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου κινούνται ιστορίες, στιχομυθίες, παραμιλητά, σπαράγματα ζωής αντλημένα από τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, από τη σκηνογραφία του ονείρου, από το καταχωνιασμένο ημερολόγιο μιας διασπασμένης συνείδησης. Ένα ανάλαφρα σκοτεινό μυθιστόρημα αρθρωμένο σε δέκα κεφ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΣΚΥΛΙ
Το «Κίτρινο Σκυλί» είναι ένα κείμενο επείγουσας γλωσσικής πραγματικότητας. Ο συγγραφέας, με αφορμή την επίθεση με καυστικό οξύ, τον περασμένο Δεκέμβριο, κατά της Βουλγάρας καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, έγραψε τον μακρύ, πυρετικό μονόλογο μιας νέας γυναίκας. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

CAPUT MORTUUM (1392)
Σημειώσεις ενός παράδοξου μελετητή του Ευριπίδη; Ένας Δραματοθεραπευτής αναλαμβάνει ν' ανακουφίσει τους ήρωες στις Βάκχες; Τραγούδια για την Ήπειρο (αδελφή του Πενθέα); Οντισιόν για έναν ρόλο που δεν υπάρχει; Στη νουβέλα Caput mortuum, με τον υπότιτλο Φάρσα αφανισμού, ο Μισέλ Φάις, με αφορμή τις Βάκχες του Ευριπίδη, μιλάει για τη σαγήνη της βίας, την οικογενειακή αποσύνθεση, την πολιτική αποχαλίνωση, τη σεξουαλική ρευστότητα, τη μεταφυσική κατάπτωση, αλλά και τη μετέπειτα αισθητική και ιδεολογική εργαλειοποίησή τους στην συνείδηση του αναγ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΡΕΥΝΗΤΡΙΑ
Ημερολόγια, όνειρα και επιστολές αναδεύονται στον βυθό της αποσπασματικής και ημιτελούς γραφής του Φραντς Κάφκα (1883-1924)· ημερολόγια, όνειρα και επιστολές αποτελούν την πρώτη ύλη αυτού του φυγόκεντρου μυθιστορήματος. Όλη η αφήγηση ξετυλίγεται γύρω από την απροσδιόριστη φιγούρα μιας ερευνήτριας· σκοτεινή πνευματίστρια, εμμονική αναγνώστρια του Τσεχοεβραίου, παθιασμένη ηρωίδα μιας ασχημάτιστης ιστορίας του - μια γυναίκα που κόβει και ράβει σελίδες και μέρες του συγγραφέα του Πύργου προσπαθώντας να αφουγκραστεί, μέσα σ' έναν κυκεώνα καφκολ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΠΝΙΑ
Οι άρρωστες μέρες ενός ψυχιάτρου διασταυρώνονται με τις παυσίλυπες λέξεις ενός συγγραφέα; Μήπως ισχύει το αντίστροφο; Ο Μισέλ Φάις, όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημά του, πατάει στα χνάρια της αυτοβιογραφίας ενός άλλου - εν προκειμένω το προσωπείο του είναι ο Γεώργιος Μ. Βιζυηνός (1843-1896). Τρείς φωνές κουρδίζονται στο ανά χείρας βιβλίο: κορφολόγημα από το γλωσσάρι του πεζογράφου και ποιητή, αποσπάσματα από ένα ψυχιατρικό αρχείο (Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαΐτου) καθώς και μια δέσμη αναπάντητων επιστολών. Οι λόγιες, οι «θρακι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠ' ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
"Σε όλα τα διηγήματα της συλλογής ξαναβρίσκουμε τη ρωμαλέα γραφή του μυθιστορήματος του Φάις [Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου]: προσωπικό ύφος, πλούσια γλώσσα, αφηγηματική άνεση, επιγραμματικούς χαρακτηρισμούς και χιούμορ, στοιχεία που επανασυνδέουν τη νεωτερικότητα με την καλύτερη διηγηματογραφική μας παράδοση". (Δημήτρης Ραυτόπουλος Νέα Εστία) (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠ' ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Δεκατρείς τρόποι να πεθάνουμε; Δεκατρείς τρόποι να μιλήσουμε για το θνήσκειν ή να το αποσιωπήσουμε; Μήπως δεκατρείς τρόποι να διαχειριστούμε το τελευταίο ιερό αίσθημα στην απορφανεμένη από τα μεγάλα ερείσματα ζωή μας; Ο συγγραφέας, επιλέγοντας άλλοτε τη φόρμα του διηγήματος κι άλλοτε του μινιμαλιστικού μυθιστορήματος, του αφηγήματος, του μονολόγου, του θεατρικού μονόπρακτου ή του ημερολογίου, μ' αυτά τα κείμενα προσπαθεί να συγχρωτιστεί με τα φαντάσματά του. Ευχής έργον θα ήταν ο αναγνώστης να νιώσει συγγενής με κάποια από αυτά τα πλάσματα...
Διαβάστε περισσότερα...

25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥ... ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ REMINGTON...
Μάιος του 1981. Σε ένα άσημο τυπογραφείο της Θεσσαλονίκης τυπώνεται ένα βιβλίο που έμελλε να αποτελέσει μια μεγάλη τομή στην ελληνική πεζογραφία. Ο συγγραφέας του σχεδόν άγνωστος: Γιάννης Πάνου. Ο τίτλος του άβολος: «...από το στόμα της παλιάς Remington...». Είκοσι πέντε χρόνια μετά, τέσσερις νεώτεροι πεζογράφοι, με μια πρωτόγνωρη συλλογική χειρονομία, αποτίουν την οφειλόμενη τιμή, εξηγώντας γιατί, μετά από αυτό το βιβλίο, δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα όταν μιλάμε για «πεζογραφία» και «μυθιστόρημα». Μια χειρονομία με βαρύ συμβολικό φορτίο κα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ
Εβδομήντα μία ιστορίες στη φόρμα του διαλόγου ή του μονολόγου (θεατρικής ή κινηματογραφικής πνοής). Εβδομήντα ένα ντοκιμαντέρ ονείρων που βλέπουν ή υποδύονται ότι βλέπουν οι εξουθενωμένοι ήρωες μιας ομόκεντρης συλλογής διηγημάτων. Χαρακτήρες που πασχίζουν να υπάρξουν σ' έναν κόσμο αβέβαιο, ακραίο, απαθή. Ατομικές ή συλλογικές φοβίες, πανικοί και παραισθήσεις διαπερνούν, ως μια γενικευμένη παραλυσία, αυτά τα διηγήματα. Πρόσωπα που κινούνται στην κόψη ιδιωτικού και δημόσιου, επείγοντος και ανίας, κενού και φάρσας, καταστροφής και αφύπνισης. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΤΕΡΙΣΜΑΤΑ
Η σαρκική, ενύπνια και γλωσσική περιπέτεια ενός άντρα από την παιδική ηλικία έως την ωριμότητα. Ο Φάις αφουγκράζεται το σεξουαλικό πένθος του ήρωα και αφηγητή του. Φορώντας τη μάσκα του ίμερου, απ' την καλή και απ' την ανάποδη, επινοεί και μεταμορφώνει την αφροδισιακή μηχανή του μονήρους πρωταγωνιστή σε μικροϊστορίες, παραληρήματα, ημερολογιακές εγγραφές, αναγνωστικές σημειώσεις, ντοκουμέντα, στιχομυθίες, παραμύθια, ποιήματα και τραγούδια. Μινιμαλισμός και θρυμματισμένη πρόζα της ερωτικής μνήμης, παραφοράς και απουσίας. Μια παραβατική μυθι...
Διαβάστε περισσότερα...

AEGYPIUS MONACHUS
«Από τότε ένα αποκομμένο πράμα είμαι. Τρώω με βαριά καρδιά, πετάω με βαριά καρδιά, κοιμάμαι με βαριά καρδιά». Η ιστορία ενός μαυρογύπα (επιστημονική ονομασία: aegypius monachus) που διηγείται ένας από τους ουρανοκατέβατους, σχεδιασμένους μονοκοντυλιά αφηγητές, αναδεικνύεται κομβική. Στο νυχθημερόν παραμιλητό μιας διπλότυπης φιγούρας -όπου συνείδηση και γλώσσα αλληλοσπαράσσονται- παρακολουθούμε τον πυρετώδη περίπατο ενός συγγραφέα Κάθε του βήμα κι ένας σωσίας, κάθε του στάση και μια μούντζα της μνήμης. Τελικώς, ποια ιδέα ανασκολοπίζει τούτο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΕΛΙ ΚΑΙ Η ΣΤΑΧΤΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
«Είμαστε σκέψεις, χειρονομίες, σιωπές του Θεού. Κάποιες φορές, στα όνειρά μας, γινόμαστε το γέλιο του.» Ζωγράφος, αισθητικός και λαογράφος, μα πάνω απ' όλα μνημειώδης πεζοπόρος και δαιδαλώδης αφηγητής, ο Τζούλιο Καϊμη (1897-1982) από νωρίς προικίστηκε για αφανής. Βαρήκοος, πρώην εύπορος και ξένος της σαρκός, ρίχτηκε σ' έναν κόσμο που ο στοχασμός του δεν εξυπηρετούσε κανέναν. Η δυσφορία του μπροστά στην ξέφρενη νεωτερικότητα μεταφράζεται, στα μάτια των αβασάνιστα εκμοντερνιστών, ως παρωχημένος τοπικισμός. Ο οικουμενικά λαϊκός τρόπος που πλη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΑ
Δύο χαρακτήρες, βγαλμένοι από τον παφλασμό του ανώνυμου πλήθους, ξεκολλημένοι από την τοιχογραφία της επείγουσας καθημερινότητας, και μια απροσδιόριστη φωνή μας παρασύρουν σε μια πυρετώδη πεζοπορία σε μια άγνωστη και οικεία πόλη, μια απρόβλεπτη πόλη σαν την Αθήνα. Μια σκοτεινή κωμωδία για το θρυμματισμένο παρόν μας, ένα γαϊτανάκι παρατηρητικής και αυτοπαρατηρητικής αναζήτησης, ένα κυκλικό παιχνίδι ιδιωτικού και δημόσιου βλέμματος. Πέντε χρόνια μετά το "Κίτρινο σκυλί" ο Φάις γράφει "το Παγκάκι του κανένα". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλ...
Διαβάστε περισσότερα...

AEGYPIUS MONACHUS
"Αρκετά όμως μακρηγορήσαμε. Δεν υπάρχει καμιά ιστορία να πούμε, καμιά ιστορία να ακούσουμε. Κάποτε η καρδιά φεύγει από τη θέση της. Εκσφενδονίζεται στα σκοτάδια του νου. Ανάμεσα στα φρύδια λαγοκοιμάται, ανάμεσα στα σκέλια έχει τον ακάθιστο. Τότε η μόνη ιστορία που μπορείς να πεις, που θέλεις να ακούσεις, είναι η ιστορία που λέει ο σώζων εαυτόν σωθήτω κι ακούει ο όπου φύγει φύγει. Φράσεις με την ψυχή στο στόμα, λέξεις που σπρώχνονται, λες και η μία θέλει να κρυφτεί πίσω από την άλλη, σιωπές που σε ξεκουφαίνουν. Γι' αυτό η ιστορία που λέει ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΠΟΛΗ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ
Δεν είμαι συγγραφέας, δεν είμαι φωτογράφος. Ένας λυσσαλέος περιπατητής είμαι, που υποφέρω από πολύ εαυτό. Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι φαρμακοί, οι καυσοκαλυβίτες πετσοκομμένων ιστοριών, οι αποκολλημένοι από τη σπηλαιογραφία του μέλλοντος. Διεκδικούν την προσοχή μας, μέσα από προσευχές του Κακού ή παραμιλητά ατόφιας λογοτεχνίας. Οικοδεσπότες του έξω (ενός χαοτικού, ενός διεστραμμένου σπιτιού), τρώνε και παρατηρούν, κοιμούνται και παρατηρούν, γελάνε και παρατηρούν, κλαίνε και παρατηρούν, σκέφτονται και παρατηρούν, θυμούνται και παρατηρούν, πεθαί...
Διαβάστε περισσότερα...