ΛΥΚΟΥΔΗΣ Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΟΣΜΗΝ ΕΥΩΔΙΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ
Σούρουπο στη Σιμωνόπετρα. Το χαρακτηριστικό χαγιάτι που περιτριγυρίζει το μοναστήρι σε διασφαλίζει, σε διακραττεί σθεναρά και σου υπενθυμίζει σιωπηρά τη συμπόρευση και θεία αναγωγή σου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το θέαμα από εκεί! Βαθύ χρυσαφένιο σούρουπο, απόλυτη ησυχία, απόκοσμες νυχτερινές σκιές που χαράσσουν οι γύρω χείμαρροι, οι απόκρημνες λαγκαδιές. Η ιλαρή, έως τώρα, περιβάλλουσα φύση ανδρώνεται, εξεγείρεται, βράδυ ζυγώνει, ετοιμάζεται να αρθρώσει το ανάστημά της απέναντι στο γέρο-Άθωνα, έστω και λίγο, να τολμήσει να αναμετρηθεί μαζί του! ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΓΟΝΟΙ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟΙ
Η πορεία ενός εκάστου αποτελεί μια συνοδοιπορία στη μετοχή και στη μέθεξη της ορθόδοξης πνευματικότητας. Ζω σημαίνει συμμετέχω ενεργά στην απλούστευση του κόσμου, ουχί απλά στην ωραιοποίησή του, αλλά στην αγαπητική μετουσίωση και μεταμόρφωσή του σε έναν κόσμο πλέον ανθρώπινο, αληθινό, στην ουσία και ολότητα χριστοκεντρικό. Μια πορεία, μια ένθερμη και απόλυτα έμπονη προσπάθεια που δύναται ο αναγνώστης να συναντήσει στα δοκίμια του παρόντος τόμου. Μια πορεία ζωής και συνάντησης!... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Διακονώ στο ιεροψαλτικό αναλόγιο από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Δεν περνούσε Εσπερινός, δε χάναμε Όρθρο και Θεία Λειτουργία. Εκεί, ενσταλάζαμε όλες τις παιδικές μας απορίες περί Θεού, περί κόσμου, περί ανθρώπων, περί ζωής και θανάτου. Εκεί, εναποθέταμε κάθε προβληματισμό και ενδοιασμό της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας. Και η απάντηση; Πάντοτε ενδομύχως, πάντοτε κρυφίως, αλλά, είναι αλήθεια, πάντα οι παιδικές και νεανικές μας αναζητήσεις, εμβαπτισμένες σε μελισσοκέρι και θυμίαμα, πάντοτε, είχαν και, ακόμη και σήμερα, ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΕΛΑΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Κάθε φορά που η γη προσμετρά τη νωπότητα του χώματός σου, που νοσταλγεί τη χάρη και ευωδιά σου ν' αγγίξει! Ώρες και ώρες δε μοιάζουν μεταξύ τους! Δε σου έγραψα, καιρός τώρα! Κάθε φορά ξενύχτισα προσμένοντας το λυκαυγές της θύμησής σου, να 'ρθεις, να προσμετρήσεις τον κόπο μου, ν' αφουγκραστείς και να γευθείς τη μυρουδιά του σώματός μου! Αγαπημένη μου, ώρες και ώρες πέρασαν στη θύμησή σου! Και απέμεινα έρημος και μοναχός, πιστός στην άπιστη και άτακτη φυγή σου. Αγαπημένη μου, δε σου έγραψα, καιρός τώρα. Κάθε φορά που ο ερωτάριος και ευαγής ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΙΟΣ ΑΒΙΩΤΟΣ
«Πάντοτε έγραφα καλύτερα όταν σε έφερνα στη σκέψη μου. Ενθυμούμενος τις έναστρες ουρανοστόλιστες βραδιές, εκείνα τα βράδια που η οσμή της αγαπητικής σύμπνοιας δε χωρούσε, θαρρώ δεν ήθελε να χωρέσει σε μόνο δύο καρδιές και διέραττε τα όρια του χρόνου και μας ταξίδευε ωσάν "άβουλα παιδία", και μας ταξίδευε και μας ταξίδευε. Τότε σε αγάπησα, τότε που αφέθηκα στην ολότητα του συγκερασμικού "γίγνεσθαι" του νοός σου, ως η εναλλαγή των συναισθημάτων μου άχρωμη πια και χρονοβόρα, ανούσια πια και αβαθής και αδώμητος. Θυμάσαι τότε; Όμορφα περασμένα ...
Διαβάστε περισσότερα...