ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΘΩΜΑΣ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ
«Όλα είναι παρεξήγηση». Με αυτή τη φράση του Samuel Beckett προς τον Theodor Adorno το 1969, έκλεισε ο κύκλος της συνάντησης μεταξύ δύο ανθρώπων που έμελλε να διαδραματίσει τον δικό της ιδιαίτερο ρόλο στην ιστορία της φιλοσοφικής αισθητικής. Ο Adorno αναζήτησε στην τέχνη έναν ελάχιστο τόπο αντίστασης απέναντι στην αρνητικότητα της πραγματικότητας, έναν ελάχιστο τόπο για την ελπίδα. Το έργο του Beckett υπήρξε παραδειγματικό ως προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Adorno αναγνώρισε σε αυτό, όχι απλώς ένα νέο είδος θεάτρου, αλλά και το υπόδειγμα για τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Κοίτα τώρα την Γκρέις που φεύγει από το Πανδοχείο και τρέχει και έχει μία μεγάλη γλάστρα στην αγκαλιά της με δύο ανεμώνες. Τρέχει να συναντήσει τον Νταζάιν χωρίς να ξέρει πού είναι ο Νταζάιν. Τον ψάχνει πρώτα στο Παράθυρο και μετά λίγο πιο δίπλα, εκεί που βρίσκεται το Λουλούδι. Είναι βιδωμένο σε έναν πράσινο τάπητα, από κάποια απόσταση μπορείς να πεις ότι πρόκειται για αληθινό γρασίδι. Μπορείς επίσης να σηκώσεις το Ποτιστήρι και να κάνεις ότι το ποτίζεις. Αυτό κάνει τώρα η Γκρέις και μετά θα καθίσει με τις ανεμώνες στην αγκαλιά, με τα πόδι...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΣΑ
Η ιδιαίτερη σημασία και η επικαιρότητα της σκέψης και των θέσεων του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα έγκειται στο γεγονός ότι εστίασε στην ίδια τη φύση τους, στην κοινωνική, πολιτική, αισθητική και πολιτιστική λειτουργία τους στα πρώτα στάδια της εμφάνισής τους. Το ενδιαφέρον του Μπένγιαμιν για τα νέα μέσα της εποχής του, όπως είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, εκδηλώθηκε πολύ γρήγορα, καθώς σε αυτά είδε καινούριες δυνατότητες για την ανθρώπινη αντίληψη και εμπειρία. Σε αυτό συνέβαλε η συναναστροφή του με μία σειρά από καλλιτέχν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ + ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΖΑΚ ΝΤΕΡΙΝΤΑ
Σε ποια γλώσσα σχεδιάζουμε; Αυτή είναι η εναρκτήρια ερώτηση που θέτει ο Ντεριντά, σε μία διάλεξή του, την 1.7.2002, με τίτλο: "Σκέψη χωρίς όραση". Είναι η γραμμή, οι σχεδιαστικές γραμμές, ανεξάρτητα από τη γλώσσα, ρωτάει. Σκέφτομαι αυτό το ερώτημα. Και αναρωτιέμαι: Έχει νόημα να απαντηθεί; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Φωνή που εμφανίζεται και μετά χάνεται. Φωνή που μιλάει και ΑΥΤΟΣ την ακούει. Αισθάνεται μόνος, φοβάται, τρομάζει, σαν φύλλο κουνιέται, μετέωρο σε ένα κλαδί, σε ένα δέντρο μεγάλο, με ρίζες βαθιές, κρυμμένες στο χώμα. Αναζητά ανθρώπους, δικούς του, που έχουν αλλάξει, που παραμένουν ίδιοι, που πάνω τους ο χρόνος αστράφτει. Να χτυπούσε η πόρτα τώρα. Να χτυπούσε η πόρτα πίσω σου και εσύ να γυρνούσες, να πήγαινες να την ανοίξεις, να την άνοιγες σε ανθρώπους δικούς σου, να άπλωνες το χέρι, να τους άγγιζες, να σε άγγιζαν, να τους έσφιγγες, να σε έ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΜΟΥ!
Ο αφηγητής βρίσκει καταφύγιο στο Παρίσι προκειμένου να αποφύγει μια πλεκτάνη που έχει στηθεί σε βάρος του, η αποκορύφωση της οποίας μοιάζει να είναι ο θάνατος του Ναρκωμένου, ενός νεαρού που νοσηλευόταν στον Οργανισμό. Στις μέρες που ακολουθούν, ο αφηγητής θα προσπαθήσει να οργανώσει τα γεγονότα που προηγήθηκαν, κυρίως με τη μορφή μιας απολογίας. Αυτή του η προσπάθεια όμως θα αποδειχτεί κάθε άλλο παρά εύκολη. Τι πραγματικά έγινε στον Οργανισμό και τι από όλα όσα λέει ο αφηγητής μπορεί να είναι αλήθεια; Υπάρχει τρόπος να σταματήσει αυτός ο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΗΣ
Έκλεισες πολλές φορές τα βλέφαρα περιμένοντας μία νέα μέρα. (Παύση.) Κουράστηκες, ήρθες μέχρι εδώ για να πεις ότι κουράστηκες, για να πεις ότι θα μείνεις εδώ, για να πεις ότι δεν έχεις κουράγιο να επιστρέψεις, για να πεις ότι δεν θα μείνεις ούτε εδώ. Ίσως ήρθες μέχρι εδώ για να γλυτώσεις από τον εφιάλτη της πραγματικότητας, αυτής της πραγματικότητας που είναι αδιαχώριστη από τη δική σου κραυγή ... (διστάζει) ... αδιαχώριστη από την κραυγή του ανθρώπου. Tu as ferme les paupieres tant des fois, en attendant un nouveau jour. (Un temps.) Tu es...
Διαβάστε περισσότερα...