ΠΑΤΡΙΔΑ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ένα εξαιρετικό βιβλίο που πραγματικά δεν θέλεις να τελειώσει. Συγκινητικό, σκληρό, αληθινό με μικρές δόσεις μαύρου χιούμορ και χαρακτήρες ανθρώπινους με αξίες, πάθη, μυστικά. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Δανείστηκα αυτό το βιβλίο αν και δεν είναι το είδος του βιβλίου που συνήθως διαβάζω για να μάθω λίγα πράγματα παραπάνω για τους Βάσκους και το Βασκικό ζήτημα που απασχολούσε συχνά τα δελτία ειδήσεων κυρίως τις δεκαετίες του 70 και του 80 και λίγο μετά. Τελικά έμαθα κάποια πράγματα-λιγότερα μάλλον από ότι θα μπορούσα να βρω σε άλλα βιβλία- αλλά παρά το γεγονός ότι υπήρχαν πραγματάκια στο βιβλίο που με ενόχλησαν, οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι από τους πιο γλαφυρούς και καλά αναπτυγμένους που έχω συναντήσει, με τα λάθη, τις ατυχίες, τις φιλοδοξίες, τους έρωτες και τις μνησικακίες τους, να προσπαθούν να επιβιώσουν σε μία εποχή και σε μία περιοχή όπου η πολιτική και ο εθνικισμός είναι παρόντες παντού σαν απειλητικές σκιές, καθορίζοντας φιλίες και έχθρες μεταξύ συγγενών και γειτόνων και πολλές φορές καθορίζοντας αν θα παραμείνει κάποιος ζωντανός.

Αναγνωρίζω ότι είμαι προκατειλημμένος απέναντι στον Liosa και το σχόλιό του στο οπισθόφυλλο με έκανε να διστάζω, τελικά το πήρα. Διαβάζοντας την ΠΑΤΡΙΔΑ σκέφτομαι τη ζημιά που κάνει η ιδεολογία στις κοινωνίες όταν γίνεται ή αποκτά εξουσία. Ό,τι έζησαν τα θύματα του Ψυχρού Πολέμου ένθεν και ένθεν, οι ηττημένοι του ελληνικού εμφύλιου, οι αντικαθεστωτικοί της ΕΣΣΔ, οι εβραίοι από την εποχή της Διασποράς μέχρι το ολοκαύτωμα, οι παλαιστίνιοι σήμερα (για να περιοριστώ στον αιώνα μας). Ο Αραμπούρου δεν είναι Καμπρέ, αλλά για τους Βάσκους λίγα γνωρίζω και είναι ευκαιρία να πάρω μια γεύση της καθημερινότητάς τους. Από τη μια οι Βάσκοι, από την άλλη οι Καταλανοί, τελικά η Ισπανία είναι ιδιαίτερα ανομοιογενής. Η αυτοκρατορία δεν κατάφερε να μετατραπεί σε εθνικό κράτος και σήμερα είναι πολύ αργά να το κάνει. Όσο πιο γρήγορα γκρεμιστούν τα σύνορα, όλα τα σύνορα, τόσο καλύτερο για την ανθρωπότητα. Ο εχθρός μας είναι η εξουσία. Αυτό δεν σημαίνει να αντικαταστήσουμε την κεντρική εξουσία με μικρότερες, οι ανατολικογερμανοί δεν έριξαν τον δεν θυμάμαι πια πως τον έλεγαν για να λουστούν τη Μέρκελ. Από τα πρόσωπα του βιβλίου, ταυτίζομαι περισσότερο με τον χασάπη που έχασε το παιδί του, με δυο φράσεις τα λέει όλα.