ΜΑΘΗΜΑΤΑ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Την ιστορία ενός άντρα που μπαίνει στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα έχοντας πατήσει τα 75, μας διηγείται στο τελευταίο βιβλίο του «Μαθήματα», ο Ίαν ΜακΓιούαν. Και ταυτόχρονα, μια και οι ατομικές ιστορίες των ανθρώπων εφάπτονται πάντα με την Ιστορία, αγγίζει τα γεγονότα παγκόσμιου ενδιαφέροντος που συνέγειραν, τρόμαξαν, κινητοποίησαν τη μεταπολεμική ανθρωπότητα. Η κρίση των πυραύλων, το γκρέμισμα του τείχους και η κατάρρευση του κομμουνισμού στην Ευρώπη, η πανδημία. Τρεις σταθμοί στη ζωή του Ρόλαντ Μπέινς, του ήρωα του βιβλίου, τρία σημεία κομβικά στην εξέλιξη του παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Φιλόδοξο το εγχείρημα, εάν αυτός που το επιχειρεί επιδιώκει να αγνοήσει τις ευκολίες της επιφάνειας και να διεισδύσει βαθύτερα, αναζητώντας μια ουσιαστική προσέγγιση του στόχου του. Και οι προθέσεις ενός συγγραφέα του επιπέδου του ΜακΓιούαν προσιδιάζουν σε μια τέτοια πρόθεση. Μόνο που οι προθέσεις δεν είναι από μόνες τους αρκετές. Το πενιχρό αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί ούτε εμάς τους αναγνώστες του που τον θαυμάσαμε και τον αγαπήσαμε για το «Άμστερνταμ», την «Έμμονη αγάπη», την «Εξιλέωση», τον «Νόμο περί τέκνων», το «Σάββατο», το «Στην ακτή», αλλά πολύ περισσότερο – θέλω να πιστεύω – ούτε τον ίδιο τον συγγραφέα.
Είναι κακό μυθιστόρημα λοιπόν το Μαθήματα; Όχι. Ωστόσο, από ένα κατά κάποιο τρόπο κομβικό βιβλίο, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία (όχι, ο ήρωας δεν ταυτίζεται με τον συγγραφέα, αλλά κουβαλά κοινές καταβολές, όπως συμβαίνει συχνά στη μυθοπλασία και φροντίζει να μας το υπενθυμίσει ο ίδιος μέσα στο κείμενο) θα περίμενε κανείς μια μεγαλύτερη προσπάθεια από τον ΜακΓιούαν. Το επίπεδο ύφος, η έλλειψη αφηγηματικού ρυθμού, ο πλατειασμός, οι κοινοτυπίες, ακόμη και ο αχρείαστος όγκος των 680 σελίδων, δείχνουν μια διάθεση διεκπεραιωτική, εμπορική, μια απουσία φρεσκάδας και ανάγκης παιδέματος του συγγραφέα με το γραφτό του.