Μεθυσμένο ημερολόγιο

Παρουσίαση

Ένα μπουκάλι ρούμι που μοιάζει να μην αδειάζει ποτέ, το Πουέρτο Ρίκο στα πρόθυρα της εξέγερσης και της τουριστικής ισοπέδωσης, κυνικοί τυχοδιώκτες που προσποιούνται τους δημοσιογράφους ακροβατώντας ανάμεσα στη φυλάκιση και τη φυγή, γυναίκες που κυνηγούν με λύσσα την επόμενη στιγμή, μαφιόζοι που το σκάνε όπως-όπως από την Κούβα του Κάστρο: Ένας ανερμάτιστος αλλά σαγηνευτικός συρφετός από ανθρώπους που με εξωπραγματική ελαφρότητα και σκυλίσια επιμονή γυρεύουν την "καλή" αλλά βρίσκουν μόνο το υγρό και αφιλόξενο Σαν Χουάν, κυνηγητά με την αστυνομία και αλλεπάλληλες εκρήξεις πόθου οι σπασμωδικές τους κινήσεις και η παραίτηση μπροστά στο πεπρωμένο που φέρνει στο μυαλό ήρωες του Χέμινγουεϊ, που πασχίζουν να βρουν τη θέση τους μέσα στην παμφάγο δίνη του ήδη ανεπανόρθωτα τραυματισμένου "αμερικανικού ονείρου". Οι χαρακτήρες πλάθονται αριστοτεχνικά μέσα από τη δύναμη των αντιφάσεών τους, παγιδευμένοι ανάμεσα σ' έναν "αχαλίνωτο ιδεαλισμό και μια αίσθηση διαρκώς επικείμενης καταδίκης", και η δράση δε σταματάει στιγμή, ακόμα κι όταν τα πάντα γαληνεύουν. Ο Χάντερ Τόμπσον κάνει μια πρώτη βουτιά στους ωκεανούς του ταλέντου του και προετοιμάζει τους κεραυνούς που θα εξαπολύσει στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Γραμμένο το 1959 όταν ο Τόμπσον ήταν 22 ετών και εργαζόταν ως συντάκτης σε εφημερίδα του Σαν Χουάν, το "Μεθυσμένο Ημερολόγιο" είναι το πρώτο -εν μέρει αυτοβιογραφικό- μυθιστόρημα του συγγραφέα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Ο εξωτισμός βοήθησε πάντα τη φαντασία των συγγραφέων: πρώτον γιατί τους απάλλαξε από τις δεδομένες παραστάσεις και τα συμπαρομαρτούντα της αστικής ζωής και δεύτερον διότι ο "έξω" τόπος προσφέρει όλων των ειδών τα άλλοθι. Πράγματι, το Πουέρτο Ρίκο είναι "εξορία του Αδάμ", "κέντρο διαφθοράς", "λημέρι απατεώνων", άρα ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, δημοσιογράφος (είναι συνάμα και αφηγητής), ονόματι Πολ Κεμπ, έχει την ελευθερία να περιγράψει τη μικρή κόλαση στην οποία θα ζήσει με απόλυτη ελευθερία. Θετικά πρόσωπα δεν υπάρχουν στο Σαν Χουάν, οι πάντες είναι τυχοδιώκτες, χαλασμένοι άνθρωποι, αλητόβιοι, επίσης πουτάνες, δυστυχισμένες γυναίκες, περιφρονημένες και θύματα των αρσενικών. [...] Αν λάβουμε υπόψη ότι το "Μεθυσμένο ημερολόγιο" γράφτηκε το 1959, μπορούμε να εξηγήσουμε την έμφαση με την οποία προβάλλονται το αλκοόλ και η νοοτροπία του χαμένου που πιάνεται από την ίδια του τη χασούρα. (ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, 16/2/2012)